'Suriye halkının omuzlarından devasa bir yük kalktı'

Sosyalist Eşitlik Partisi’nin ve Dünya Sosyalist Web Sitesi Uluslararası Yayın Kurulu’nun aşağıdaki mektubu, 13 Haziran Perşembe günü Washington D.C.’deki Ukrayna Büyükelçisi Oksana Markarova’ya teslim etti. Sosyalist Eşitlik Grubu İstanbul'daki Ukrayna Başkonsoluğu önünde mektubu okudu. Ayrıca Berlin, Londra gibi şehirlerdeki Ukrayna elçilikleri önündeki protestolarda okundu Ukrayna Hükümetine Açık Mektup: Bogdan Syrotiuk’u Serbest Bırakın! Sayın Başkonsolos: Ukrayna hükümetinin devlet güvenlik servisi SBU, 25 Nisan 2024 tarihinde, Rusya, Ukrayna ve eskiden Sovyetler Birliği’nin parçası olan diğer ülkelerde faaliyet gösteren Troçkist örgüt Bolşevik-Leninistlerin Genç Muhafızları’nın (YGBL) 25 yaşındaki lideri Bogdan Syrotiuk’u tutukladı. Syrotiuk yoldaş geçtiğimiz yedi haftadır Mıkolayiv’deki bir hapishanede kimseyle görüştürülmeden tutuluyor. Temsil ettiğiniz hükümet tarafından kendisine yöneltilen asılsız iddialara karşı çıkmak için yeterli hukuki temsilden mahrum bırakılıyor. Kiev ve Mıkolayiv’de Ukrayna hükümetinin siyasi amaçlı kovuşturmaları ve kumpaslarıyla mücadele konusunda deneyimli avukatlar, kendi can güvenliklerinden endişe etmelerine neden olan misilleme tehditleri üzerine Syrotiuk’u temsil etme tekliflerini geri çektiler. Bogdan Syrotiuk’a yönelik iddialar en ufak bir olgusal kanıttan yoksundur. Kendisinin vatana ihanet ettiği iddiası tamamen, Ukrayna-Rusya savaşı konusunda Dünya Sosyalist Web Sitesi’nde [http://wsws.org] yayımlanan makalelerinde alenen dile getirdiği muhalefete dayanmaktadır. Syrotiuk’un demokratik ifade özgürlüğü hakkını kullanmasını kriminalize etmek için gözü dönmüş şekilde bir girişimde bulunan SBU komplocuları, suçlama belgelerinde Dünya Sosyalist Web Sitesi’nin “bir Rus propaganda ve enformasyon ajansı” olduğunu iddia ediyorlar. Bu çirkin iddiayı destekleyecek en ufak bir kanıt yoktur. Bu yalanın saçmalığı, Dünya Sosyalist Web Sitesi’nin her okuru için açık olduğu gibi, Troçkist hareketin 1923’te kuruluşundan bu yana savunduğu sosyalist enternasyonalist ilkelere dayanan Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi’nin (DEUK) tarihini ve politikasını bilenler için de oldukça açıktır. DEUK, savaşın patlak vermesinden bu yana Dünya Sosyalist Web Sitesi’nde yayımlanan yüzlerce makalede, hem Ukrayna hem de Rusya hükümetlerinin askeri politikalarına karşı olduğunu açıkça ortaya koymuştur. Uluslararası Komite’nin sesi olan WSWS, Rus istilasının başladığı 24 Şubat 2022’de şunları deklare etmiştir: "Dördüncü Enternasyonal’in Uluslararası Komitesi (DEUK) ve Dünya Sosyalist Web Sitesi (WSWS), Rusya’nın Ukrayna’ya askeri müdahalesini kınar. ABD ve NATO güçlerinin provokasyonlarına ve tehditlerine rağmen, sosyalistler ve sınıf bilinçli işçiler, Rusya’nın Ukrayna’yı istilasına karşı çıkmalıdır.1991’de Sovyetler Birliği’nin dağıtılmasıyla harekete geçirilen felaket, Vladimir Putin tarafından temsil edilen kapitalist egemen sınıfın çıkarlarına hizmet eden bütünüyle gerici bir ideoloji olan Rus milliyetçiliğine dayanarak önlenemez." Ukrayna devletinin polisi, bu genç ve cesur sosyaliste yönelik vatana ihanet suçlamalarını kanıtlayamayacaklarını çok iyi bilmektedir. Bu nedenle, Sovyetler Birliği’ndeki Stalinist rejiminin Terör ve