'Suriye halkının omuzlarından devasa bir yük kalktı'

'Bu Noel, Beytüllahim sessiz olacak'

Batı Şerialı film yapımcısı ve fotoğrafçı Nadir Mauge, Beytüllahim'deki Hristiyan Filistinlilerin üzerindeki baskıyı ve Gazze'ye yapılan saldırılar hakkında verdikleri kararı anlatıyor. "Bu Noel'de geçit törenleri ya da kutlamalar olmayacak. Beytüllahim'deki Hristiyanlar, Gazze'ye yönelik saldırı devam ederken her şeyin normal seyrinde devam edemeyeceği mesajını vermeye karar verdiler. Bunun bir etki yaratacağını umuyoruz. İnsanların dinlemesini sağlayacağını umuyoruz." Aralık ayı başında bir grup Hıristiyan lider, Beyaz Saray'a bir mektup göndererek ABD'nin Gazze'de ateşkesi desteklemesi çağrısında bulundu. Beytüllahim'deki Evanjelik Lüteriyen Kilisesi Pastörü Rahip Doktor Munther Isaac'a basın tarafından bir cevap alıp almadığı soruldu. O da ABD'nin cevabının "BM'de veto oyu" olduğunu söyledi. "ABD kendi topraklarında Noel kutluyor ve bizim topraklarımızda savaş yürütüyor" dedi. Nadir Mauge, Batı Şeria'da yaşamanın "arafta" yaşamak gibi olduğunu çünkü İsrail güçlerinin ve yerleşimcilerin saldırılarını artırmaya devam ettiğini söylüyor: "Plan yapamıyorsunuz. Geleceğin neye benzeyeceğini bilmiyorsunuz. Günlük yaşam sekteye uğradı. Ailem televizyon ekranına yapışmış durumda. Gazze'de tam olarak neler olduğunu bilmek istiyorlar. Hepimizi ekranlardan uzaklaştırmak için günlük yürüyüşler yapmaya karar verdik. Ama bir gün evimin yakınında yürüyordum ve bir patlama oldu. Nereden geldiğini bilmiyordum. Şu anda içinde bulunduğumuz durum bu. Günden güne ne olacağını bilmiyoruz. Askerler artık 7/24 tutuklama yapmaya geliyor. Güvenlik çok daha sıkı. Kudüs'e seyahat etmek bizim için neredeyse imkansız. İşler her zaman kötüydü. Temel insan haklarına sahip değiliz. Ama 7 Ekim'den bu yana daha da kötüleşti." Ancak Nadir, Batı Şeria'daki Filistinlilerin artan baskıya rağmen direnmenin yollarını bulmaya devam ettiğini söylüyor: "Bu kez farklı hissettiren bir şey, gelişmiş bir propaganda makinesine sahip olmasına rağmen, İsrail'in bu savaşı kazandığını düşünmüyorum. Burada, Batı Şeria'da Filistinliler umutsuzca seslerini duyurmaya çalışıyor. İsrail askerleri ya da yerleşimciler saldırdığında bunu belgeleyen pek çok Telegram sohbeti var. Gençler TikTok videoları çekiyor. Filistin direnişi de artık çok daha iyi bir medyaya sahip. Hepimiz sesimizi duyurmak ve İsrail'in yalanlarını bastırmak için çok çalışıyoruz."

