Almanya: Filistin Kongresi'ne baskı ve direniş

Dahiya Doktrini: İsrail her zaman toplu cezalandırmayı kullandı

Tarihçi John Newsinger, Siyonist güçlerin sömürgeci şiddetin nasıl kullanılacağını Britanya İmparatorluğu'ndan öğrendiğini söylüyor. Rishi Sunak ve Keir Starmer, İsrail'in “meşru müdafaasını” desteklediklerini ilan ettiklerinde ve bunun uluslararası hukuku ihlal etmemesi gerektiğini fısıldadıklarında, en derin ikiyüzlülüğün suçlusu oluyorlar. İsrail ordusu her zaman kolektif cezalandırma doktrinini benimsedi; bu doktrin, direnişi kırmanın en iyi yolunun tüm halklara ölüm ve yıkım getirmek olduğuydu. Aslında Siyonistler bunu 1936-39 arasındaki büyük Filistin isyanının acımasızca bastırılması sırasında İngilizlerden öğrendiler . Filistinliler İngiliz birliklerine saldırırsa, sömürge güçleri genellikle yakındaki köyleri yok ederdi. İngiliz askerleri misillemenin bir parçası olarak Filistinlileri herkesin önünde dövdü ve bazen de onlara ateş etti. Sadece evleri ararken bile askerler, "yerlilere" bir ders vermek için onları tamamen mahvetmeye teşvik edildi. Bir keresinde bir subay, birliklerinin bir köye verdiği zarardan memnun değildi. Onlara birinin evinin gerçekten nasıl yıkılacağını gösterirken onları izletti ve ardından ikinci kez köyü yıkmalarını sağladı. En kötü bilinen olay Eylül 1938'de El Bassa köyünde meydana geldi. İngiliz askerleri yaklaşık 50 Filistinli erkeği bir otobüse bindirdi ve ardından sürücüyü mayının üzerinden uçurdu. Siyonist yerleşimciler İngilizler tarafından Filistin direnişinin ezilmesi için seferber edildi ve onların yöntemlerini ilk elden gördüler. Sömürge savaşının bu acımasız yöntemini benimsediler. Ağustos 2006'da Lübnan'a düzenlenen saldırının ardından hava kuvvetlerinin Beyrut'un Dahiya bölgesini yok etmesiyle İsrail'in askeri doktrininin bir parçası haline geldi. General Gadi Eizenkot , İsrail'in Dahiya'ya yaptığını, direnmeye cesaret eden her köy ve kasabaya da yapacağını açıkça belirtti. Kendi deyimiyle Dahiya'nın başına gelenler, "İsrail'e ateş açılan her köyde yaşanacaktır". Orantısız güç uygulayacağız ve büyük hasara ve yıkıma neden olacağız” diye tehdit etti. Ona göre, direniş grubu Hizbullah'ı dizginlemenin tek yolu halka zarar vermekti. Eizenkot bugün Netanyahu hükümetinde bakan olarak görev yapıyor. İsrail, 2009'daki saldırısından bu yana Gazze'ye yönelik her saldırısında sürekli olarak bu "Dahiya doktrini"ni kullandı. Birleşmiş Milletler (BM) tarafından görevlendirilen Goldstone raporu şu sonuca vardı: "İsrail hükümeti, operasyonlarını esasen roket saldırılarına bir yanıt olarak meşru müdafaa hakkını kullanmak olarak göstermeye çalıştı." Ancak raporların yazarları “planın en azından kısmen farklı bir hedefe, yani bir bütün olarak Gazze halkına yönelik olduğunu düşünüyor”. Operasyonlar, "Gazze halkını direnişi ve Hamas'a açık desteği nedeniyle cezalandırmayı amaçlayan genel politikanın" bir parçasıydı. Bu itham bugün daha da doğrudur. İsrail'in 2009'daki saldırısında yaklaşık 1.400 Filistinli erkek, kadın ve çocuk öldürüldü. Bugünkü İsrail saldırısı, daha önceki tüm saldırıların toplamından daha fazla acı ve eziyete neden oldu. İsrailliler, kanlı saldırılarında yüzün üzerinde BM çalışanını bile öldürdü; bu, Starmer'ı ve gölge dışişleri bakanı David Lammy'yi etkilememiş gibi görünüyor. Gördüğümüz şey, hem Tory hükümetinin hem de İşçi Partisi muhalefetinin desteğiyle gerçekleştirilen en acımasız, öldürücü toplu cezalandırmadır. İsrail'e ve onun parlamentodaki destekçilerine karşı harekete geçmeyi sürdürmeyi daha da önemli kılan da bu. Uluslararası hukuk profesörü Richard Falk, Dahiya doktrininin "sadece savaş hukukunun ve evrensel ahlakın en temel normlarının açık bir ihlali olmadığını" söylüyor. Bu, “gerçek adıyla anılması gereken bir şiddet doktrininin beyanıdır: devlet terörü”. “Bizim adımıza olmaz!” demeliyiz.