Moskova Duruşmaları döneminde Troçkist muhaliflerini Nazi Almanya’sının ajanları olarak suçlarken kullandığı türden yalanlara başvurmak zorunda kalmaktadır. Sovyetler Birliği’nin dağıtılmasına ve Ukrayna’da kapitalizmin restorasyonuna rağmen, Stalinist polis teşkilatlarının yöntemleri ve ruhu yaşamaya devam etmektedir. SBU iddianamesi, Bogdan Syrotiuk’un ve WSWS’nin Rus propagandası ajanları olduğu iddiasıyla çelişerek şunu kabul etmektedir: Dünya Sosyalist Web Sitesi “dünyadaki temel sosyo-politik sorunları, sosyalist devrim yoluyla dünya sosyalizmini kurma hedefiyle kapitalist piyasa sistemine devrimci muhalefet bakış açısından ele almaktadır.” Putin’in kapitalist rejimi tarafından nefret edilen WSWS’nin Marksist-Troçkist programının bu gerçekçi açıklaması, Bogdan Syrotiuk’un hapsedilmesinin ve kovuşturulmasının düzmece niteliğini gözler önüne sermektedir. Bogdan Syrotiuk her iki ülkenin oligarşik kapitalist seçkinlerinin çıkarları doğrultusunda yürütülen bir savaşa karşı Ukrayna ve Rusya işçi sınıfının birliği çağrısında bulunduğu için zulüm görmekte ve ömür boyu hapisle tehdit edilmektedir. Skoropadskyi, Petliura ve en kötüsü Nazi yanlısı Stepan Bandera ve onun Ukraynalı Milliyetçiler Örgütü günlerinden bu yana burjuva Ukrayna milliyetçi hareketlerini karakterize eden çok şiddetli gerici ideolojileri ve programları yücelten hükümetiniz, Ukrayna işçi sınıfı içinde sosyalist düşüncelerin yeniden canlanmasından ve bu düşüncelerin kaçınılmaz olarak Rusya’daki sınıf kardeşleriyle birleşme ve savaşı reddetme çabası biçimini almasından korkmaktadır. İşte bu yüzden, Bogdan Syrotiuk’un tutuklanmasını, 3 Haziran 2024’te, Ukrayna genelinde Dünya Sosyalist Web Sitesi’ne internet erişimini yasaklayan bir devlet yönergesi takip etti. Seçimleri iptal eden ve sıkıyönetimle ülkeyi yöneten Zelenskiy rejiminin Ukrayna’daki tüm sol ve sosyalist örgütleri yasa dışı ilan ettiği iyi bilinmektedir. ABD Dışişleri Bakanlığı bile Mayıs ayında Demokrasi, İnsan Hakları ve Çalışma Bürosu tarafından yayımlanan bir raporda hükümetinizin son derece baskıcı karakterine dikkat çekmek zorunda kalmıştır. Raporda insan hakları ihlalleri olarak özellikle şunlar belirtilmiştir: “zorla kaybetme; işkence ve zalimane, insanlık dışı veya aşağılayıcı muamele ya da ceza; ağır ve hayati tehlike arz eden cezaevi koşulları; keyfi tutuklama veya gözaltı; yargının bağımsızlığı ile ilgili ciddi sorunlar; medya mensuplarınınki dahil ifade özgürlüğüne yönelik kısıtlamalar…” Bogdan Syrotiuk, hükümetinizin hukuksuzluğunun bir kurbanıdır. Syrotiuk’un 25 Nisan’da tutuklanması, uluslararası medyada Ukraynalı işçiler ve gençler arasında savaşa karşı yükselen muhalefete ilişkin çok sayıda haberin çıktığı bir dönemde gerçekleşmiştir. Syrotiuk’a vatana ihanet suçlamasıyla komplo kurulmasının amacı açıktır: hükümetinizin Ukrayna’nın kapitalist seçkinlerinin ve emperyalist müttefiklerinin çıkarları doğrultusunda yürüttüğü savaşa karşı çıkanlara gözdağı vermek. Bogdan Syrotiuk’un tutuklanması ve yargılanması tüm dünyada öfkeli bir muhalefete yol açtı. İlerici ve sosyalist örgütler bu siyasi kumpası kınadılar. Syrotiuk’un özgürlüğü için yürütülen uluslararası kampanya her geçen gün güç kazanıyor. Dünyanın dört bir yanından binlerce insan –işçiler, gençler, sanatçılar ve akademisyenler– bu kumpasa son verilmesini ve Bogdan Syrotiuk’un derhal serbest bırakılmasını talep eden bir dilekçeyi imzaladı. Sayın Başkonsolos, bu mektubu ve Bogdan Syrotiuk’un özgürlüğüne ilişkin talebimizi hükümetinize iletmenizi rica ediyoruz. Münasip duygularımızla, Sosyalist Eşitlik Grubu (Türkiye) Dünya Sosyalist Web Sitesi (Türkçe)