Güney Afrikalı gerilla savaşçısı Ronnie Kasrils Filistin hakkında konuştu

Ronnie Kasrils apartheid Güney Afrika'sında Afrika Ulusal Kongresi'nin (ANC) silahlı kanadının kurucu üyesiydi. Charlie Kimber ile İsrail'in saldırıları ve Filistinlilerin direnme hakkını neden desteklememiz gerektiği hakkında konuştu CK: Sizce 7 Ekim'de Hamas ve diğer güçler tarafından gerçekleştirilen saldırının arka planında ne vardı? RK: Kaynayan bir tencerenin kapağını sadece bir süre tutabilirsiniz ve sonra patlayacaktır. Hamas operasyon için gerekçeler sundu. El Aksa camisine yapılan zalim ve provokatif saldırıları ve bunun ne kadar büyük bir hakaret olduğunu sıraladı. Batı Şeria'daki yerleşimcilerin ve İsrail güçlerinin vahşetine işaret ettiler. Üçüncü unsur ise ABD emperyalizminin Arap devletlerini İsrail ile "normalleşmeye" ikna etme hayalleriydi. Bence Hamas bu normalleşmeyi Filistinlilerin davası için ölüm çanı olarak görüyordu. Hamas'ın 7 Ekim'deki saldırısının ilk aşaması - Gazze güvenlik bariyerini kontrol eden ve yöneten IDF'nin [İsrail ordusu] sayısız mevzisine yapılan baskın - askeri organizasyonu, kapasitesi, ustalığı ve disiplini açısından mükemmeldi. Batı medyası ırkçılık yüzünden bunu anlayamıyor. Bir grup Arap'ın tüm "iyi" beyazları alt ettiğini kabul edemiyorlar. Ve istihbarat mükemmeldi. Üst düzey komutanların nerede olduklarını evlerine ve odalarına kadar biliyorlardı. Hâlâ esir olarak tuttukları kişiler arasında üst düzey askerler olduğuna inanıyorum. Gerilla savaşının bir öğrencisi ve bir zamanlar uygulayıcısı olarak selamladığım şey buydu. Sivillerin öldürülmesi, 7 Ekim'de yaşananların ikinci aşaması, farklı bir konudur ve desteklenemez. Ancak İsrail güçlerinin rehin almayı önlemek ve Hamas ajanlarını öldürmek için "Hannibal Direktifi" kapsamında sivil ölümlerinin en azından bir kısmına neden olduğuna dair ikna edici kanıtlar var. Sivillerin başına gelenler trajikti ancak biz Güney Afrikalıların da bildiği gibi, insanlara onlarca yıl baskı uygulayıp tencerenin taşmasını bekleyemezsiniz. Bu gerçekleştiğinde, zalimlerin tatmin olacağı şekilde gerçekleşeceğinin garantisi yoktur. Bu İsrail için büyük bir aşağılanmaydı. CK: Peki ya İsrail'in saldırıları? RK: Verilen karşılık tamamen soykırıma dönük oldu. Sanırım bazı Filistinliler, İsrail çok ileri gittiğinde Amerika'nın bir noktada devreye gireceğine inanıyor. Bu argümanı onlarca yıldır FKÖ'den duyuyorum. Ama asıl korkunç ve acınası olan Amerikalıların mutlak kinizmi ve vurdumduymazlığı. Biden ve Blinken aniden Gazze'nin güneyinde İsrail'in kuzeyde olduğu kadar sert olmaması gerektiğini söylüyor. Ama İsrail'i durdurmuyorlar. Direnişin içindeyken tam olarak ne olacağını bilmek zordur. 1992'de Güney Afrika'da ırk ayrımcılığının sona ermesine yakın zamanda, Bhisho'da Ciskei "anavatanının" Güney Afrika'ya yeniden dahil edilmesini talep eden bir yürüyüşe liderlik ettim. Güvenlik güçlerinin bize ateş açmasını beklemiyorduk ama 28 kişiyi öldürdüler. Ancak uzun vadede bakıldığında direniş genellikle verimli oluyor. Geriye dönüp baktığınızda korkunç kayıplar vermiş olsak da sonunda zafer kazandığımızı görüyorsunuz. Risksiz strateji diye bir şey yoktur. Yaklaşık 15 yıl önce Gazze'deydim ve orada Hamas aktivistleriyle tanıştım. 4-5 yıl önce de Katar'da bir konferansta yine onlarla bir araya geldim. Güney Afrika'da nasıl kazandığımızı öğrenmek istediler. Onlara çok net bir siyasi pozisyona sahip olmanın, bunu silahlı eylemlerle desteklemenin ve ahlaki bir üstünlüğe sahip olmanın önemli olduğunu vurguladım. Yahudi bir geçmişten geldiğimi biliyorlardı. Hamas'lılar bununla çok ilgilendiler. ANC'nin Güney Afrika'da apartheid ile mücadele ederken beyaz destekçileri ve üyeleri olmasının önemli olduğunu, Hamas'ın da en azından bazı Yahudilerin direnişi desteklediğini gösterebilirse kazançlı çıkacağını söyledim. Bu, tüm Yahudileri temsil ettiğini söyleyen ırkçı İsrail devleti mitini yıkmaya yardımcı olur. CK: Güney Afrika apartheidına karşı verilen mücadele ile İsrail apartheidı arasında benzerlikler var mı? RK: İsrail yerleşimci-sömürgeci bir devlet, Güney Afrika da özgürleşmeden önce öyleydi. Biz buna özel tipte sömürgecilik diyorduk. Klasik sömürgecilik gibi değil. Çünkü yerleşimciler ve sömürgeleştirilen halk aynı bölgede. Ayrı bir sömürge devleti yok. Ancak Güney Afrika ile İsrail arasında büyük farklar var. Temel farklardan biri, Winston Churchill'e, İngiltere'ye ve 1917 Balfour Deklarasyonu'na kadar uzanan, İsrail'in Batı için hayati önem taşıyan stratejik rolü. Sonra Amerikalılar gelip İsrail'i kullanıyor. Siyonistler çok zekiydi, emperyalistlerin ne istediğini anladılar. Siyonist öncü Theodore Herzl'in dediği gibi, İsrail "Avrupa'nın Asya'ya karşı duvarının bir bölümü olacak, barbarlığa karşı medeniyetin ileri karakolu olarak hizmet edeceğiz." Petrol ve doğalgazın gelişimi ile Süveyş Kanalı'nın stratejik konumu İsrail'in konumunu daha da önemli hale getirdi - Güney Afrika'dan çok daha fazla. Dolayısıyla emperyalistler desteklerinde daha da inatçı olacaklardır. Batı'nın Güney Afrika'da korktuğu şey, güçlü bir Komünist Parti'ye ve birleşik bir işçi hareketine sahip olmamız, ANC'nin çok radikalleşmesi ve Sovyetler Birliği'nden destek almamızdı. Dolayısıyla apartheid yıkılırsa, bu Rusya ile rekabetlerine büyük bir darbe vuracaktı. Sovyetler Birliği çöktüğü anda bu tehlike de ortadan kalktı. Birleşmiş Batı ve yerli büyük şirketler, siyasi gücün ANC'ye geçmesine izin vermeye hazırdı. Bir diğer önemli fark ise Güney Afrika'da siyahların ezici çoğunlukta olmasıdır. İsrail'dekine benzemeyen büyük ve çok güçlü bir siyah işçi sınıfının bulunmasıdır. Güney Afrika'da apartheid yöneticileri hiçbir zaman tam bir etnik temizlik ve zorla yerinden etme düşünemediler. Çünkü siyah işgücüne ihtiyaçları vardı. CK: Filistinliler nasıl kazanabilir? RK: Haklı bir davanın sonunda nasıl kazanacağı konusunda gevezelik etmek istemiyorum. Kan ve baskıyla sonuçlanan çok fazla haklı dava olduğunu biliyorum. ABD'nin bir zamanlar olduğu kadar güçlü olmadığını söyleyebiliriz. Ancak ABD ve İsrail hala bu tür acılar yaratabilir, toplu cezalandırma ve katliam uygulayabilir. Ama ben tünelin sonunda bir ışık görüyorum. İlk olumlu şey, İsrail'in tüm zulmünün direniş ruhunu söndürmemiş olmasıdır. Gazze'de moloz yığınları arasında yaşayan ve açlıktan ölmek üzere olan insanlar görüyorsunuz ama teslim olmuyorlar. Eğer direniş üç ay boyunca dayanabilirse o zaman bazı çelişkilerin ortaya çıkabileceğini düşünüyorum. Netanyahu hükümetinin kolaylıkla çökebileceğini düşünüyorum. İç farklılıklar, şu ana kadar ters giden her şey ve rehine ailelerinden gelen baskı nedeniyle çökecektir. Sonra da Biden ve Sunak'ın karşı karşıya olduğu sorunlara ve direnişin boyutuna bakabiliriz. Arap devletlerinin, Filistinlileri satacak olan ve satan yozlaşmış egemenlerinin, kaynayan Arap kitlelerinden korktuğunu biliyoruz. Hiçbir Arap devletinin ABD ve İsrail'in yaptıklarının bir parçası olmayı göze alamayacağı ve bu nedenle İbrahim Anlaşması'ndaki "normalleşmenin" çöktüğü doğru. Gazze'de direniş ne kadar uzun sürerse, her şeyin çözülme ihtimali de o kadar artar. Bir de uzun vade var. Güney Afrika'da mücadelenin dört ayağından bahsetmiştik: kitlesel direniş, uluslararası baskı, silahlı mücadele ve yeraltı örgütlenmesi. Şu anda küresel bir dayanışma hareketi hissi var. İsraillilerin ahlaksızlığı nedeniyle daha önce hiç görmediğimiz bir şekilde yara aldıklarını düşünüyorum. Güney Afrika'daki insanlar Filistin'le dayanışma için yürüyor ama aynı zamanda dünyanın geri kalanını da izliyorlar. Orta sınıflar kendi televizyonlarından izliyor, daha fakir insanlar ise içki içilen yerlerde. New York'ta Grand Central istasyonunda katliamı protesto eden Yahudileri görüyorlar. Londra'da yarım milyon ya da bir milyonu görüyorlar - ve herkes Londra'yı izliyor - ve hayretler içinde kalıyorlar. Eli kanlı Batılı hükümetlere baskı uygulanması gerektiğini biliyoruz. Herkes Filistin hakkında okuyor ve çalışıyor. Filistin direnişi, Arap kitleleri, Batı üzerindeki baskı, Boykot, Yatırımların Geri çekilmesi ve Yaptırımlar gibi kampanyalar. Bunlar umut veriyor. (Socialist Worker)