Chris Hedges yazdı: İsrail'in hastanelerle savaşı

İsrail, Gazze'yi yaşanmaz hale getirmeye yönelik bir kampanya yürütüyor. Bu kampanyanın bir parçası da Gazze'deki tüm hastanelerin yıkılması. İsrail'in verdiği mesaj açık: Hiçbir yer güvenli değil. Kalırsan ölürsün. İsrail, Gazze'deki hastanelere “Hamas'ın komuta merkezleri” oldukları için saldırmıyor. İsrail, Gazze'yi yaşanmaz hale getirmek ve insani krizi tırmandırmak için yakıp yıkma kampanyasının bir parçası olarak sistematik ve kasıtlı olarak Gazze'nin tıbbi altyapısını yok ediyor. 2,3 milyon Filistinliyi sınırdan geçerek bir daha geri dönmeyecekleri Mısır'a göndermeyi planlıyor. İsrail, Gazze'deki El Şifa Hastanesi'ni yıktı ve neredeyse boşalttı. Sırada Beit Lahia'daki Endonezya Hastanesi var. İsrail hastanenin çevresine tanklar ve zırhlı personel taşıyıcılar yerleştirdi ve binaya ateş açarak on iki kişiyi öldürdü. Bu bilinen bir taktik. İsrail tarafından bir hastanenin üzerine, hastanenin "Hamas'ın terörist faaliyetleri" için bir üs olduğu gerekçesiyle insanlara oradan ayrılmalarını söyleyen broşürler atılıyor. Tanklar ve top mermileri hastane duvarlarının bazı kısımlarını yerle bir ediyor. Ambulanslar İsrail füzeleriyle havaya uçuruluyor. Elektrik ve su kesiliyor. Tıbbi malzemeler engelleniyor. Ağrı kesici, antibiyotik ve oksijen yok. Kuvözlerdeki en savunmasız, prematüre bebekler ve ağır hastalar ölüyor. İsrail askerleri hastaneye baskın düzenledi ve herkesi silah zoruyla dışarı çıkmaya zorladı. Al Shifa hastanesinde olan da buydu. Al Rantisi Çocuk Hastanesinde olan da buydu. Gazze'nin ana psikiyatri hastanesinde olan da buydu. Nasser Hastanesi'nde olan da buydu. İsrail'in yıktığı diğer hastanelerde de aynı durum yaşandı. Geriye kalan birkaç hastanede de bu olacak. İsrail, Gazze'deki tek kanser hastanesi de dahil olmak üzere Gazze'deki 35 hastaneden 21'ini kapattı. Halen faaliyet gösteren hastanelerde ciddi temel ilaç ve malzeme sıkıntısı yaşanıyor. Hastaneler birer birer boşaltılıyor. Yakında hiçbir sağlık tesisi kalmayacak. Bu tasarım gereğidir. İsrail tarafından tahliye edilmeye zorlanan, evleri enkaz altında kalan onbinlerce dehşete düşmüş Filistinli, Gazze'deki hastanelerin içinde ve çevresinde kamp kurarak aralıksız bombalamalardan korunmak için sığınıyor. Tıp merkezlerinin İsrail tarafından hedef alınmayacağını umuyorlar. İsrail Cenevre Sözleşmelerine uysaydı, bu doğru olurdu. Ama İsrail bir savaş yürütmüyor, bir soykırım yürütüyor. Ve bir soykırımda bir nüfus ve o nüfusu ayakta tutan her şey yok edilir. İsrail'in Gazze'yi yerle bir etmesi bittiğinde Batı Şeria'daki Filistinlilere saldıracağına dair kaygı verici bir işaret olarak, zırhlı araçlar Batı Şeria'daki en az dört hastaneyi kuşattı. İsrail askerleri, Doğu Kudüs Hastanesi'nin yanı sıra İbn Sina Hastanesi'ne de baskın düzenledi. İsrail'in yerleşimci sömürge devleti yalanlar üzerine kurulmuştu. Yalanlarla sürdürülüyor. Ve şimdi, 750.000 Filistinlinin etnik temizliğe tabi tutulduğu ve Yahudi milislerin yaklaşık 50 katliamına yol açan 1948 Nakba'dan veya “felaket”ten bu yana Filistinlilere yönelik en kötü katliamı ve etnik temizliği gerçekleştirmeye kararlıyken, birbiri ardına tuhaf saçmalıklar yumurtluyor. Filistinlilerden insanlık dışı bir kitle olarak söz ediliyor. Anne, baba, çocuk, öğretmen, doktor, avukat, aşçı, şair, taksici, esnaf yok. İsrail sözlüğünde Filistinliler, yok edilmesi gereken tek bulaşıcı hastalıktır. İsrailli okul çocuklarının Gazze'de "Herkesi Yok Edeceğiz" şarkısını söylediği videoyu izleyin. Hitler Gençliği Yahudiler hakkında buna benzer şarkılar söylerdi. Kitlesel katliam projelerine girişenler, kendi halklarının moralini bozmamak için yalan söyler, kurbanları hepsinin yok edilmeyeceğine inandırır ve dış güçlerin müdahalesini engeller. Naziler, trenlere yüklenen ve imha kamplarına gönderilen Yahudilerin çalışmaya gittiklerini, iyi tıbbi bakıma ve yeterli yiyeceğe sahip olduklarını iddia etti. Hasta ve yaşlılar ise dinlenme merkezlerinde bakıma alındı. Naziler, Yahudilerin "Doğu'ya" "yeniden yerleştirilmesi" için - Theresienstadt - sahte bir kamp bile kurdu; milyonlarca insan yok edilirken, burada Kızıl Haç gibi uluslararası kuruluşlar, Yahudilere ne kadar insanca davranıldığını görebiliyordu. Osmanlı İmparatorluğu'nun 1915 baharından 1916 sonbaharına kadar sürdürdüğü soykırım sırasında en az 664.000, muhtemelen 1.2 milyon Ermeni katledildi ya da maruziyetten, hastalıktan ve açlıktan öldü. Ermeni soykırımı da Gazze'deki soykırım kadar aleniydi. Avrupa ve ABD konsolosluk misyonları, günümüz Türkiye'sini Ermenilerden temizlemeye yönelik kampanyanın ayrıntılı açıklamalarını sundu. Osmanlı hükümeti soykırımı gizlemek amacıyla yabancıların Ermeni mültecilerin veya yollara dizilmiş cesetlerin fotoğraflarını çekmesini yasakladı. İsrail de yabancı basının Gazze'ye gelmesini engelledi ve İsrail ordusunun ayarladığı yalnızca birkaç kısa ve dikkatle hazırlanmış ziyareti gerçekleştirdi. İsrail periyodik olarak internet ve telefon hizmetlerini kesiyor. Hamas'ın 7 Ekim'de İsrail'e düzenlediği saldırıdan bu yana en az 43 Filistinli gazeteci ve medya çalışanı İsrail tarafından öldürüldü ve bunların birçoğu şüphesiz İsrail güçlerinin hedefi oldu. Filistinliler gibi Ermeniler de