Neoliberal ve sosyal demokrat politikacıların göçmen karşıtı söylemleri daha geniş çaplı ırkçılığı teşvik ediyor ve aşırı sağı besliyor. Avrupa Parlamentosu için yapılan oylama, aşırı sağ ve faşistlere verilen desteğin arttığını gösterdi. Avrupa'nın büyük kısmında muhafazakâr partiler de başarılı oldu. Fransa'da Marine Le Pen liderliğindeki faşist Ulusal Birlik (RN) partisi oyların %32'sini alarak neoliberal Emmanuel Macron'un ittifakının iki katı oy topladı. RN, 2019'da oyların %23,3'ünü almıştı ve bu kez yükselişi o kadar büyüktü ki küçük düşen Macron acil parlamento seçimleri çağrısında bulundu. Oylamanın ilk turu sadece üç hafta sonra, 30 Haziran'da, ikinci turu ise 7 Temmuz'da yapılacak. Macron'un oynadığı kumar, Le Pen'in yükselişinin yarattığı şokun -ve başka bir faşist partinin oyların %5,3'ünü almasının- seçmenleri panikleterek kendisini desteklemelerine yol açmasına bağlı. Ancak ittifakı çökebilir ve bu da onu muhafazakâr Cumhuriyetçiler ve hatta RN gibi başka bir partiden bir başbakan atamaya zorlayabilir. Olumlu bir işaret ise Avrupa seçim sonuçlarına ve genel seçim duyurusuna tepki olarak binlerce ırkçılık karşıtının pazar gecesi Paris'teki Cumhuriyet Meydanı'nda kendiliğinden toplanması oldu. Fransa'daki diğer partiler de faşistlerin gerisinde kaldı. Birleşik Krallık'taki İşçi Partisi'ne benzeyen Sosyalist Parti %14, Jean-Luc Melenchon'un LFI (Boyun Eğmeyen Fransa) partisi ise %10 oy aldı. Şimdi faşistler dışındaki partilerin birbirlerini desteklemeyi kabul ettiği bir "Cumhuriyetçi cephe"den söz ediliyor. Ancak solu körelten ve kısmen faşistlerin yükseldiği koşulları yaratan da bu uzlaşmacı politikalar. Geniş bir anti-faşist kampanyaya ve güçlü ve militan bir sola ihtiyaç var. 720 üyeli Avrupa Parlamentosu'nun gerçek gücü çok az. Yasa yapma sürecini başlatamıyor ve bütçeye karar veremiyor. Bu yetkiler seçilmeyen Avrupa Komisyonu'na ait. Dolayısıyla sonuçlara fazla ilgi yok ve genel katılım yalnızca %50 civarında. Ancak bu, ortada ciddi bir uyarı olmadığı anlamına gelmiyor. Seçimler, neredeyse tüm ana akım güçlerin savaş yanlısı ve ırkçı politikalarıyla zehirlenmiş bir atmosferde gerçekleşiyor. Fransa'da neoliberal Emmanuel Macron'un ya da Almanya'da sosyal demokrat Olaf Scholz'un göçmen karşıtı söylemleri, daha geniş çaplı ırkçılığı teşvik ediyor. AB Komisyonu Başkanı Alman muhafazakâr Ursula von der Leyen yönetimindeki Avrupa Birliği, göçmenleri ölüme terk ederek caydırma politikası uyguluyor. Son on yılda sadece Akdeniz'de yaklaşık 30.000 kişi Avrupa'ya ulaşmaya çalışırken boğularak hayatını kaybetti. Almanya'da aşırı sağcı AfD (Almanya için Alternatif) %16 oy alarak %30 oy olan muhafazakâr CDU-CSU'nun (Hristiyan Demokrat Birliği ve Hristiyan Sosyal Birliği'nin oluşturduğu siyasi ittifak) ardından ikinci oldu. Ulusal hükümeti oluşturan Sosyal Demokratlar (SPD), Yeşiller ve Liberal Demokratlar'ın (FDP) oyları birlikte tüm oyların üçte birinden azına tekabül ediyor. Sahra Wagenknecht'in (ekonomik solculuğun ve göçmen karşıtı toplumsal muhafazakarlığın bir karışımı olan) partisi BSW %5,7 oy aldı.  