Batı katliama destek verirken Gazze'de ölüm ve yıkım sürüyor

İsrail'in Gazze'ye yönelik saldırıları öylesine büyük bir katliam yarattı ki Batı'ya yakın ajanslar bile bölgenin artık cehenneme döndüğünü söylüyor. Bombalar, füzeler ve tanklar 1.8 milyon Filistinliyi evlerinden etti. Binlerce kişi artık hastalıkların hızla yayıldığı derme çatma kamplardaki çadırlarda yaşıyor. Aralık ayı başında üst düzey bir Birleşmiş Milletler (BM) yetkilisi, Gazze nüfusunun yarısının açlıktan öleceği uyarısında bulundu. BM Dünya Gıda Programı Direktör Yardımcısı Carl Skau, insani yardım operasyonunun "çökmekte" olduğunu söyledi. Skau, Gazze'ye yaptığı bir ziyarette tanık olduğu "korku, kaos ve umutsuzluğa" hiçbir şeyin kendisini hazırlayamayacağını da sözlerine ekledi: "Depolarda, binlerce çaresiz aç insanın bulunduğu dağıtım noktalarında, çıplak raflı süpermarketlerde ve patlayan banyolarıyla aşırı kalabalık barınaklarda karışıklık vardı." Dünya Sağlık Örgütü (WHO) de artık sessiz kalamayan kuruluşlar arasında yer alıyor. Örgütün Genel Direktörü Tedros Adhanom Ghebreyesus, İsraillilerin 7 Ekim'den bu yana Gazze ve Batı Şeria'daki sağlık hizmetlerine 449 saldırı düzenlediğini söyledi. "Artık sağlık çalışanlarının çalışması imkansız" dedi. Ghebreyesus aynı konuşmasında her 700 kişi için sadece bir duş ünitesi ve 150 kişi için bir tuvalet olduğunu kaydetti: "Giderek daha fazla insan daha küçük bir alana taşınırken, yeterli gıda, su, barınak ve temiz atık su ve kanalizasyonun bertaraf edilmesi ile birleşen aşırı kalabalık, hastalıkların yayılması için ideal koşulları yaratıyor." WHO, hayati önem taşıyan insani yardımlara derhal erişim sağlanmasını ve Gazze'deki çatışmalara son verilmesini talep etti. İsrail'in amansız bombardımanı ise direnişi yok etmiş değil. Hamas'ın savaşçı kanadı El Kassam Tugayları Aralık ayı başında, sadece üç gün süren çatışmalarda Gazze'de 79 İsrail aracını imha ettiğini ya da hasar verdiğini açıkladı. Bu, İsrail ordusunun 100'den fazla askerini kaybettiğini gösteren rakamlarla aynı zamana denk geldi. Tugaylar tarafından yapılan açıklamada, "Savaşçılarımız Şeyh Radvan bölgesinde bir tünel girişine bubi tuzağı kurdu ve bir İsrail gücü tünele doğru ilerler ilerlemez tünel havaya uçuruldu. Sonuç olarak İsrail kuvvetlerinden ölenler ve yaralananlar oldu" deniliyor. Ayrıca savaşçılarının Gazze Şeridi'nin kuzeyindeki Tal Al-Zaatar bölgesinde bir İsrail Merkava tankını hedef aldığını ve havaya uçurduğunu gösteren görüntüler yayınladı. Direniş haberleri Gazze'deki Filistinliler tarafından sevinçle karşılandı. Jabalia'daki bir kişi "Onlar (direnişçiler) tankları imha ettiler. Biz burada kalacağız. Buradan ayrılmayacağız. Gitmesi gerekenler onlar (İsrailliler)" dedi. Hamas, İsrail hapishanelerinde tutulan Filistinlilerin serbest bırakılmasına izin verilene kadar daha fazla İsrailli rehineyi serbest bırakmamakta ısrarlı. İsrail devleti bile artık Hamas'ı yok etme girişimlerinin düşünülenden daha uzun sürebileceğine inanıyor. İsrail'in ulusal güvenlik danışmanı Tzachi Hanegbi geçtiğimiz günlerde savaşın "aylarla ölçülmesi" gerekebileceğini itiraf etti. Sophie Squire (Socialist Worker)