evlerinden zorla çıkarıldılar, vuruldular ve yiyecek ve sudan mahrum bırakıldılar. Sürgün edilen Ermeniler, on binlerce kişinin vurulduğu veya açlık, kolera, sıtma, dizanteri ve gripten öldüğü Suriye Çölü'ne ölüm yürüyüşlerine gönderildi. İsrail, 1,1 milyon Filistinliyi Gazze'nin güney ucuna gitmeye zorluyor ve kaçarken onları bombalıyor. Bu mülteciler de Ermeniler gibi yiyecek, su, yakıt ve temizlikten yoksunlar. Onlar da yakında bulaşıcı hastalık salgınlarına yenik düşecekler. Osmanlı İmparatorluğu'nun fiili lideri Talat Paşa, 2 Ağustos 1915'te ABD büyükelçisi Henry Morgenthau Sr.'ye İsrail'in tutumunu tekrarlayan sözlerle şöyle demişti: "Bizim Ermeni politikamız kesinlikle sabittir ve bunu hiçbir şey değiştiremez. Anadolu'nun hiçbir yerinde Ermenileri barındırmayacağız. Çölde yaşayabilirler ama başka hiçbir yerde yaşayamazlar." Soykırım uzadıkça yalanlar daha da saçma hale geliyor. Büyük İsrail yalanları var. İsrail, Gazze'nin yok edilmesi ve binlerce Filistinlinin sebepsiz yere öldürülmesinin, Gazze'yi bir moloz yığınına çevirme, toplu katliam yapma ve Filistinlileri etnik olarak temizleme kampanyası değil, Hamas'tan kurtulmayı hedefleyen bir çaba olduğu konusunda ısrar ediyor. Küçük İsrail yalanları var. Başı kesilen kırk bebek. El Şifa Hastanesi bir “Hamas komuta merkezidir”. IDF Sözcüsü Tuğamiral Daniel Hagari'ye göre bir hastanenin duvarına asılan Arapça takvim, “her teröristin adını yazdığı ve her teröristin burada bulunan insanları koruyan kendi vardiyasının olduğu bir nöbetçi [nöbet] listesidir.” Hemşire kılığına giren ve ağır aksanlı Arapça konuşan İsrailli bir aktör, Filistinli doktor olduğunu ve Hamas'ın sivilleri canlı kalkan olarak kullandığını gördüğünü iddia etti. Hamas üyelerinin "Al Şifa Hastanesine saldırdığını" ve "yakıt ve ilacı" çaldığını söyledi. İsrail, El Şifa Hastanesi'nin bombalanmasından İsrail tanklarının değil, Filistinli militanların sorumlu olduğunu söylüyor. İsrail, Güney Lübnan'da "teröristlerle" dolu bir arabayı vurdu; bu "teröristlerin" üç kız çocuğu, anneleri ve büyükanneleri olduğu ortaya çıktı. Al Ahli Hastanesindeki patlama, Filistinliler tarafından atılan hatalı bir roketin sonucuydu; bu iddia, zaman damgasının analizine dayanarak videonun güvenilirliğini çürüten New York Times tarafından sorgulandı. İsrail, "Şifa Hastanesi müdürünün, hastanede barınan ve Şifa Hastanesi'nden güvenli bir eksen üzerinden Gazze Şeridi'ndeki insani geçiş noktasına doğru tahliye olmak isteyen Gazze vatandaşlarına izin verilmesi yönündeki talebine yanıt verdiğini" söyledi. Gazze'deki hastanelerin genel müdürü bunun "yalan" olduğunu söyledi ve "silah zoruyla ayrılmaya zorlandık" dedi. İsrailli Yarbay Jonathan Conricus, BBC tarafından eleştirilen bir videoda izleyicilere az miktarda otomatik silahın olduğu bir zula gösterdi. Yabancı muhabirler rehberli bir tur için geldiğinde, videodaki silahlar sihirli bir şekilde arttı. IDF daha sonra bunu sildi. Yalanlar İsrail okul kitaplarına yazılacak. Yalanlar İsrailli politikacılar, tarihçiler ve gazeteciler tarafından tekrarlanacak. Yalanlar İsrail televizyonlarında, İsrail filmlerinde ve kitaplarında anlatılacak. İsrailliler ebedi kurbanlardır. Filistinliler mutlak şeytandır. Soykırım yoktu. Türkiye, bir asır sonra hâlâ Ermenilerin başına gelenleri inkar ediyor. Savaş zamanında insanlar inanmak istediklerine inanırlar. Yalanlar, çatışmayı "ışığın çocukları ile karanlığın çocukları" arasındaki ikili bir mücadele olarak gören İsrail kamuoyunun açlığını doyuruyor. Yalanlar hesap verebilirliğe karşı bir savunmadır çünkü İsrail gerçeği kabul etmeyi reddederse, gerçekliğe yanıt vermek zorunda kalmaz. Yalanlar, gerçeğin kurguya ve kurgunun gerçeğe dönüştüğü bilişsel bir uyumsuzluk yaratır. Yalanlar, soykırım veya uzlaşma tartışmasını imkansız hale getiriyor. İsrail, Biden yönetiminin desteğiyle Gazze'de yaşamı sağlayan tüm sistemleri yok etmeye devam edecek. Hastaneler. Okullar. Enerji santralleri. Su arıtma tesisleri. Fabrikalar. Çiftlikler. Apartman blokları. Evler. Sonra da İsrail, geçmiş soykırımlardaki katiller gibi, bu olay hiç yaşanmamış gibi davranacak. İsrail'in kendisini sorumluluktan kurtarmak için kullandığı yalanlar İsrail toplumunu kemirecektir. Ahlaki, dinsel, sivil, entelektüel ve politik yaşamını yozlaştıracak. Yalan, savaş suçlularını kahramanlık konumuna yükseltecek ve vicdan sahibi olanları şeytanlaştıracak. İsrail'in soykırımı, tıpkı 1965'te Endonezya'daki toplu katliamlarda olduğu gibi, kötülüğün ve barbarlığın güçlerine karşı destansı bir savaş olarak mitolojileştirilecek; tıpkı bizim Yerli Amerikalılara yönelik soykırımı mitolojileştirdiğimiz ve yerleşimcilerimizi ve cani süvari birliklerimizi kahramanlara dönüştürdüğümüz gibi. Endonezya'nın komünizme karşı savaşındaki katiller mitinglerde kurtarıcılar olarak alkışlanıyor. Onlarla yaklaşık altmış yıl önce verdikleri “kahramanca” savaşlar hakkında röportaj yapılıyor. İsrail de aynısını yapacak. Kendi kendini deforme edecek. Suçlarını kutlayacak. Kötülüğü iyiliğe çevirecek. Kendi kendine inşa edilmiş bir mit içinde var olacak. Tüm despotizmlerde olduğu gibi, gerçek sürgün edilecek. Filistinliler için canavar olan İsrail, kendisi için de canavar olacak. Chris Hedges Çeviri: Ali Baydaş