Parti ilk kez parlamentoya girecek. Wagenknecht'in ayrıldığı Die Linke ise tüm zamanların en düşük oyunu aldı. Avusturya'da faşist FPO, 2019'a kıyasla 12 puanlık bir artışla %29 oy alarak birinci parti oldu. Muhafazakâr OVP ise 13 puan geriledi. Avusturya genel seçimlerinin eylül ayında yapılması planlanıyor. Bu sonuç faşistlerin en büyük parti olabileceğini gösteriyor ve anti-faşist bir kampanyanın kamçısı olmalı. Avrupa'nın her yerinde her tondan pek çok hükümet, İsrail'in Gazze'deki soykırımını destekliyor ve Ukrayna'nın Rusya'ya karşı gerilimi artırması yönünde çağrıda bulunuyor. Aşırı sağ, mücadeleci bir solun yokluğunda, ana akım siyasetin krizinden faydalanıyor. Bu, faşistlerin yükselişinin kaçınılmaz olduğu anlamına gelmiyor. Avrupa ve Britanya'da milyonları harekete geçiren Filistin hareketi, aynı zamanda kapitalizme ve demokrasinin sınırlarına ilişkin keskin soruları da gündeme getiren anti-emperyalist bir gücün potansiyelini gösteriyor. Devrimci sosyalist bir çekirdek inşa ederken ırkçılığa ve savaşa karşı kitlesel bir birlik oluşturmak her zamankinden daha önemli.

6-9 Haziran tarihlerinde Avrupa Birliği Parlamentosunun belirlenmesi için yapılan 27 ülkede yapılan seçimlerden aşırı sağcı ve faşist partiler güçlenerek çıktı. Seçimlerde özellikle Almanya’da Almanya için Alternatif (Afd) ve Fransa’da Ulusal Birlik’in (RN) yükselişi dikkat çekerken Fransa’da Macron erken seçim kararı aldı.  İngiltere’nin Avrupa Birliği’nden ayrılmasından sonra yapılan ilk AB parlamentosu seçimlerinde katılım Avrupa genelinde yaklaşık yüzde 51 olarak gerçekleşirken, bu bazı ülkelerde daha da düşüktü; örneğin Yunanistan’da yüzde 41’de kaldı. Seçimlerin en önemli sonucu pek çok ülkede göçmen ve mülteci düşmanı partilerin ve aşırı sağın güç kazanması oldu. Bu durum AB’nin merkez ülkelerinde çok daha somut gözlemlendi. Fransa’da Marine Le Pen’in daha önce Ulusal Cephe olarak bilinen partisi Ulusal Birlik, oyların yüzde 31’ini alırken, Macron’un desteklediği “L'Europe Ensemble” listesi sadece yüzde 15 oy alabildi. Sosyalist Parti oyların yüzde 13,8’ini alırken, sosyalist Jean-Luc Mélenchon’un partisi Boyun Eğmeyen Fransa’nın da içinde bulunduğu ittifakın oyları yüzde 9,8’de kaldı. Aşırı sağ yalnızca Le Pen ile sınırlı değildi, göçmen karşıtı Éric Zemmour’ın partisi “Yeniden Fetih!” de yüzde beş oy aldı. Bu seçim sonuçları üzerine Fransa’da erken seçim kararı alındı, ülke 30 Haziran’da seçime gidecek. Aşırı sağın yükseldiği diğer bir önemli ülke Almanya’da oldu. Almanya için Alternatif (AfD) ülke genelinde oyların yüzde 15,9’unu alarak ikinci parti oldu. Partinin eskiden Doğu Almanya olan eyaletlerdeki oy oranı ise daha yüksek, bu eyaletlerde parti oyların yüzde 29,2’sini alarak birinci parti oldu. Sosyal Demokrat Parti (SPD) oyların yüzde 13,9’unu alarak üçüncü parti olurken, Sol Parti yüzde 2,7 ile çok kötü bir sonuç aldı. Sol Parti’den ayrılan Sahra Wagenknecht’ın liderliğinde kurulan “Sahra Wagenknecht İttifakı (BSW) – Akıl ve Adalet” partisi ise oyların yüzde 6,2’sini aldı. Yeşillerin oyu ise bir önceki AB parlamentosuna göre oyları yarı yarıya azalarak yüzde 11,9 oldu.  