Mısır'da göstermelik seçim: Darbeci Sisi 6 yıl daha cumhurbaşkanı

Abdülfettah El Sisi yeniden Mısır'ın cumhurbaşkanı seçildi. Kesin sonuçlar 18 Aralık'ta açıklanacak, fakat sandıktan çıkacak olan daha baştan belliydi. 10-12 Aralık tarihleri arasında yapılan oylama tam bir maskaralıktı. Sürece sahte bir meşruiyet kazandırmak için birkaç alternatif adayın olmasına izin verildi ama hiçbiri Sisi'yi gerçekten eleştirmeye cesaret edemedi. Sisi, Filistinlileri desteklediğini iddia etti. Ancak Refah sınır kapısını açmayı, yardım ve dayanışmayı buradan geçirmeyi reddediyor. Filistinlileri desteklemek için sadece devlet onaylı gösterilere izin verdi, ancak devlet onaylı olmayan bir gösteri de cesurca organize edildi. Sisi, 2013 yılında Müslüman Kardeşler'in cumhurbaşkanı Muhammed Mursi'ye karşı askeri bir darbeye önderlik etti. On yıl boyunca aşırı baskıyla ülkeyi yönetti. Şimdi altı yıllık yeni bir dönem "kazandı." Sol kanattan Ahmed Tantawi'nin gerçek muhalefetiyle karşılaşabilirdi. Ancak Sisi güçleri Tantawi'nin seçime girmesini engelledi. Tantawi şimdi "resmi izin olmadan seçimle ilgili evrak dağıtmak" suçundan yargılanıyor. Filistinlilerin dostu gibi görünmek, Sisi'nin artan fiyatlara -enflasyon yüzde 40'larda seyrediyor- duyulan öfkeyi geçici olarak dindirmesine yardımcı oldu. Resmi rakamlar Mısır'ın 100 milyonluk nüfusunun neredeyse üçte birinin yoksulluk sınırının altında yaşadığını gösteriyor. Mısırlı Devrimci Sosyalistler halkı "seçimleri boykot etmeye ve rejimin yeni bir tiyatro sahnelemeye yönelik sefil girişimini ifşa etmeye" çağırmıştı.

Ortak açıklama: Filistin’e özgürlük! Almanya için demokrasi!

Almanya'da farklı görüşlerden parti ve örgütler Kefiye Ağı'nı kurdu. Yayınladıkları açıklamayı İngilizce ve Arapça çevirileriyle birlikte paylaşıyoruz.