Hizbullah nedir? Hasan Nasrallah kimdir?

Hizbullah nedir? Lübnan dertli bir ülke. Yıllardır, belki de 1946’da Fransız sömürgeciliğinden kurtulduğundan beri çözemediği yapısal sorunları var. Ülkede devletin resmen tanıdığı on sekiz (18) ayrı etnik ve dini gurup mevcut. Bu çok renklilik aslında çok olumlu bir vasıf, ancak Lübnan tarihinde değişik etnik ve dini gurupların (Sünni-Şii, Maruni Hristiyan-Dürzi ) birbiriyle uzlaşmayan gündemleri devletin zayıf kalmasına neden olmuş. Zaten bir devletin olup olmadığı tartışılır. Bir devletin en temel görevlerinden biri vatandaşlarını dış saldırılara karşı korumaktır. Lübnan’da bu görevi devlet değil Hizbullah adında, dünyada bazı devletlerin “terör örgütü” ilan ettiği bir örgüt üstlenmiş durumda. Hizbullah’ı “örgüt” olarak tanımlamak aslında çok yetersiz. İran devriminden sonra militan bir Şii parti olarak kurulan Hizbullah o zamandan beri Lübnan’da en etkin siyasi ve askeri güç durumunda. Lübnan meclisinde (çalıştığı zaman 128 milletvekili olan) 15 milletvekilleri var. İsrail’den gelen sürekli saldırı tehdidlerine karşı ülkeyi koruyan da Lübnan ordusu değil Hizbullah’ın silahlı gücü. Lübnan ordusu hâlâ Vietnam savaşından kalan helikopterleri kullanıyor. Ordusunun resmi rakam olarak tüm mevcudu 60,000. Ancak askerin kontratlı çalıştığı ve son ekonomik krizden sonra birçoğunun “istifa ettiğini” hatırlamak gerek. Hizbullah’ın İran’dan çok yoğun destek aldığı ve silah, mühimmat ve teknik donanım olarak İran’dan beslendiği de bir gerçek. Devlet dışı silahlı güç olarak dünyanın en büyüklerinden biri. Uzun menzilli güdümlü füzeleri İsrail’de hedeflere ulaşabilecek menzile sahip. Birçoğu Suriye’de savaş deneyimi edinmiş 20,000 savaşcısı var (sayı tabii kesin değil, kendileri 100 bin savaşçıları olduğu iddiasındalar). Hizbullah’ın İsrail için Hamas’dan çok daha büyük bir tehdit oluşturduğu açık, zaten İsrail’in bölgede çekindiği tek güç onlar. İsrail’e karşı “Direniş Cephesi” (Mukawama) hareketinin simgesi haline gelmiş, hareketin zirvesindeki isim ise Hasan Nasrallah. Irak ve Yemen’de Amerika’ya karşı savaşan kadroların birçoğunu Hizbullah eğitmiş. Arap Baharı’ından sonra Sünni Müslüman Kardeş’lere yakın Hamas ile Şii Hizbullah’ın, zaman zaman soğuk olan ilişkileri ısınmış ve Hamas’ın silahlı kadrolarını Hizbullah eğitmeye başlamıştır. Hasan Nasrallah kimdir? 31 Ağustos 1960 doğumlu Hasan Nasrallah, Beyrut’un güneyinde sakinlerinin çoğunluğu Şii olan fakir bir mahallede doğar. 1976 yılında Irak’ta ünlü bir Şii alim olan Ayatollah Al Sadr’ın Qom medresesinde eğitim gördükten sonra 1979’da Lübnan’a döner. Lübnan on beş yıl (1975-1990) sürecek olan iç savaşla çalkalanmaktadır. Hasan Nasrallah 1982’de Hizbullah partisine katılır ve adeta başdöndürücü bir siyasi yükselişle 1993 yılında partinin Genel Sekreteri olur. Bu yükselişin nedeni kendi siyasi becerisi kadar İran’ın desteğini almasıdır. Din adamından daha çok siyasi ve özellikle askeri stratejist olarak nam yapan Nasrallah, Hizbullah’ın silahlı kadrolarını İran Devrim Muhafızları eğitimcilerinin denetiminde profesyonelleştirir, uzman kadrolar haline getirir. Gerilla savaş taktiklerinde Vietnam’ı örnek alır. 13 Eylül 1997’de oğlu şehid olur ve Nasrallah kendi çocuğunu feda etmeye hazır bir lider olarak imajını pekiştirir. İsrail’in Temmuz 2006’da Lübnan’ı işgali, Hasan Nasrallah’ın Lübnan’da en güçlü önder olarak öne çıkmasına neden olmuştur. Otuz altı gün süren savaşta İsrail Lübnan’a 7000 bomba atar, buna karşın Hizbullah İsrail’e 4000 roket ateşler. Her iki taraf da zafer ilan eder, ancak Hasan Nasrallah Lübnan kamuoyunun gözünde kahraman olur. İsrail, güney Lübnan’da 855 kilometrekarelik bir bölgeyi 2020 yılına kadar işgal etti. Bölgeden çekildiklerinde Hizbullah bu gelişmeyi kendi zaferi olarak ilan etti. Savaşın Lübnan’a maliyeti çok yüksektir: 1225 ölü (sivil ve asker), 4000 yaralı ve Lübnan altyapısının tarumar oluşu. Bugün Lübnan’ın ve bölgenin kaderi Hasan Nasrallah’ın iki dudağı arasında. “El Seyyid” her an İsrail’in kuzeyinde bir ikinci cephe açabilir. Ancak 2006 savaşındaki yıkımının anıları halen çok taze. Ayrıca zaten ekonomisi perişan bir halde ve altyapısı hemen hemen yok mertebesinde olan Lübnan savaşı kaldırabilecek durumda değil. 218 kişinin ölümüne neden olan 4 Ağustos 2020 patlamasının enkazı halen kaldırılmadı. Hasan Nasrallah bunun bilincinde. Hamas saldırısından sonra ilk konuşmasında (3 Kasım) Nasrallah, 7 Ekim “Aksa Tufanı” harekatının “tümüyle Filistin halkının kahramanca direnişi” olduğunu vurguladı, “Bizim haberimiz yoktu” dedi ve Amerika’ya yönelik, “bu harekatın arkasında bizim ve İran’ın parmağını aramayın” uyarısını yaptı. “Bize ‘savaşa neden girmiyorsunuz’ diye soranlara cevabım şudur” dedi, “Biz zaten 8 Ekim’den beri savaşın içindeyiz, 56 ölümüz var. ” Her an savaş haberi alma tedirginliğini yaşayan Lübnan, konuşmadan sonra bir nebze nefes aldı. Ancak Nasrallah konuşmasını “Her türlü ihtimalin her zaman açık olduğunu” belirterek bitirdi. Hasan Nasrallah’ı sevmeyen çoktur. Lübnan’ın en geniş halk hareketi olan 2019 direnişine saldıran Şii milisler unutulmadı. “El Seyyid”i eleştirmeye cüret eden Şii yayıncı, yazar, aktivist Lokman Slim öldürüldü. Hizbullah’ın silahlı gücünü kendi devletine karşı bir şantaj unsuru olarak kullandığı da bir gerçek. Ancak İsrail ve Amerika’ya karşı sağlam duruşuna da saygı duymamak olanaksız. Kara cüppeye ve kara sarığa bakarak kolaycı önyargılara kapılmamak gerek. Din adamı kimliğinin yanısıra (belki daha da fazla), Hasan Nasrallah müthiş bir politikacı ve olağanüstü yetenekli bir taktik adamı.