Aşırı sağ sadece Fransa ve Almanya’da değil, Avrupa’nın diğer ülkelerinde de ilerleme kaydetti. Avusturya’da Avusturya Özgürlük Partisi (FPÖ) oyların yüzde 25,7’sini alarak birinci parti olurken, Hollanda’da Geert Wilders’in aşırı sağcı Özgürlük Partisi (PVV) yüzde 17 oyla ikinci parti oldu. İtalya’da Başbakan Meloni’nin İtalya’nın Kardeşleri (Fdl) partisi yüzde 28,7’yle birinci olurken, bir diğer faşist olan Salvini’nin partisi de yüzde 9 oy aldı. Belçika’da da aşırı sağcı Vlaams Belang yüzde 13,8 ile birinci oldu. Aşırı sağın birinci çıkmadığı ülkelerde de dikkate değer oylar aldığını görüyoruz. İspanya’da aşırı sağcı Vox yüzde 9,6 Portekiz’de Chega yüzde 9,7 Yunanistan’da Yunan Çözümü 9,3 Polonya’da aşırı sağ Konfederasyon ittifakı yüzde 12 oy aldı. AB parlamentosu seçimleri, doğrudan o ülkenin meclisini oluşturmadığı için geleneksel olarak “ikinci derece seçimler” olarak görülüyor. Bu seçimlerde ana akım partiler genelde daha az oy alırken, siyasi yelpazenin uçlarında kalan partilerin oyları genel seçimlere göre daha yüksek oluyor. AB parlamentosu farklı ülkelerden siyasal partilerin oluşturduğu siyasal gruplarla çalışıyor. Merkez sağ partiler “Avrupa Halk Partisi’ne”, sosyal demokrat ve merkez sol partiler “Sosyalistler ve Demokratların İlerici İttifakına”, liberal partiler daha önce “Avrupa için Liberaller ve Demokratlar İttifakı” gruba dahilken, Macron’un Rönesans partisinin de dahil olmasıyla “Avrupa’yı Yenileyin” ismiyle yeni bir grup kuruldu. Avrupa’daki aşırı sağcılar ise iki ayrı grupta yer alıyorlar; “Kimlik ve Demokrasi” ile “Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi” “Kimlik ve Demokrasi” grubundaki en büyük partiler Fransa’daki Ulusal Birlik (RN) partisi, İtalya’daki Birlik (Lega), Almanya’daki Almanya için Alternatif iken, AfD’nin AB milletvekillerinden birinin “SS üniforması giyen herkes otomatik olarak suçludur diyemem” sözleri, AfD’nin “Kimlik ve Demokrasi” grubundan çıkarılmasıyla sonuçlanmıştı. Avrupa Muhafazakârlar ve Reformcular Partisi’nde ise İtalya’nın Kardeşleri, İsveç Demokratları ve İspanyol Vox partisi bulunuyor. Bu sonuçlar AB parlamentosunda hem aşırı sağcıların iki grubunun hem de bu gruplara dahil olmayan aşırı sağcıların sayısında bir artışa neden olacak. Bu grubun daha önce 73 milletvekili bulunuyordu. Merkez sol ve sosyalist sol ise güç kaybetti. İrlanda seçim sonuçlarının henüz belli olmadığı veriler dikkate alındığında bir önceki AB parlamentosunda merkez sol grubun 154 milletvekili varken bu sayının 137’ye, sosyalist solun grubu olan Avrupa Sol Partisi’nin 41 olan milletvekili sayısının ise 36’ya düşmesi bekleniyor.  Aşırı sağdaki bu yükseliş, seçimlere katılımdaki düşüşle birlikte okunduğunda, sosyalistler için önemli bir uyarı niteliği taşıyor. Ukrayna savaşının yarattığı küresel istikrarsızlık, göçün aşırı sağ tarafından ırkçı bir söylemle kullanılması, hem merkez sağ ve sol partilere hem de Yeşillere yönelik tepkinin kendisini sağda yoğunlaştırması gibi gelişmeler önemli bir tehditle karşı karşıya olduğumuzu gösteriyor. Avrupa’da solun cinsiyetçiliğe ve homofobiye karşı mücadele yerine ekonomik konulara ağırlık vermesi gerektiğini anlatan siyasal hattın Almanya’da BSW, İngiltere’de ise George Galloway’in Büyük Britanya İşçi Partisi’nde (WPGB) kendisini ifade edeceğini tahmin edebiliriz. Bir yandan bu hatta karşı tartışırken ve ezilenlerin özgürleşmesi mücadelesinin kendisine sosyalist diyen her örgütün temel görevlerinden biri olduğunu vurgularken diğer yandan faşizme ve ırkçılığa karşı etkin bir mücadeleyi nasıl öreceğimizi tekrar değerlendirmek Avrupa’daki tüm sosyalistlerin önünde duran bir görev. Onur Devrim