İsrail'in yaptığı kötülük, İsrail'e geri dönen kötülüktür

İsrail'in yerleşimci sömürge projesi, tarihsel Filistin'in yerli sakinlerine karşı şiddet döngüsünü sürdürmektedir. Filistinliler İsrail'in konuştuğu dilde konuşmaya zorlanmaktadır. Chris Hedges yazdı. Hamas'ın kurucularından Dr. Abdülaziz el-Rantisi'yi Şeyh Ahmed İsmail Yasin ile birlikte tanıyordum. El Rantisi'nin ailesi 1948 Arap-İsrail Savaşı sırasında Siyonist milisler tarafından tarihi Filistin topraklarından Gazze Şeridi'ne sürülmüştü. Şeytanlaştırılmış Hamas lideri imajına uymuyordu. Mısır'ın İskenderiye Üniversitesi'nden sınıf birincisi olarak mezun olmuş, yumuşak sözlü, konuşkan ve yüksek eğitimli bir çocuk doktoruydu. Dokuz yaşında bir çocukken, İsrail'in 1956'da Gazze Şeridi'ni kısa süreliğine işgal ettiği dönemde, aralarında amcasının da bulunduğu 275 Filistinli erkek ve çocuğun Han Yunus'ta infaz edilmesine tanık olmuştu. Han Yunus'un saldırıya uğramasıyla on binlerce Filistinlinin kaçmak zorunda kaldığı komşu Refah kentinde de çok sayıda Filistinli, İsrail askerleri tarafından infaz edildi. Kendisini evinde ziyaret ettiğimizde Sacco ve bana "Babamın kardeşi için ağlayışını ve gözyaşlarını hala hatırlıyorum," dedi el-Rantisi. "O olaydan sonra aylarca uyuyamadım... Bu olay kalbimde asla iyileşmeyecek bir yara açtı. Size bir hikaye anlatıyorum ve neredeyse ağlayacağım. Bu tür bir eylem asla unutulamaz... Kalbimize nefret tohumları ektiler." İsraillilere asla güvenemeyeceğini biliyordu. Siyonist devletin amacının tarihi Filistin'in tamamını işgal etmek - İsrail 1967'de Gazze ve Batı Şeria'yı, Suriye'nin Golan Tepeleri ve Mısır'ın Sina Yarımadası ile birlikte ele geçirdi - ve Filistin halkını ebediyen boyunduruk altına almak ya da yok etmek olduğunu biliyordu. Öldürülenlerin intikamını alacağını biliyordu. Al-Rantisi ve Yassin, 2004 yılında İsrail tarafından öldürüldü. Al-Rantisi'nin dul eşi Jamila Abdallah Taha al-Shanti İngilizce doktorasına sahipti ve Gazze'deki İslam Üniversitesi'nde ders veriyordu. Çiftin altı çocuğu vardı ve bunlardan biri babasıyla birlikte katledildi. Ailenin evi, 2014 yılında İsrail'in Gazze'ye düzenlediği ve Koruyucu Hat Operasyonu olarak bilinen saldırı sırasında bombalanarak yerle bir edildi. Cemile de bu yıl 19 Ekim'de İsrail tarafından öldürüldü. İsrail'in Gazze'deki soykırımı, aile üyelerini, arkadaşlarını, evlerini, topluluklarını ve sıradan bir hayat yaşama umutlarını kaybeden öfkeli, travma geçirmiş ve mülksüzleştirilmiş Filistinlilerden oluşan yeni bir nesil yetiştiriyor. Onlar da intikam peşinde koşacaklardır. Onların küçük terör eylemleri, İsrail'in süregelen devlet terörüne karşı koyacaktır. Kendilerinden nefret edildiği gibi onlar da nefret edeceklerdir. Bu intikam arzusu evrenseldir. İkinci Dünya Savaşı'ndan sonra, İngiliz Ordusu'nun Yahudi Tugayı'nda görev yapan Yahudilerden oluşan ve İbranicede "Tazminat" anlamına gelen "Gmul" adlı gizli bir birlik eski Nazileri avlamış ve idam etmişti. "Ben ve halk biliyoruz/Bütün okul çocuklarının öğrendiğini," diye yazmıştı W.H. Auden. "Kötülük yapılanlar/Karşılığında kötülük yaparlar." Nazilerin Polonya'daki Sobibor ölüm kampındaki ayaklanmaya katılan Chaim Engel, bir bıçakla kamptaki bir gardiyana nasıl saldırdığını anlattı. Engel, "Bu bir karar değil" dedi. "Sadece tepki veriyorsunuz, içgüdüsel olarak buna tepki veriyorsunuz ve ben de 'Bırakın yapalım, gidip yapalım' diye düşündüm. Ve gittim. Ofisteki adamla gittim ve o Alman'ı öldürdük. Her yumrukta, 'Bu benim babam için, annem için, tüm bu insanlar için, öldürdüğünüz tüm Yahudiler için' dedim." Engel'in Nazi gardiyana yaptığı şey, Hamas savaşçılarının 7 Ekim'de kendi hapishanelerinden kaçtıktan sonra İsraillilere yaptıklarından daha az vahşi değildi. Bağlamından koparıldığında açıklanamaz. Ancak imha kampının ya da Gazze'deki toplama kampında geçirilen 17 yılın arka planına yerleştirildiğinde bir anlam kazanıyor. Bu onu mazur göstermek değildir. Anlamak göz yummak değildir. Ancak bu şiddet döngüsü durdurulmak isteniyorsa bunu anlamak zorundayız. Hiç kimse intikam arzusundan muaf değildir. İsrail ve ABD, aptalca bir şekilde, bu kabusa yeni bir bölüm daha ekliyor. İkinci Dünya Savaşı'nda muharip bir subay olan J. Glenn Gray, "The Warriors" (Savaşçılar) adlı kitabında intikamın kendine özgü doğası hakkında yazmıştır: Savaştaki Erkekler Üzerine Düşünceler: "Asker bir yoldaşını düşmana kurban verdiğinde ya da İkinci Dünya Savaşı'nda sıkça görüldüğü üzere, bombardımanlar ya da siyasi zulümler nedeniyle ailesi düşman tarafından yok edildiğinde, öfke ve kızgınlık derinleşerek nefrete dönüşür. O zaman savaş onun için bir kan davası niteliği kazanır. Kendisi de mümkün olduğunca çok sayıda düşmanı yok edene kadar, intikam arzusu yatıştırılamaz. Düşmanın her bir ferdini yok etmek için yanıp tutuşan askerler tanıdım, nefretleri o kadar şiddetliydi ki. Bu tür askerler, bombalamalar yoluyla kitlesel imhayı duymaktan ya da okumaktan büyük zevk alırlardı. Böyle bir askeri tanıyan ya da böyle bir asker olan herkes, nefretin varlığının her zerresine nasıl nüfuz ettiğinin farkındadır. Yaşama nedeni intikam almaktır; göze göz, dişe diş değil, on kat misilleme." Vahşete uğramış, travmayla uyuşmuş, öfkeyle sarsılmış kişiler için, kendilerine acımasızca saldıran ve aşağılayanlar insan değildir. Onlar kötülüğün temsilcileridir. İntikam arzusu, on kat misilleme, kan nehirleri doğurur. Yaklaşık 1.200 İsraillinin ölümüne neden olan 7 Ekim'deki Filistin saldırıları İsrail'in içindeki bu arzuyu besliyor, tıpkı İsrail'in Gazze'yi yok etmesinin Filistinliler arasındaki bu arzuyu beslemesi gibi. İsrail'in mavi beyaz Davut Yıldızlı ulusal bayrağı evleri ve arabaları süslüyor. Kalabalıklar, üyeleri Gazze'deki rehineler arasında olan aileleri desteklemek için toplanıyor. İsrailliler Gazze'de savaşmaya giden askerlere yol kavşaklarında yiyecek dağıtıyor. "İsrail savaşta" ve "Birlikte kazanacağız" gibi sloganlar içeren pankartlar televizyon yayınlarını ve medya sitelerini süslüyor. İsrail medyasında Gazze'deki katliamdan ya da 1,7 milyonu evlerinden sürülmüş olan Filistinlilerin çektiği acılardan çok az söz ediliyor. 