Arjantin'de sert sağcı Javier Milei dönemi

Arjantin'deki başkanlık seçimlerini Javier Milei'nin kazanması, düzen karşıtı kurtarıcılar olarak ortaya çıkan aşırı sağcı figürlerin devrinin henüz kapanmadığını gösteriyor. Mevcut maliye bakanı Sergio Massa'nın yüzde 44 oyuna karşılık oyların yüzde 56'sını alan Milei devlet harcamalarını kısmak ve kullanılmış insan organları için bir serbest pazar yaratmak istiyor. Kampanyası, harcamaları gayri safi yurtiçi hasılanın yüzde 15'ine kadar kesmeye ve bu yolla devlete "elektrikli testere" kullanma vaadine odaklanmıştı. Bu, milyonlarca kişinin bel bağladığı sağlık ve yoksullukla mücadele programlarının büyük bölümünün kaldırılması anlamına geliyor. Milei ayrıca yükselen enflasyonla başa çıkmanın bir yolu olarak ekonomiyi "dolarize" etmek de istiyor. Ülkede yıllık fiyat artışları Ekim ayında yüzde 143'e ulaştı. Eğer bu gerçekleşirse, ülke Arjantin pesosundan vazgeçecek ve para birimi olarak ABD dolarını kullanacak. Bu da Washington'un ekonomiyi etkin bir şekilde yöneteceği anlamına gelir. Seçim kampanyası sırasında Milei kürtajın yasaklanmasını da destekledi ve insan organlarının satışının yasallaştırılması çağrısında bulundu. Bir noktada Arjantin'in sorunlarının, tüm erkeklerin oy hakkı kazandığı 1916 yılına kadar geri götürülebileceğini bile söyledi – Milei, 1976-1983 yılları arasında 30 bine yakın insanı öldüren ya da "kaybeden" askeri diktatörlüğü savunuyor. Seçilmiş başkan olarak ilk gününde ulusal petrol şirketi YPF'nin yanı sıra devlet televizyonu ve radyosunu da özelleştirme sözü verirken "Özel sektörün eline geçebilecek her şey özel sektörün eline geçecek" dedi. Bu iğrenç figürün kazanmasının tek nedeni, rakibinin işçilerin ve yoksulların yanında duracağına dair verdiği sözlere ihanet etmiş olmasıdır. Massa, 1946'dan 1955'e kadar başkanlık yapan Juan Peron'un popülizmine dayanan Peronist partiden geliyor. Peronizm sınıf farklılıklarını ortadan kaldırmak istediğini söylüyor ve "ulusal çıkar" yani milliyetçilik kamuflajını kullanıyor. Ancak sınıf çıkarları bastırılamaz ve Massa zenginlere hizmet ederken bedelini yoksullara ödetmiş oldu. Bankacılar ve ABD emperyalizmi onu destekledi, ancak birçok sıradan insan onu düşmanları olan bir devletin temsilcisi olarak gördü. 2018'den bu yana yoksulluk nüfusun yüzde 27'sinden yüzde 40'ına yükseldi. İşçi ücretleri çöktü. İş sözleşmesi olmayanların ücretleri 2016'dan bu yana neredeyse yarı yarıya düştü. Asıl mücadele şimdi sokaklarda ve işyerlerinde yaşanacak. Enflasyonun bu yılın sonuna kadar yüzde 210'a ulaşacağı tahmin ediliyor. Ülkenin, Arjantinlilerin "el hiper" dediği, 1980'lerin sonunda ülkeyi kasıp kavuran hiperenflasyona sürüklenmesi de mümkün. Bu süreçte işçilerin ve yoksulların mücadelesi çok önemli olacak. Nitekim, Milei’nin şu anda iddia ettiği kadar güçlü olmadığını gösterecek olan da onlardır.

Greta Thunberg: İşgal altındaki topraklarda iklim adaleti yok!