Polisle kahramanca kavga eden küçük azınlık eylemlerinin sayısız sorunu var. Bizim ihtiyacımız, polisin ve devletin tüm kurumlarının karşısında çaresiz kalacağı baş edilemez kitlesel eylemleri inşa etmektir. Kazandırıcı olan bu tür eylemlerdir. Bu eylemler on binlerce, yüz binlerce, hatta Londra, İspanya, ABD, Yemen gibi ülkelerde zaman zaman milyonlarca insanın katıldığı gibi yığınsal eylemler iktidarları adım atmaya zorlayabilecek güçte. Değişim bu eylemlerin ürünüdür. Özellikle de bu hareketin içinde örgütlü işçi sınıfının yer alması, grevler örgütlemesi ve kazanana kadar süresiz grev kararının alınması, egemen sınıfların üstesinden gelemeyeceği bir etki yaratır.  Bu eylemler ayrıca içinde yer alan ve o ana kadar köklü bir değişiklikte bir rolü olabileceğini veya böyle bir yeteneği olduğunu fark etmemiş insanların da kitle hareketi içinde, on binler halinde değişmesine neden olur. Gücün, kendisinin elinde olduğunu göstermesi açısından yığınsal eylemler gibisi olamaz.  Şu bir sorundur elbette: Böyle yığınsal eylemler örgütlenemediği ama durumun da aciliyet kazandığı, örneğin Refah’ta insanların yakıldığı anlarda ne yapacağız? Bu sorunun yanıtı da farklı değil: Yine, her zaman daha kitlesel ama illa barışçıl anlamında değil, kitlelerin içine çok daha rahat katılabileceği anlamda, öfkenin birleşebileceği eylemlerin inşa edilmesi için çabalayacağız.  Bu, sosyalizm genel mücadelesi için aşağıdan, sosyalist geleneğin benimsediği perspektifi yenilemek anlamına da gelir. Sosyalizm mücadelesi işçi sınıfı içinde kök salmalıdır, bunun kestirme bir yolu yoktur ve tek yol budur. Sabrı böylesine zorlu bir perspektifi inşa etmeye yetmeyenler daha acil eylem yöntemlerini tercih edebilir, kestirme yollar bulmaya çalışabilir. Ama tıpkı sosyalizm mücadelesinin kestirme bir yolu olmadığı gibi, Gazze’de soykırımı durdurma mücadelesinin de kestirme bir yolu bulunmuyor.  Bu, ne yazık ki ana ekseni, cam çerçeve indirme tartışmaları arasında kaçırılmış olan bir tartışma. Kitlelerin, kitleler adına yaptığı eylemin kazandırıcı olması bir şeydir; örneğin, Bin Genç eylemlerini eleştirmek ise bambaşka bir şeydir. Socar denilen soykırım ortağı firmanın o soykırım savunucusu sözcülerini deport etmek için mücadele vermek gerçekten de çok önemli. Bunun için o şirketin camını indirmek gerekmiyor; önüne on bin kişi gidip iki gün oturma eylemi yapsak ya da şirkette çalışan işçiler greve çıksa, ne o CEO’nun bir daha sesi duyulur ne de bu şirket elini kolunu sallayarak soykırım ortaklığı yapmaya devam edebilir.  İsrail başlıca ham petrol ithalatını şu ülkelerden yapmaktadır: Azerbaycan (888 milyon dolar), Amerika Birleşik Devletleri (197 milyon dolar), Brezilya (134 milyon dolar), Nijerya (86,7 milyon dolar), Angola (57,9 milyon dolar). Socar ise İsrail’in ana ham petrol kaynağı olan Azerbaycan’dan soykırımcılara aktarım işini üstlenen şirket. Bu şirketin kapatılmasını savunmak meşrudur. Bu şirketin her şeyine karşı öfke duymak da meşrudur. Bir eylemde bir cam kırılması, biraz boya atılması tartışma konusu dahi olamaz. Bu, daha büyük eylemler örgütlememizin önünde bir engel haline gelirse kendi içimizde tartışmaya başlarız. Şimdi böyle bir engelle karşı karşıya değiliz ama unutmayalım; bu eylemler bir öfkenin göstergesi. Acilen harekete geçme isteğinin bir yansıması.  