Almanya: Filistin Kongresi'ne baskı ve direniş

İsrail askerleri ve yerleşimciler Batı Şeria'daki saldırılarını artırdı

Aşırı sağcı Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir geçtiğimiz ay yerleşimcilere tüfek dağıtmaya başlamıştı. Batı Şeria'da yaşayan Filistinliler, hem İsrail askerlerinin hem de yerleşimcilerin saldırıları karşısında sürekli korku içinde yaşıyor. Zahrat, Batı Şeria'da Nablus yakınlarında yaşıyor. Socialist Worker'a yaptığı açıklamada, kendisi ve ailesinin yakın zamanda İsrail ordusunun korkunç bir saldırısına tanık olduğunu söyledi. "Ordu ve yerleşimciler tarafından kuşatma ve saldırıya uğruyoruz" dedi ve şöyle devam etti: "Cumartesi günü (2 Aralık) işgal ordusu güçleri, altı yaşındaki oğlumun babasıyla birlikte ekin ektiği evimin önündeki sokağa geldi. Diğer çocuklar evin yakınında oynuyordu. İşgal güçleri insanlara rastgele ateş etmeye başladı ve yedi yaşında bir çocukla üç kişiyi yaraladı. Şu anda hastanedeler ve durumları ciddi. Bu saldırının ve çocukların vurulmasının nedeni nedir? Bu bir çocuk savaşı mı? Küçük oğlum ve kızım için korkuyorum. Çocuklarımız okula gittiğinde onlar için korkuyoruz. Korku içinde yaşıyoruz. Ayrıca geceleri yerleşimciler saldırıyor, arabaları yakıyor, tahrip ediyor ve ateş ediyor. Terör ve açlık içinde yaşıyoruz." İsrailli yerleşimciler geçen hafta Batı Şeria'nın kuzeyindeki Qarawat Bani Hassan'da bir Filistinli erkeği göğsünden vurarak öldürdü. Wajih Al-Qat'ta 15 kişilik bir yerleşimci grubu bir Filistinlinin arabasını ateşe verdi ve evlerinin camlarını taşlarla kırdı. Yerleşimcilerin sürekli şiddet tehdidi, binden fazla Filistinlinin evlerini terk etmesine neden oldu. El Halil tepelerindeki Zanuta köyü artık boşalmış durumda. Köyün eski sakinlerinden Abdul Hadi Al-Til, yerleşimcilerin kafalarına silah dayadıklarını ve kendilerine "Ya buradan taşınırsınız ya da ölürsünüz" dediklerini söyledi. Ahmad Baghdad yaşananların "yeni bir Nakba" olduğunu söyledi. Bu, 1948'de Siyonistlerin Filistinlilere yönelik kitlesel etnik temizlik ve cinayetlerine bir gönderme. Köylüler geri dönmeye çalıştıklarında İsrail askerleri, onlara yeni bir yapı inşa edemeyeceklerini söyledi. Ayrıca yerleşimcilerin muhtemelen onlara tekrar saldıracağını belirttiler. Yerleşimcilerin Filistinlileri öldürmek, korkutmak ve topraklarından sürmek için kendilerine ne kadar güvendiklerini görmek zor değil. Aşırı sağcı Ulusal Güvenlik Bakanı Itamar Ben-Gvir geçen ay yerleşimcilere tüfek dağıtmaya başladı. İsrail Maliye Bakanı Bezalel Smotrich de Batı Şeria'da "iki milyon Nazi olduğunu" söyleyerek yangını daha da körükledi. İsrail devleti Gazze'yi bombalarken Batı Şeria'da başka bir taktik kullanıyor. Filistinlileri evlerinden çıkarmak için İsrail devlet güçleriyle birlikte çalışacak yerleşimci hareketinin güvenini arttırmak istiyor. --- Siyonist askerler daha fazla rehine aldı İsrail devleti Batı Şeria'da çocuklar da dahil