İklim aktivisti Greta Thunberg’in geçtiğimiz pazar günü Amsterdam’da düzenlenen bir iklim mitinginde Filistin yanlısı açıklamalarda bulunmasının yankıları sürüyor. Alman basını tarafından “istenmeyen kişi” ilan edilen Thunberg’e destek büyüyor İklim aktivisti Greta Thunberg'in, Amsterdam’da düzenlenen bir iklim protestosunda İsrail'in Gazze’ye yönelik saldırılarının ardından Filistin'e destek vermesi, yoğun tepkilere neden oldu. Thunberg, İsrail'in devam eden bombardımanlarının en az yarısı çocuk olmak üzere 10 binden fazla ölüme neden olduğu Gazze'de ateşkes çağrısında bulunmuştu. Eyleme Filistin puşisi takarak katılan ve “İklim Adaleti” yazan bir pankart ve “Sömürgeciliğe son, özgür Filistin” yazılı bir Filistin bayrağının altında yürüyen Thunberg, "İklim adaleti hareketi olarak ezilenlerin, özgürlük ve adalet için mücadele edenlerin sesine kulak vermek zorundayız" demişti. “Antikapitalist” sloganının atıldığı protestoda katılımcılar ateşkes çağrısında bulunurken, Thunberg’le birlikte kürsüye Hollandalı Barış Örgütü PAX’ın 2023 Barış Güvercini ödülünün sahibi Sahar Şirzad da çağrılmıştı. Bu esnada podyuma çıkan bir erkek Thunberg'in sözünü keserek mikrofonunu almaya çalışmış ve iklim protestosu için geldiğini, diğer görüşleri için gelmediğini söylemişti. Thunberg’in Filistin’e destek vererek İsrail’in katliam politikalarına karşı çıkması, Alman medyası tarafından yoğun bir şekilde eleştirildi. Aralarında Tageszeitung’un (taz) da bulunduğu bazı gazeteler Thunberg'in fotoğrafını "İstenmeyen kişi mi?" başlığı altında yayımlayarak, Thunberg'in tutumunun iklim hareketine zarar verdiğini öne sürdü. Başka birçok gazete de Thunberg’in antisemitizmden malûl olduğunu ve bu durumun uluslararası iklim hareketi adına güvenilirliğini sorgulattığını yazdı. Yine birçok gazetede iklim hareketinin yeni bir ikona ihtiyaç duyduğu belirtildi. Der Spiegel ise “Greta Thunberg bir antisemit mi, yoksa sadece aptalın teki mi?” başlığını attı. Yeşiller Partisi Eş Başkanı Ricarda Lang, Thunberg'in sözlerini "kesinlikle uygunsuz" olarak nitelendirirken, Alman-İsrail Derneği (DIG) Başkanı Volker Beck, Amsterdam'daki iklim gösterisinde sarf ettiği sözlerini Thunberg'in "iklim aktivisti olarak sonu" diyerek değerlendirdi. Almanya Yahudiler Merkez Konseyi Başkanı Josef Schuster, Thunberg'in açıklamalarını antisemitizme yakın olmakla eleştirdi. Welt-TV'ye konuşan Schuster, Fridays for Future (Gelecek İçin Cumalar) hareketine İsrail karşıtı tutumlarla arasına daha net bir mesafe koyması çağrısında bulundu. Federal Hükümet Anti-Semitizm Komiseri Felix Klein ise Thunberg'in açıklamalarını İsrail ve Yahudi karşıtı olarak nitelendirdi. Klein, Greta Thunberg'in yaptığı açıklamalarla kendisini tasfiye ettiğini ve bunun Fridays for Future'ın Almanya temsilciliği için de bazı sonuçlar doğuracağını belirtti. Klein’ın aba altından sopa göstermesinden sonra Fridays for Future Almanya temsilciliği, Thunberg ile aralarına mesafe koyduklarını duyurdu. Yapılan açıklamada “Fridays for Future Almanya olarak net bir kararımız var: Hareket olarak antisemitizmin her türüne net bir şekilde karşıyız. Bu konuda taviz vermeyeceğiz. Burada ve her yerde Yahudi yaşamının korunmasını savunuyoruz. Uluslararası ağ ile olan süreçleri askıya almamızın bir diğer nedeni de budur. Greta Thunberg duruşuyla pek çok insanı rencide ediyor. Bizim için belirleyici olan, onun Fridays for Future Germany'yi temsil etmemesi, bizim kendimizi temsil etmemizdir.” denildi. Geçtiğimiz Çarşamba günü (15.11) Londra’da daha önce hakkında kamu düzenini bozmak nedeniyle açılan bir davada ifade veren Thunberg, boynunda Filistin puşisiyle geldiği mahkemede suçsuz olduğunu söyledi. Bu arada Die Linke'nin (Sol Parti) önde gelen üyeleri Thunberg’e desteğini ilan etti. Partinin eski başkanlarından Bernd Riexinger Der Spiegel'e verdiği demeçte Thunberg’e yapılan eleştirilerin çok sert olduğunu, İsrail'i Gazze'deki sivil halka yönelik muamelesi nedeniyle eleştirmekte haklı olduğunu, Gazze Şeridi'nde insani bir felakete tanık olunduğunu söyledi. Bu esnada İsrail’in Gazze’de yaptığı katliam hız kesmeden devam ediyor. 7 Ekim’den bu yana İsrail saldırılarında Gazze Şeridi’nde 4 bin 710’u çocuk ve 3 bin 160’ı kadın olmak üzere 11 bin 500 kişi öldürüldü. İsrail ordusu, Gazze'de on binlerce yaralı ile sivilin sığındığı onlarca hastaneyi zorla tahliye ettirmek için yerleşkelerini ya da ana binalarını vurdu. İşgal sırasında bazı hastaneleri bastı. Saldırılarda yüzlerce kişi öldü ve yaralandı. Son olarak binlerce insanın sığındığı bir okulu vurdu.

Anne Boyer: Artık savaş çığırtkanı yalanlar yok

Pulitzer ödüllü şair Anne Boyer, NYT Magazine Şiir Editörlüğü'nden istifa etti: "İsrail'in Gazze halkına yönelik ABD destekli savaşı kimsenin yararına değil." Anne Boyer'in istifa mektubu şöyle: "New York Times Magazine'in şiir editörlüğünden istifa ettim. İsrail devletinin Gazze halkına karşı yürüttüğü ABD destekli savaş herkes için bir savaş değildir. Ne İsrail'in ne ABD'nin ne de Avrupa'nın ve özellikle de onlar adına savaştıklarını iddia edenler tarafından iftiraya uğrayan pek çok Yahudi'nin güvenliği söz konusu değildir. Tek kârı petrol çıkarları ve silah üreticilerinin ölümcül kârıdır. Dünya, gelecek, kalplerimiz, her şey bu savaş yüzünden küçülüyor ve zorlaşıyor. Bu savaş sadece füzeler ve toprak işgallerinden ibaret değil. On yıllardır süren işgal, zorla yerinden edilme, mahrum bırakılma, gözetim, kuşatma, hapis ve işkenceye direnen Filistin halkına karşı devam eden bir savaş. Mevcut durumumuz kendini ifade etmek olduğu için, bazen sanatçılar için en etkili protesto biçimi bunu reddetmektir. Bizi bu mantıksız acıya alıştırmak isteyenlerin 'makul' tonları arasında şiir hakkında yazamıyorum. Artık korkunç örtmeceler yok. Artık sözlü olarak sterilize edilmiş cehennem manzaraları yok. Artık savaş kışkırtıcısı yalanlar yok. Eğer bu istifa haberlerde şiir büyüklüğünde bir boşluk bırakıyorsa, o zaman şimdiki zamanın gerçek şekli budur."