7 Ekim saldırısında yaşanan acı, ölüm ve kahramanlık öyküleri sürekli tekrarlanıyor. Sadece kurbanlarımız önemlidir... Gray, "Çok azımız korku ve şiddetin bizi ne kadar uzakta, dişi ve tırnağıyla hazır bekleyen yaratıklara dönüştürebileceğini bilir," diye yazdı ve şöyle devam etti: "Eğer savaş bana bir şey öğrettiyse, o da insanların göründükleri ve hatta kendilerini sandıkları gibi olmadıklarıdır." Marguerite Duras "Savaş: Bir Anı" adlı kitabında, kendisinin ve Fransız Direnişi'nin diğer üyelerinin Nazilerle işbirliği yapmakla suçlanan 50 yaşındaki bir Fransız'a nasıl işkence yaptıklarını anlatır. Lyon'daki Montluc hapishanesinde işkence gören iki adam muhbir olduğu iddia edilen kişiyi soyar. Grup bağırırken onu dövüyorlar: "Piç. Hain. Pislik." Kısa süre sonra burnundan kan ve sümük akar. Gözü hasar görmüş. İnliyor, "Ah, ah, ah, ah. ..." Bir yığın halinde yere yığılır. Duras onun "diğer erkeklerle hiçbir ortak yanı olmayan biri haline geldiğini" yazar. Ve her dakika bu fark daha da büyüyor, daha da yerleşiyordu." Pasif bir şekilde dayağı izler. "Ne kadar çok vururlarsa ve ne kadar çok kanarsa, vurmanın gerekli, doğru, adil olduğu o kadar açık hale geliyor." Devam ediyor: "Vurmak zorundasınız. Siz kendiniz adalet olmadıkça dünyada asla adalet olmayacak. Yargıçlar, kürsülü mahkeme salonları rol yapıyor, adalet değil." "Her darbe sessiz odada çınlıyor. Tüm hainlere, giden kadınlara, kepenklerin arkasından gördüklerinden hoşlanmayan herkese vuruyorlar." İsrail Filistinlileri istismar etti, aşağıladı, yoksullaştırdı ve ahlaksızca öldürerek kaçınılmaz karşı şiddeti kışkırttı. Bu, yüzyıldır akan kanın arkasındaki motordur. Gazze'deki soykırım, 1948'de 750 bin Filistinlinin topraklarından sürüldüğü, Irgun ve Lehi gibi Siyonist terörist milislerin katliamlarında 8 bin ila 15 bin kişinin öldürüldüğü Nakba'nın ya da büyük felaketin en kötü aşırılıklarını bile geride bırakmaktadır. Filistin direnişinin elinde, ABD, Rusya ve Çin'den sonra dünyanın en güçlü 4. ordusu olan, gezegendeki en iyi donanımlı ve teknolojik olarak en gelişmiş ordulardan birine karşı savaşmak için küçük silahlar ve roket güdümlü el bombalarından başka bir şey yok. Bu ezici güçlüklerle karşı karşıya kalan Filistinli savaşçılar, sadece Filistinliler arasında değil, tüm Müslüman dünyasında büyük bir takipçi kitlesine sahip yarı tanrılar haline geldi. İsrail, Hamas'ın ikinci adamı Yahya Sinvar'ı yakalayıp öldürebilir ama bunu yaparsa Sinvar, Ortadoğu'nun Ernesto "Che" Guevara versiyonu haline gelecektir. Direniş hareketleri şehitlerin kanı üzerine inşa edilir. İsrail buna sürekli tedarik sağlıyor. ABD'nin İsrail'in Gazze'deki halı bombardımanını, katliamını ve etnik temizliğini savunma, finanse etme ve bunlara katılma kararı vicdansızlıktır. Soykırıma verdiği destek, yirmi yıldır süren savaşlar nedeniyle zaten paramparça olmuş olan Ortadoğu'daki ve dünyanın geri kalanının çoğundaki güvenilirliğinden geriye kalanları da yok etmiştir. Arabulucu olma hakkını kaybetmiştir; bu rol Çin ya da Rusya tarafından üstlenilecektir. İsrail'in saldırganlığını ve savaş suçlarını kınamayı reddetmesi, Rusya'nın Ukrayna'yı işgali konusundaki ikiyüzlülüğünü ortaya koymaktadır. Bölgesel bir çatışma olasılığı ile flört ediyorlar. On yıllardır bir aldatmaca olan barış sürecinin telafisi mümkün değildir. Geriye kalan tek dil ölümün dili. İsrail Filistinlilerle böyle konuşuyor. Filistinliler de bu şekilde karşılık vermeye zorlanıyor. Biden yönetiminin Gazze'nin yerle bir edilmesi ve nüfusunun azaltılmasından kazanacağı çok az şey var. Özellikle de ateşkes çağrısı yapan protestoculara "terör yanlısı" olarak saldırdığı için Demokrat Parti'nin büyük kesimlerini yabancılaştırıyorlar. Senato Çoğunluk lideri Chuck Schumer, 4 Kasım'da Washington D.C.'de düzenlenen İsrail yanlısı bir mitingde "İsrail'in yanındayız" ve "Ateşkese hayır" sloganlarını atarken, Reuters/Ipsos anketi, katılımcıların yüzde 68'inin İsrail'in ateşkes uygulaması ve savaşı sona erdirmek için müzakere etmesi gerektiğini düşündüğünü gösterdi. Bu oran Demokratlar arasında yüzde 77'ye yükseliyor. Biden'ın onaylanma oranı ise yüzde 37'de kaldı. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi, Cuma günü [8 Aralık] Gazze'de derhal ateşkes sağlanması ve tüm rehinelerin koşulsuz olarak serbest bırakılması için 13'e karşı 1 oyla karar aldı. ABD karara karşı oy kullandı. İngiltere ise çekimser kaldı. Karar taslağı ABD'nin vetosu nedeniyle kabul edilmedi. Biden'ın gerçek tabanı hayal kırıklığına uğramış seçmenler değil, milyarder sınıfı, Gazze ve Ukrayna'daki savaşlardan büyük karlar elde eden silah endüstrisi gibi şirketler, İsrail lobisi gibi gruplardır. Bir sonraki başkanlık seçimlerinde Biden'ın yenilgisi anlamına gelse bile politikayı onlar belirliyor. Biden kaybederse, oligarklar kendi çıkarlarına Biden kadar inatla hizmet eden Donald Trump'a sahip olurlar. Savaşlar sona ermez. Acılar devam ediyor. Filistinlilerin sayısı on binlerle ifade ediliyor. Bu tasarım gereğidir. 9.12.2023