Bu öfke hepimizin öfkesi. 40 bin kişi eksildik; Gazze eski Gazze değil. Refah'ta insanları yaktı İsrail. Bu yüzden aynı öfkeyi paylaşıyoruz ama bizler Filistin için dayanışmanın, soykırımcılarla iş birliği içinde olanların baş edemeyeceği bir yığınsal hareketi inşa edebilirsek başarı kazanacağını biliyoruz.  Çok adım attık, azımsanamayacak eylemler yaptık. Türkiye’de binden fazla eylem yapıldı Gazze için. Şimdi küresel hareketin bir parçası olan kitlesel eylemleri örgütlemek için kolları daha güçlü sıvamalıyız. Polis şiddetine, tutuklama tehditlerine karşı omuz omuzayız ama eylem anlayışı olarak birleşik, kitlesel, "sıradan insanları", işçileri, kadınları, tüm emekçileri ve ezilenleri harekete geçirmeye çalışan bir zemini inşa etmeye çalışıyoruz. On binleri, yüz binleri, milyonları içine çeken bir hareket, bu iktidara ikili anlaşmalara son verdirme konusuna sahici adımlar attırabilecek tek harekettir.

İmha, cinayet, sivillerin aç bırakılması, kasten büyük acılara neden olmak ve kasıtlı olarak sivillere yönelik saldırılar düzenlemek... Bunlar Karim Khan tarafından İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu ve Savunma Bakanı Yoav Gallant'a isnat edilen suçlar. Khan, Uluslararası Ceza Mahkemesi'nin (UCM) başsavcısı. Her iki İsrailli bakanın da Gazze'de işlenen savaş suçları ve "insanlığa karşı suçlar" konusunda "cezai sorumluluk taşıdıklarına inanmak için makul gerekçeleri" olduğunu söyledi. İsrailli bakanlar, "Gazze'nin sivil halkını toplu olarak cezalandırmak" amacıyla "ortak bir planın parçası olarak" aç bırakma ve öldürme eylemlerini savaş suçu olarak işledi. Sivillere yönelik saldırıları kasıtlı olarak yönlendirdiler. Khan şimdi Netanyahu ve Gallant için tutuklama emri çıkarılmasını istiyor. Suçlar listesi pek çok kişi için sürpriz değildir. İsrail'in soykırımının kanıtlarını yedi aydan uzun bir süredir görüyoruz. Ancak UCM tarafından savaş suçu işlemekle itham edilmesi İsrail için yine de yıkıcı bir darbe. UCM, savaş suçlularını insanlığa karşı işledikleri suçlardan dolayı yargılayabilen tek daimi uluslararası mahkeme. Ve attığı adımlar Batı'yı öfkelendirdi. Khan, "üst düzey bir liderin" kendisine UCM'nin Batı ve müttefikleri için değil "Afrika ve Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin gibi haydutlar için kurulduğunu" söylediğini açıkladı. Tahmin edilebileceği üzere Netanyahu antisemitizm iftiralarını tekrarladı. Khan'ın "dünya genelinde şiddetlenen antisemitizm ateşine umarsızca benzin döktüğünü" söyledi. UCM onu tüm suçları için cezalandırmayacak olsa bile Netanyahu'ya yönelik öfke giderek artıyor! Khan, "dengeyi" göstermek için mahkemenin üç Hamas liderinin de tutuklanması için bastıracağını söyledi. Ancak UCM'nin Netanyahu'yu savaş suçlarıyla itham etmesi büyük bir dönüm noktasıdır. Dünyanın her yerindeki Filistin yanlısı aktivistlerin işyerlerinde ve okullarda İsrail devletinin soykırımdan suçlu olduğunu savunmalarını kolaylaştıracaktır.  