Güney Afrika, Filistin'deki soykırıma karşı İsrail'i kovabilir

Güney Afrika'da iktidardaki Afrika Ulusal Kongresi (ANC), ülkedeki İsrail büyükelçiliğinin kapatılması çağrısını destekleyeceğini duyurdu. ANC'den yapılan açıklamada, partinin, Güney Afrika'daki İsrail büyükelçiliğinin kapatılması ve ateşkese kadar İsrail ile tüm diplomatik ilişkilerin askıya alınması yönünde çağrıda bulunan parlamento önerisini onaylayacağı ifade edildi. Kararı uygulamak Başkan Cyril Ramaphosa kabinesine bağlı. Ramaphosa, Hamas'a karşı askeri harekat sırasında İsrail yönetimine yönelik eleştirilerini açıkça dile getirmiş ve Uluslararası Ceza Mahkemesi'ne olası savaş suçlarını soruşturma çağrısında bulunmuştu. Güney Afrika, Kasım ayının başlarında İsrail'deki diplomatlarını geri çağırdı. Ülkede Filistinlilerle dayanışma eylemleri sürüyor. ANC'nin Filistin ile dayanışması eskiye dayanıyor. Güney Afrika'daki Apartheid rejimine son veren bu hareketin lideri Nelson Mandela, İsrail işgaline ve Filistin topraklarında kurulan apartheid rejimine karşı çıkmasıyla tanınıyor.

İsrail terörizmine karşı dünya çapında protestolar devam ediyor

Geçtiğimiz hafta sonu yüz binlerce kişi Filistin'le dayanışma protestoları için tüm kıtalarda yürüdü. Avustralya'daki büyük mitinglerde en az 45.000 kişi Melbourne sokaklarını doldururken, Sydney'deki gösteriye katılan 50.000 kişi sadece 1.000 kişinin katıldığı İsrail yanlısı bir mitingi gölgede bıraktı. Almanya'da protestocular polisin baskısına meydan okuyarak "Soykırımı durdurun. Irk ayrımını durdurun" yazılı pankartlar taşıdı. Düsseldorf'taki Filistin yanlısı gösteriye yaklaşık 17.000, Berlin'deki gösteriye ise 10.000 kişi katıldı. Berlin'deki gösteride polis protestocu Monika Kalinowska'yı gözaltına aldı. Kalinowska'nın "İsrail terörist bir devlettir" yazılı pankartı nedeniyle tutuklandığı bildirildi. Protestoların ardından "Almanya'da gerçekten ifade özgürlüğümüz olup olmadığını sorgulamaya başladığını" söyledi. Cumartesi günü Cape Town'da on binlerce Güney Afrikalı, İsrail Büyükelçisinin sınır dışı edilmesi talebiyle Filistin yanlısı bir yürüyüşe katıldı. Zimbabve'nin Harare kentinde de yüzlerce kişi yürüdü. Emperyalizmin kalbi Amerika Birleşik Devletleri'nde binlerce protestocu Cumartesi günü Manhattan'da yürüdü ve New York'taki Grand Central Station'ı kapattı. Yüzlerce öğrenci de geçen hafta Perşembe günü sınıflarını terk etti. Sınıflarını terk ederek otobüslerle New York Halk Kütüphanesi'ndeki mitinge gittiler. Perşembe akşamı 2,000 kişi New York Times gazetesinin merkez binasında protesto gösterisi düzenledi. Küçük bir grup protestocu lobiyi kısa süreliğine işgal etmeyi başardı. Göstericiler, haber kuruluşlarını İsrail'in Gazze'ye yönelik savaşına ilişkin haberlerinde önyargılı davranmakla suçluyordu. Chicago'da yüzlerce kişi Perşembe akşamı ABD Başkanı Joe Biden'ın 2024 seçim kampanyası için düzenlenen bir bağış gecesini protesto etti ve kalabalık "Soykırım Joe" sloganları attı. Irak'ın başkenti Bağdat'ta binlerce kişi ABD Dışişleri Bakanı Anthony Blinken'in ziyaretini protesto etti. Blinken Irak Başbakanı Muhammed Şiaa el-Sudani'yi ziyarete gelmişti. Pakistan'ın Karaçi kentinde binlerce öğrenci ve kent sakini İsrail'in savaş suçlarına karşı sokaklara döküldü. Belçika'da 21,000 kişi Brüksel'deki protestoya katıldı. Fransa'da on binlerce kişi Cumartesi günü Paris'te Filistin yanlısı bir protestoya katıldı ve diğer şehirlerde de yürüyüşler düzenlendi. Ertesi gün yaklaşık 150,000 kişi "antisemitizme karşı" yürüyüşlere katıldı. Bunlar, İsrail terörüne karşı direnişi kınamak için sahte antisemitizm ve ırkçılık karşıtlığını kullanmaya yönelik kasıtlı bir çabaydı. En açık kanıt, katılanlar arasında faşist partinin üç kez cumhurbaşkanı adayı olan Marine Le Pen ve partinin başkanı Jordan Bardella'nın da bulunmasıydı. Bu arada, Arap Birliği ve İslam İşbirliği Teşkilatı'nın geçtiğimiz hafta Suud Arabistan'ın başkenti Riyad'da gerçekleştirdiği ortak zirve, bölge liderlerinin korkaklığını ve ihanetini gözler önüne serdi. Cumartesi günü yayınlanan sonuç bildirgesinde İsrail'in "meşru müdafaa" iddiaları kınandı. Ancak Cezayir, İran ve Lübnan'dan gelen İsrail ve müttefiklerine petrol sevkiyatının kesilmesi ve bazı Arap Birliği ülkelerinin İsrail ile ekonomik ve diplomatik bağlarının koparılması çağrılarını reddetti. Harekete muhalefet, 2020'de İsrail ile ilişkilerini "normalleştiren" Birleşik Arap Emirlikleri ve Bahreyn tarafından yönetildi.