İsrail askerleri ve yerleşimciler Batı Şeria'daki saldırılarını artırdı

Aşırı sağcı Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir geçtiğimiz ay yerleşimcilere tüfek dağıtmaya başlamıştı. Batı Şeria'da yaşayan Filistinliler, hem İsrail askerlerinin hem de yerleşimcilerin saldırıları karşısında sürekli korku içinde yaşıyor. Zahrat, Batı Şeria'da Nablus yakınlarında yaşıyor. Socialist Worker'a yaptığı açıklamada, kendisi ve ailesinin yakın zamanda İsrail ordusunun korkunç bir saldırısına tanık olduğunu söyledi. "Ordu ve yerleşimciler tarafından kuşatma ve saldırıya uğruyoruz" dedi ve şöyle devam etti: "Cumartesi günü (2 Aralık) işgal ordusu güçleri, altı yaşındaki oğlumun babasıyla birlikte ekin ektiği evimin önündeki sokağa geldi. Diğer çocuklar evin yakınında oynuyordu. İşgal güçleri insanlara rastgele ateş etmeye başladı ve yedi yaşında bir çocukla üç kişiyi yaraladı. Şu anda hastanedeler ve durumları ciddi. Bu saldırının ve çocukların vurulmasının nedeni nedir? Bu bir çocuk savaşı mı? Küçük oğlum ve kızım için korkuyorum. Çocuklarımız okula gittiğinde onlar için korkuyoruz. Korku içinde yaşıyoruz. Ayrıca geceleri yerleşimciler saldırıyor, arabaları yakıyor, tahrip ediyor ve ateş ediyor. Terör ve açlık içinde yaşıyoruz." İsrailli yerleşimciler geçen hafta Batı Şeria'nın kuzeyindeki Qarawat Bani Hassan'da bir Filistinli erkeği göğsünden vurarak öldürdü. Wajih Al-Qat'ta 15 kişilik bir yerleşimci grubu bir Filistinlinin arabasını ateşe verdi ve evlerinin camlarını taşlarla kırdı. Yerleşimcilerin sürekli şiddet tehdidi, binden fazla Filistinlinin evlerini terk etmesine neden oldu. El Halil tepelerindeki Zanuta köyü artık boşalmış durumda. Köyün eski sakinlerinden Abdul Hadi Al-Til, yerleşimcilerin kafalarına silah dayadıklarını ve kendilerine "Ya buradan taşınırsınız ya da ölürsünüz" dediklerini söyledi. Ahmad Baghdad yaşananların "yeni bir Nakba" olduğunu söyledi. Bu, 1948'de Siyonistlerin Filistinlilere yönelik kitlesel etnik temizlik ve cinayetlerine bir gönderme. Köylüler geri dönmeye çalıştıklarında İsrail askerleri, onlara yeni bir yapı inşa edemeyeceklerini söyledi. Ayrıca yerleşimcilerin muhtemelen onlara tekrar saldıracağını belirttiler. Yerleşimcilerin Filistinlileri öldürmek, korkutmak ve topraklarından sürmek için kendilerine ne kadar güvendiklerini görmek zor değil. Aşırı sağcı Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir geçen ay yerleşimcilere tüfek dağıtmaya başladı. İsrail Maliye Bakanı Bezalel Smotrich de Batı Şeria'da "iki milyon Nazi olduğunu" söyleyerek yangını daha da körükledi. İsrail devleti Gazze'yi bombalarken Batı Şeria'da başka bir taktik kullanıyor. Filistinlileri evlerinden çıkarmak için İsrail devlet güçleriyle birlikte çalışacak yerleşimci hareketinin güvenini arttırmak istiyor. --- Siyonist askerler daha fazla rehine aldı İsrail devleti Batı Şeria'da çocuklar da dahil olmak üzere Filistinlileri düzenli olarak kaçırıyor. Polis, geçtiğimiz Cumartesi günü Umm Al Khair köyünde bir genci evinden kaçırdı. İsrail güçleri gencin gözlerini bağladı, ellerini arkadan kelepçeledi, bir kamyonun arkasına bindirdi ve götürdü. Ailesinin onu nereye götürüldüğüne dair hiçbir fikri yoktu. Batı Şeria'da işgal altında yaşayanları izleyen ve onlara yardım eden Köyler Grubu, polisin el koyduğu genç adamın İsrail polisinin elinde dehşet dolu bir gece geçirdiğini bildirdi: "Annesi ve kız kardeşleri bize onun her yerinden yaralandığını, bütün gece dövüldüğünü, dizlerine basıldığını, yürüyemediğini anlattı. Ona içecek ya da yiyecek hiçbir şey verilmemiş. Annesi bize onun çok narin ve hassas bir çocuk olduğunu söyledi. Nasıl iyileşecek acaba? Kendisini almaları için ailesini aradığında onlara nerede olduğunu söyleyememiş. Kaçırıldığı andan onu kaçıranlar bir yere atana kadar gözleri bağlıydı. Nereye götürüldüğünü bilmiyordu, muhtemelen yakındaki bir askeri üsse. Şimdi onu nasıl bulamadığımızı anladık - resmi bir tutuklama değildi, sadece sahadaki askerler tarafından rastgele bir tacizdi." Bu, Batı Şeria'da İsrail devleti tarafından gerçekleştirilen kaçırma, işkence ve hapsetme olaylarından sadece bir tanesi. İsrail, 7 Ekim'den bu yana Batı Şeria'da yaklaşık 3 bin 500 Filistinliyi tutukladı.Tutuklamaların sayısı geçen hafta boyunca ve bu haftanın başında arttı. İsrailliler, Filistin direnişinin İsrailli tutuklular karşılığında serbest bırakmaya zorladığı mahkumları "telafi" ediyordu. Ve gelecekte takasa ihtiyaç duymaları ihtimaline karşı hapishaneleri dolduruyorlar. Geçtiğimiz ay askerler, Batı Şeria ve Gazze'den altı Filistinliyi öldürdü. Omar Daraghmeh, Arafat Hamdan, Abdel Rahman Marei, Thaer Abu Asab, Majed Zaqoul ve ismi açıklanmayan bir başka mahkuma işkence ederek öldürdüler. Filistin Tutuklular ve Eski Mahkumlarla İlişkiler Komisyonu, Filistinli mahpusların gardiyanlar tarafından her gün cop ve tüfeklerle dövüldüğünü söyledi. Sophie Squire (Socialist Worker)

İsrail tankları Han Yunus'un içine ilerliyor

İsrail ordusu Kuzey Gazze'yi işgal ederken, Filistinlileri güneye sürmüştü. Şimdi güneyde kara saldırısına başladılar. 1 milyon 800 bin kişi zorla yerinden edilmiş durumda. Bölgede güvenli yer yok. 7 Ekim saldırısı sonrası "Hamas'ı yok etme" amaçlı olduğu söylenen İsrail saldırısı, tüm Filistinlileri cezalandırma ve Gazze Şeridi'nin insansızlaştırma yönünde ilerliyor. Yedi günlük ateşkes sonrası, İsrail en ağır bombardımanları gerçekleştiriyor. Batılı gazetecilerin bildirdiğine göre bombardıman sırasında kilometrelerce uzaktaki yerler sarsılıyor. İsrail rejiminin temel argümanlarından biri Kuzey Gazze'nin boşaltılacağı ve sivillere Güney'e geçmeleri için koridorlar açıldığıydı. Birçok argüman gibi bunun da bir yalan olduğu görülüyor. 10 x 42 kilometrekatelik Gazze Şeridi'nin kuzeyi İsrail tankları ve buldozerleriyle istila edilirken, şimdi güneydeki Han Yunus şehri kuşatıldı. İsrail tankları şehrin içine ilerliyor. 7 Ekim'de aralarında asker ve polislerin de bulunduğu 1200 İsrailli hayatını kaybederken o günden bu yana Gazze'de en az 16.248 Filistinli katledildi. Gazze'nin 2,3 milyon nüfusunun yarısı 18 yaş altında. Öldürülen Filistinlilerin önemli kısmı da çocuklar hatta anne karnındaki bebekler. Bugüne dek İsrail savaş uçakları 10 binden fazla hava saldırısı gerçekleştirdi. Ateşkes sonrası günlük bombardımanların ortalamasının en az 250 olduğu belirtiliyor. Batı Şeridi'nde durum aynı. İsrail askerleri mülteci kamplarını basarken ölü ve tutuklu Filistinli sayısı artıyor. Batı emperyalizminin tam desteğiyle soykırıma girişen İsrail apartheid devletinin en büyük kozlarından biri sözde kendisine itiraz ettiği halde ekonomik ve siyasi işbirliklerini kesmeyen Ortadoğu devletleri. Türkiye yönetimi Netanyahu hükümetini sert bir dille eleştirip, Hamas'a destek verse de 7 Ekim'den bu yana Türkiyeli şirketlere ait en az 350 gemi İsrail'e hammadde ve ürün sevkiyatı yaptı. TÜİK genel ticaret sistemi verilerine göre Ekim 2022’de 489 milyon dolar olan Türkiye’nin İsrail’e ihracatı Ekim 2023’te 348 milyon dolara geriledi. Yüzde 39'luk bir düşüş olsa da Türkiye kapitalizmi ile İsrail devleti arasındaki ticari ilişkiler kopmuş değil. Dubai'de geçen hafta toplanan Küresel İklim Zirvesi'nde (Cop28) aralarında Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın da bulunduğu liderler İsrail Cumhurbaşkanı Herzog'la aynı karede buluşmaktan imtina etmemişti. İsrail ırkçı rejimine küresel destek sürdükçe daha fazla Filistinli katledilmeye devam edecek.

