Eğitim Sen soruyor: 'Okul müdürü neden, kim veya kimler tarafından korunmaktadır?'

Okulların açılmasıyla beraber eğitim alanındaki birçok sorun da tekrar gündeme yerleşti.  Veliler çocuklarının okul masraflarını, yaşanan ekonomik kriz nedeniyle ödeyemeyecek durumdalar. En ucuz okul çantasının fiyatı 200 TL iken, kırtasiye masrafları da 200 TL’den başlıyor. Okul forması fiyatları ise 1500-5000 TL arasında değişiyor. MEB’in dağıttığı kitapların yetersizliği nedeniyle istenen ek kitapların ücretleri de keza cep yakıyor.  Gıda fiyatlarının yüksekliği, velilerin çocuklarına günlük harçlık vermekte zorlanmasının yanı sıra beslenme çantalarını dahi dolduramamasına neden oldu. Benzine arka arkaya yapılan zamlar da okul servis hizmetlerinde anormal denilecek artışlarla sonuçlandı. Çocuklarını donanımlı devlet okullarına kaydettirmek isteyen veliler 20.000’den başlayan kayıt paralarını göze almak durumunda kaldılar.  İlkokulda geçtiğimiz yıl okula başlama maliyeti 12-13 bin TL iken, bu yıl 28-30 bin TL'ye ulaşmış durumda. Velilerle dönen çark Sadece bu da değil, okulların temel ihtiyaçları da veliler üzerinden karşılanmakta.  Okullardaki güvenlik, temizlik, bakım-onarım, personel gibi ihtiyaçlar “bağış” adı altında velilere dayatılan aidatlarla sağlanıyor.  MEB tarafından okullara gönderilen bütçe yok denecek kadar az. İşçi ailelerinin aylık geliri yoksulluk sınırının altında kaldığı için bu ihtiyaçları borçla, kredi çekerek çevirmeye çalışıyorlar. Çeviremeyenler ise yoksul kontenjanına girerek mahcup edilmektedir.  Okullar kendi kaderine mahkûm edilmiş durumda.  Okulu temizlemek için tutulan personelin maaşından tutun da çekilen fotokopinin kağıdına varana kadar her masraf, yani tüm bu çark velilerin ödedikleri aidatlarla dönmekte.  Kamusal eğitim çökmüş durumda Eğitimde her geçen gün devlet desteği azalıyor, velinin yükü artıyor.  Artan özel okul sayıları ile devlet okullarının gün geçtikçe niteliksiz ve donanımsız hale gelmesi de eşitsizliğin artmasına neden oldu.  Özel okullarda sınıflar yirmi kişi ile sınırlandırılmışken, devlet okullarında kırk ve elliye kadar dayanmış durumda. Laboratuvar, kütüphane, spor salonu ve sanat atölyeleri ve benzerleri çoğu okulda mevcut değil.  Devlet okulları bilimsel proje üretme, araştırmalar yapma kapasitesinden, eleştirel ve sorgular bir eğitim anlayışına sahip olma becerisinden oldukça uzak.  Okul müdürleri öğrencilere sunulan her etkinlikten pay aldıkları için (kaynak kitap, etüt, spor ve tiyatro vb), velilerin de bu hizmeti daha pahalı almasına neden oluyorlar. Eğitim emekçileri derslere mutsuz giriyor Yükselen enflasyon karşısında eriyen maaşlar hepimizi yoksulluk sınırına getirdi.  Geçinememe endişesiyle derslere mutsuz giren bir öğretmen ordusu ile karşı karşıyayız.   Çalışma koşulları oldukça zor olan öğretmenlerin kalabalık sınıflarda, erişimleri olmayan araç gereçlerden yoksun bir şekilde ders işlemeye çalışması motivasyonlarının düşmesine, değersizlik duygusunu yaşamalarına neden oluyor.  Yokluk içinde var ediyorlar ama nereye kadar?  Üstüne üstlük iktidar bir de Öğretmenlik Meslek Kanunu’nu yürürlüğe koyarak öğretmenlerin arasına hiyerarşiyi sokmuş oldu. Öğretmenlerin ‘eşit işe eşit ücret’ ilkesinden uzak bir biçimde, aynı okulun içinde aynı işi yapmalarına rağmen farklı ücretlerle karşılaşmalarına yol açacak kariyer basamakları sistemi yürürlüğe konuldu. Özel okullar fiyatlarını katlarken, bu okullarda görev yapan öğretmenler asgari ücretin de altında, çok uzun çalışma saatleri ile, güvencesiz ve sendikasız çalıştırılmakta.  Okullaşma oranı ve eğitime ayırılan kaynak düşük olduğu için 1 milyona yakın öğretmen adayı atama bekliyor.  Ayrıca bunca öğretmen açığı varken değerler eğitimi dersi için (ÇEDES projesi) öğretmenlerin işini elinden alıp din görevlilerine vermek de yangına ateşle gitmekten başka bir şey değildir. Eğitim sendikaları birleşerek, direnerek kazanabilir Nitelikli eğitimin “kapsayıcı”, “eşitlikçi” ve “kaliteli” eğitim olduğunu söyleyen ETUCE (Global Eğitim Sendikaları Federasyonu olan Eğitim Enternasyonali), “Eğitimin evrensel olarak erişilebilir olması için, yeterli kaynakları sağlamanın hükümetlerin görevi olduğunu” söyler.  Başta Eğitim Sen olmak üzere eğitim alanındaki tüm sendikaların parasız eğitim için birlikte mücadele etmeleri kilit bir öneme sahip.  Yoksul, emekçi ailelerin çocuklarının nitelikli eğitime erişimi ancak devletin eğitime ayırdığı kaynakla mümkündür.  Geçen yıl 2023 MEB bütçesi, ekonomik kriz ve yüksek enflasyon koşulları dikkate alındığında eğitim sisteminin, öğrencilerin ve eğitim emekçilerinin yaşadığı sorunlara çözüm üretmekten çok uzaktı.  Eğitimde en temel ihtiyaçlar görmezden gelinerek hazırlanan MEB bütçesinin zorunlu harcamaları bile karşılayabilmesi zor göründüğü, Eğitim Sen tarafından da söylenmişti . 2023-2024 eğitim öğretim yılı başladı ve karşılaşılan sorunlar bu tespitin ne kadar doğru olduğunu gösterdi. Şimdi de 2024 bütçe görüşmeleri başlayacak. Bu görüşmelerde sadece söyleyecek sözümüz olması yeterli değil; aynı zamanda iş bırakacak, sokağa çıkacak, eğitim alanındaki taleplerimizi haykıracak bir eylem programına da sahip olmalıyız. Bunun için de birleşmeli, direnmeli ve kazanmalıyız.