Alex Callinicos: 'Eleştirel teori resmen ölmüştür'

Habermas'ın İsrail'in Gazze'de yaptıklarını 'Hamas saldırısına misilleme' olarak gösterip 'İsrail'e soykırım niyeti atfedilmesine' karşı çıkan açık mektubuna sosyal medyada tepki yağdı. Almanya'nın yaşayan en etkili düşünürü kabul edilen Jürgen Habermas, İsrail-Filistin savaşına dair açık mektup yayımladı. Habermas'ın yanı sıra Nicole Deitelhoff, Rainer Forst, Klaus Günther'in imzasını taşıyan açık mektupta İsrail'le ve Almanya'daki Yahudilerle dayanışma ifade edildi. Uluslararası kamuoyunun çoğunluğu tarafından 'katliam' ve 'soykırım' olarak nitelenen İsrail'in Gazze operasyonunu 'Hamas saldırısına misilleme' olarak haklı gösteren açık mektupta 'İsrail'in eylemlerine soykırım niyetleri atfedilmesi' eleştirildi. Frankfurt Okulu'nun önde gelen filozoflarından 94 yaşındaki Habermas'a 'Filistin halkını hiçe saydığı' gerekçesiyle sosyal medyada yoğun tepki gösterildi. 'Dayanışma ilkeleri' başlıklı açık mektupta şöyle denildi: "Hamas'ın aşırı vahşeti ve İsrail'in buna tepkisinin yarattığı mevcut durum, bir dizi ahlaki ve siyasi açıklama ve protestoya yol açtı. İfade edilen tüm çelişkili görüşlerin arasında, tartışılmaması gereken bazı ilkelerin olduğuna inanıyoruz. Bunlar, İsrail ve Almanya'daki Yahudilerle doğru anlaşılan bir dayanışmanın temelidir. Genel olarak Yahudi yaşamını ortadan kaldırma niyeti ilanının eşlik ettiği Hamas'ın katliamı, İsrail'in misilleme yapmasına neden oldu. Prensipte haklı olan bu misillemenin nasıl gerçekleştirildiği tartışmalı bir konudur; orantılılık ilkeleri, sivil kayıpların önlenmesi ve savaşın gelecekte barış umuduyla yürütülmesi yol gösterici ilkeler olmalıdır. Filistin halkının kaderiyle ilgili tüm endişelere rağmen, İsrail'in eylemlerine soykırım niyetleri atfedildiğinde, muhakeme standartları tamamen kayıyor. Özellikle, İsrail'in eylemleri hiçbir şekilde Yahudi karşıtı tepkileri haklı çıkarmaz, hele de Almanya'da. Almanya'daki Yahudilerin bir kez daha hayati tehlikelere uğraması ve sokaklarda fiziksel şiddetten korkmak zorunda kalması kabul edilemez. İnsan onuruna saygı gösterme yükümlülüğüne dayanan Federal Cumhuriyetin demokratik ethosu, Yahudi yaşamı ve İsrail'in var olma hakkını, Nazi döneminin kitlesel suçları ışığında özel korumaya değer temel unsurlar yapan bir siyasi kültürle bağlantılıdır. Buna bağlılık, siyasi birlikteliğimizin temelidir. Özgürlük ve fiziksel bütünlüğün yanısıra ırkçı hakarete karşı korunmaya ilişkin temel haklar bölünemezdir ve herkese eşit şekilde uygulanır. Buna, ülkemizde her türlü bahaneyle Yahudi aleyhtarı hissiyat ve kanaati besleyen ve şimdi bunları çekinmeden söylemek için hoş bir fırsat gören herkes de uymak zorundadır." Tepkiler Habermas'ın imzasını taşıyan ve sadece İsrail ve Yahudilerle dayanışma beyan edip Gazze'de yaşananlara 'Filistinlilere müstahak' mesajı veren açık mektuba, sosyal medyada tepki gösterenler arasında önemli isimler de vardı. Columbia Üniversitesi profesörü, Avrupa Enstitüsü Direktörü, Carnegie Europe'da misafir akademisyen olan Britanyalı tarihçi John Adam Tooze, 'bu açık mektuptan sonra 4 imzacıyı da herhangi bir ciddi tartışma konusu olmaktan diskalifiye etmek gerektiğini' dile getirdi. Tooze, açık mektubu yayımlayan Goethe Üniversitesi'nin Normative Orders isimli araştırma merkezinin sitesine de "Normatif emirlerle ilgilendiğini iddia eden kimseler İŞGALİ ANMIYOR BİLE" diye çıkıştı. Pek çok siyasi teori kitabının yazarı olan Britanya'daki Sosyalist İşçi Partisi'nin Merkez Komite üyesi Alex Callinicos, 'Habermas ile meslektaşlarının soyut bir İsrail savunusu değil, ırkçı, aşırı sağcı Netanyahu hükümetinin savunusunu yaptığını, bunun da normatif emirlerin olguları değerlendirmekten kopuk hale gelmesine iyi bir örnek oluşturduğunu' belirtti. Callinicos, "Alman filozoflar, bunu nasıl bildiklerini açıklama zahmetine girmeden vahşet işleyenin Hamas olduğunu ve İsrail'in 'soykırımsal niyetlerinin' bulunmadığını biliveriyor, İsrailli bakanların bu niyetleri sürekli ilan etmesine rağmen" diyerek ekledi: "Eleştirel teori resmen ölmüştür." Eleştirel teorinin son temsilcilerinden Habermas'ın açık mektubunu, ABD'li siyaset teorisi profesörü, 13 kitabın yazarı ve editörü Jodi Dean de 'pek çok yönden rahatsız edici buldu'. "İsrail'in soykırım niyeti beyan eden net ve herkesin malumu çok sayıda açıklama yapması olgusunu görmezden geldiğine" dikkat çeken Dean, "Yahudiler ile İsrail arasında ayrım gözetmeyi de bir kenara bıraktığını" belirterek şöyle devam etti: "Bildiri, İsrail'in bir şekilde Almanya'yı Holokost suçlarından kurtarıp arındırırken aynı zamanda ortadan kaldırma mantığını ebedileştirdiğini ima ediyor. Federal Almanya Cumhuriyeti'nin kuruluş öncülü kapsamında Filistinliler yeryüzünden siliniyor ve silinmeye devam edecek. Habermas, (Carl) Schmitt'in ayrıcalık mantığına bağlı kalıyor."