Katil İsrail, katil ABD ve müttefikleri UCM'nin suçlamaları aynı zamanda İsrail'in Batılı müttefiklerine yönelik bir ithamdır. Eğer Netanyahu sivillerin öldürülmesi, yok edilmesi ve kasıtlı olarak aç bırakılmasından suçluysa, İsrail'i silahlandıran ve finanse edenler de suçludur. Buna ABD Başkanı Joe Biden, İngiltere Başbakanı Rishi Sunak gibiler de dahildir.  Nitekim son zamanlarda Siyonist devlete engel olduklarını iddia eden Batı devletleri, Netanyahu'yu savunmak için hızla harekete geçti. Başkan Joe Biden, "UCM savcısının İsrailli liderler hakkında tutuklama emri çıkarılması için yaptığı başvuru çok çirkin" dedi. Filistinlilerin başına gelenlerin "soykırım olmadığını" da sözlerine ekledi. Ardından şunları söyledi: "Bu savcı ne ima ederse etsin, İsrail ile Hamas arasında hiçbir denklik yoktur. Güvenliğine yönelik tehditlere karşı her zaman İsrail'in yanında olacağız."  Fakat tersini düşünenler de var. Fransa, Belçika ve Norveç "Netanyahu'yu tutuklarız" diyerek UCM'ye uydu. Denklik yok Biden cinayetler için gerekçe yaratmaya çalışıyor. Ancak İsrail devleti ile Hamas arasında bir denklik olmadığı konusunda haklı. Hamas İsrail şehirlerinin büyük bölümünü bombalarla yerle bir etmedi. Kontrol noktalarını ve sınır geçişlerini kapatarak sivilleri kasıtlı olarak açlıktan öldürmedi. Sistematik olarak tüm sağlık altyapısını yok etmeye çalışmadı ya da sağlık çalışanlarını hedef almadı. Gazze'yi 17 yıldır bir açık hava hapishanesinde kuşatma altında tutmadı. Ve İsrail -şimdiye kadar- Hamas'ın 7 Ekim'de öldürdüğü her İsrailli için en az 35 Filistinliyi öldürdü. Farklı ideolojilerden örgütlerin oluşturduğu Filistin direnişi, İsrail'in 76 yılı aşkın bir süredir kendi halkına karşı uyguladığı vahşete tepki olarak savaşıyor. Zalim İsrail ile mazlum bir grubun mücadelesinin ifadesi olan Hamas arasında hiçbir denklik yoktur.

Dünya Sosyalist Web Sitesi, “Ukraynalı sosyalist ve NATO’nun vekalet savaşının muhalifi Bogdan Syrotiuk’a özgürlük!” başlıklı bir imza kampanyası başlattı. İmzaya açılan metin şöyle: "NATO’nun kışkırttığı Ukrayna-Rusya savaşının ve faşizan Zelenskiy rejiminin sosyalist muhalifi Bogdan Syrotiuk 25 Nisan Perşembe günü Ukrayna’nın güneyindeki memleketi Pervomaisk’te Ukrayna Güvenlik Servisi (SBU) tarafından tutuklandı. 25 yaşında ve sağlık durumu kötü olan Bogdan, Rusya’nın çıkarlarına hizmet etmek gibi düzmece suçlamalarla Nikolayev’deki bir hapishanede korkunç koşullar altında tutuluyor. Gerçekte Bogdan, kapitalist Putin rejiminin ve onun Ukrayna’yı istilasının uzlaşmaz bir muhalifidir. Ukrayna, Rusya ve tüm eski Sovyetler Birliği’nde işçi sınıfının birliği için mücadele etmektedir. Bogdan, düzmece bir mahkeme tarafından suçlu bulunursa, ölüm cezasına eşdeğer olan 15 yıldan ömür boyu hapis cezasına çarptırılmakla tehdit ediliyor. Bogdan'ın tutuklanması, Zelenskiy rejiminin, savaşa karşı muhalefete,  Ukrayna işçi sınıfı içinde giderek artan bir karşılık bulan sol hareketlere yönelik acımasız baskısının son örneğidir. Dördüncü Enternasyonal'in Uluslararası Komitesi ve Dünya Sosyalist Web Sitesi, Bogdan Syrotiuk'un derhal serbest bırakılması talebiyle küresel bir kampanya çağrısında bulunmaktadır. Bogdan'ın özgürlüğü için mücadele, emperyalist savaş, soykırım ve faşizme karşı mücadelenin temel bir bileşenidir."