Narlıdere Belediyesi işçileri, Belediye-İş'ten istifa edip Genel-İş Sendikasına üye oldu. Sendika seçme hakkını kullanan işçilerden beşi işten atıldı. CHP'li belediyede bir süre önce ek zam/ek protokol talebiyle işçiler iş bırakmıştı. İşyerinde Türk-İş'e bağlı Belediye-İş sendikası örgütlüydü. Fakat ek protokol için harekete geçmedi ve işçiler eylemlerini kendi aralarında birleşerek yaptı. İzmir'in birçok belediyesinde DİSK'e bağlı Genel-İş sendikası örgütlü, bu sendikanın örgütlü işyerlerinde taban inisiyatifi gelişmiş ve ilgili şubeler buna uyarak işçi taleplerini savunmuştu. Narlıdere Belediyesi işçiler mevcut sendikadan memnun olmadıkları, yasalara göre bir hak olan sendikalarını değiştirdi. Fakat belediye yönetimi bundan hiç memnun olmadı. Genel-İş'e üye olan 51 işçiden 5'ini işten attı. Direniş başladı Bunun üzerine sendikacılar ve işçiler, belediye önünde eyleme başladı. Genel-İş İzmir Şubeleri adına şu duyuru yayınlandı: “Yaklaşık 1 haftadır Narlıdere Belediye işçileri kendi tercihlerini kullanmak üzere örgütlü olduğu Belediye İş sendikasından istifa ederek, Genel-İş Sendikamıza üye olmuşlardır. Anayasal hak olan sendikal örgütlenmede   kişilerin, kurumların, patronların baskısına rağmen işçiler kendi sendikalarını tercih eder. Bu hakka rağmen Narlıdere Belediye Başkanı Ali Engin ve bürokratlarının bu örgütlenmeye müdahale edilmemesi konusunda aramamıza rağmen başta başkan yardımcıları, bürokratları özel kalemi dahil olmak üzere herhangi bir dönüş sağlamayıp aksine Genel-İş Sendikamıza üye olan işçileri işten atmayla tehdit ederek sendika tercihlerine müdahale etmektedirler. Sınıf ve emek derdimiz var diyen Cumhuriyet Halk Partisi’nden seçilen belediye başkanı bugün demokrasiyi içine sindiremiyor işçilerin tercihine doğrudan müdahale ediyorsa bu kabul edilebilir bir şey değildir. Almış olduğumuz duyumlarda sendikamıza üye olan işçiler arasında 5 kişinin işten atılacağını duymuş bulunmaktayız. Şayet böyle bir şey yaşanırsa yıllarca İzmir' de il başkanlığı yapmış Narlıdere belediye başkanı böyle bir şeye müsaade eder ise başta sendikamız ve Narlıdere İzmir Emek ve Demokrasi güçleri olarak direniş başlatacağız.” Öte yandan Taşeron Belediye İşçileri Birliği (TABİB) sosyal medya hesaplarından Narlıdere Belediyesi işçilerine destek verdi ve atılan işçilerin geri alınması ortak talebini dile getirdi.

Yıldızlar SSS Holding, 190 maden işçisinin maaşlarını  9 aydır ödemiyor. Yerin 500 metre altında 16 gündür eylemlerini sürdüren işçiler haklarını istiyor. Türkiye Maden İşçileri Sendikası Orta Anadolu Şube Başkanı Talih Kocabıyık, mücadeleyi çöyle anlattı: “Firma bu zamana kadar nerede bir işçisi varsa hepsini mağdur etmiştir. Şirketin son taahhütlerine göre bazı ücretlerin ayın 15’ine kadar ödenmesi, 20’sinde de sigortanın yansıması gerekiyor. 20’sine kadar vaatlerini yerine getirmezse ya yeraltına gireceğiz ya da büyük bir yürüyüş gerçekleştireceğiz.”