Gazze'nin acılarını dile getirmekten vazgeçmeyeceğiz - insan hakları olmadan iklim adaleti olmaz

Greta Thunberg ve Fridays for Future İsveç Genç iklim aktivistleri 'radikalleşmedi' - dışlanan insanlarla dayanışma her zaman mesajımızın merkezinde yer aldı En az 6 bini çocuk olmak üzere 15 binden fazla insan... İsrail'in Gazze Şeridi'nde birkaç hafta içinde öldürdüğü bildirilen insan sayısı bu ve rakamlar hâlâ artıyor. İsrail, temel altyapı ile hastaneler, okullar, sığınaklar ve mülteci kampları gibi sivil hedefleri bombaladı. İsrail, işgal altındaki Gazze Şeridi'nde mahsur kalan 2,3 milyon Filistinliye gıda, ilaç, su ve yakıt ulaşmasını engelleyen kuşatması Oxfam'ın İsrail'i "açlığı bir savaş silahı" olarak kullanmakla suçlamasına yol açtı. Düzinelerce Birleşmiş Milletler uzmanı durumu "oluşmakta olan bir soykırım" olarak tanımladı. Yüzlerce uluslararası akademisyen, gelişmekte olan bir soykırım konusunda uyarıda bulundu ve önde gelen İsrailli soykırım uzmanı Raz Segal bunu "ders kitabı niteliğinde bir soykırım vakası" olarak nitelendirdi. Ancak dünyanın büyük bir kısmı, özellikle de sözde küresel kuzey, başka tarafa bakıyor. Bu dehşete rağmen, bazıları kamuoyundaki tartışmayı iklim adaleti hareketindeki gençlerin Gazze ile ilgili açıklamalarını gayrimeşrulaştırma girişimlerine odaklamayı tercih etti. Birçoklarının iddia ettiğinin aksine, Fridays for Future "radikalleşmedi" ya da "politikleşmedi." Biz her zaman politik olduk, çünkü her zaman bir adalet hareketi olduk. Filistinliler ve tüm mağdur sivillerle dayanışma içinde olmayı hiçbir zaman sorgulamadık. İklim adaletini savunmak, temelde insanları ve onların haklarını önemsemekten kaynaklanıyor. Bu, insanlar acı çektiğinde, evlerini terk etmek zorunda kaldığında veya öldürüldüğünde - nedeni ne olursa olsun - sesimizi yükseltmek anlamına gelir. Sápmi, Kürdistan, Ukrayna ve diğer pek çok yerdeki azınlık topluluklarla, onların emperyalizme ve baskıya karşı adalet mücadeleleriyle dayanışmak için her zaman grevler düzenlememizin nedeni de bu. Filistin ile dayanışmamız da bundan farklı değil ve kamuoyunun odağının Filistinlilerin karşı karşıya olduğu korkunç insani acılardan uzaklaşmasına izin vermeyi reddediyoruz. Bize yönelik hedef şaşırtan ilgi ve pozisyonumuzun yanlış yorumlanması nedeniyle, duruşumuzu bir kez daha açıklığa kavuşturmak istiyoruz. Tüm Fridays for Future grupları özerktir ve bu makale FFF İsveç dışında kimsenin görüşlerini temsil etmemektedir. Hamas'ın İsrailli sivillere yönelik korkunç cinayetleri, İsrail'in devam eden savaş suçlarını hiçbir şekilde meşrulaştıramaz. Soykırım meşru müdafaa olmadığı gibi, hiçbir şekilde orantılı bir karşılık da değildir. Ayrıca bunun, Uluslararası Af Örgütü'nün apartheid rejimi olarak tanımladığı, Filistinlilerin on yıllardır boğucu bir baskı altında yaşadığı daha geniş bir bağlamda gerçekleştiği de göz ardı edilemez. Tüm bunlar tek başına bu durum hakkında yorum yapmak için yeterli bir sebep olsa da, İsveçli bir hareket olarak, İsveç'i İsrail'in işgaline ve kitlesel katliamlarına ortak eden İsrail silah şirketleriyle askeri işbirliği nedeniyle de sesimizi yükseltme sorumluluğumuz var. Şu anda İsveç'te ve dünyada, antisemitist ve İslamofobik söylemlerde, eylemlerde ve nefret suçlarında keskin bir artış görüyoruz. İsveç koalisyon hükümetindeki en büyük partinin lideri camileri yıkmaktan bahsediyor ve Malmö'de bir sinagogun önünde İsrail bayrağı yakıldı. Bu kabul edilemez bir durumdur. Antisemitizm ve İslamofobi de dahil olmak üzere her türlü ayrımcılığı kayıtsız şartsız kınıyoruz. Bu krizle ilgili konuşan herkesin Hamas’la Müslümanlar ve Filistinliler; İsrail devletiyle Yahudiler ve İsrailliler arasında ayrım yapma sorumluluğu vardır. Geçtiğimiz birkaç hafta içinde yitirilen canların yasını tutuyor ve bu sayıların artmaya devam etmesine izin verilmesi karşısında dehşete düşüyoruz. Gazze Şeridi'ndeki ölüm oranı, sadece birkaç hafta içinde binlerce çocuğun öldürülmesiyle tarihi bir seviyeye ulaşmıştır. Yaşanan bu acılar anlaşılmazdır ve devam etmesine izin verilemez. BM uzmanları dünyayı bir soykırımı önlemek üzere harekete geçmeye çağırdığında, insan olarak sesimizi yükseltme sorumluluğumuz vardır. Bu affedilemez şiddete son verilmesini talep etmek temel bir insanlık meselesidir ve yapabilecek herkesi bunu yapmaya çağırıyoruz. Sessizlik suç ortaklığıdır. Gelişmekte olan bir soykırımda tarafsız olamazsınız. Bu makalenin yazarları: Greta Thunberg, küresel iklim eylemsizliğine karşı bir okul grevi hareketi olan Fridays for Future'a ilham veren İsveçli aktivist Alde Nilsson, küresel kalkınma öğrencisi ve Fridays for Future İsveç'te iklim adaleti aktivisti Jamie Mater, araştırmacı ve Fridays for Future Sweden'da iklim adaleti aktivisti Raquel Frescia, yazar/araştırmacı ve Fridays for Future Sweden ile iklim adaleti aktivisti