olmak üzere Filistinlileri düzenli olarak kaçırıyor. Polis, geçtiğimiz Cumartesi günü Umm Al Khair köyünde bir genci evinden kaçırdı. İsrail güçleri gencin gözlerini bağladı, ellerini arkadan kelepçeledi, bir kamyonun arkasına bindirdi ve götürdü. Ailesinin onu nereye götürüldüğüne dair hiçbir fikri yoktu. Batı Şeria'da işgal altında yaşayanları izleyen ve onlara yardım eden Köyler Grubu, polisin el koyduğu genç adamın İsrail polisinin elinde dehşet dolu bir gece geçirdiğini bildirdi: "Annesi ve kız kardeşleri bize onun her yerinden yaralandığını, bütün gece dövüldüğünü, dizlerine basıldığını, yürüyemediğini anlattı. Ona içecek ya da yiyecek hiçbir şey verilmemiş. Annesi bize onun çok narin ve hassas bir çocuk olduğunu söyledi. Nasıl iyileşecek acaba? Kendisini almaları için ailesini aradığında onlara nerede olduğunu söyleyememiş. Kaçırıldığı andan onu kaçıranlar bir yere atana kadar gözleri bağlıydı. Nereye götürüldüğünü bilmiyordu, muhtemelen yakındaki bir askeri üsse. Şimdi onu nasıl bulamadığımızı anladık - resmi bir tutuklama değildi, sadece sahadaki askerler tarafından rastgele bir tacizdi." Bu, Batı Şeria'da İsrail devleti tarafından gerçekleştirilen kaçırma, işkence ve hapsetme olaylarından sadece bir tanesi. İsrail, 7 Ekim'den bu yana Batı Şeria'da yaklaşık 3 bin 500 Filistinliyi tutukladı.Tutuklamaların sayısı geçen hafta boyunca ve bu haftanın başında arttı. İsrailliler, Filistin direnişinin İsrailli tutuklular karşılığında serbest bırakmaya zorladığı mahkumları "telafi" ediyordu. Ve gelecekte takasa ihtiyaç duymaları ihtimaline karşı hapishaneleri dolduruyorlar. Geçtiğimiz ay askerler, Batı Şeria ve Gazze'den altı Filistinliyi öldürdü. Omar Daraghmeh, Arafat Hamdan, Abdel Rahman Marei, Thaer Abu Asab, Majed Zaqoul ve ismi açıklanmayan bir başka mahkuma işkence ederek öldürdüler. Filistin Tutuklular ve Eski Mahkumlarla İlişkiler Komisyonu, Filistinli mahpusların gardiyanlar tarafından her gün cop ve tüfeklerle dövüldüğünü söyledi. Sophie Squire (Socialist Worker)

İsrail tankları Han Yunus'un içine ilerliyor

İsrail ordusu Kuzey Gazze'yi işgal ederken, Filistinlileri güneye sürmüştü. Şimdi güneyde kara saldırısına başladılar. 1 milyon 800 bin kişi zorla yerinden edilmiş durumda. Bölgede güvenli yer yok. 7 Ekim saldırısı sonrası "Hamas'ı yok etme" amaçlı olduğu söylenen İsrail saldırısı, tüm Filistinlileri cezalandırma ve Gazze Şeridi'nin insansızlaştırma yönünde ilerliyor. Yedi günlük ateşkes sonrası, İsrail en ağır bombardımanları gerçekleştiriyor. Batılı gazetecilerin bildirdiğine göre bombardıman sırasında kilometrelerce uzaktaki yerler sarsılıyor. İsrail rejiminin temel argümanlarından biri Kuzey Gazze'nin boşaltılacağı ve sivillere Güney'e geçmeleri için koridorlar açıldığıydı. Birçok argüman gibi bunun da bir yalan olduğu görülüyor. 10 x 42 kilometrekatelik Gazze Şeridi'nin kuzeyi İsrail tankları ve buldozerleriyle istila edilirken, şimdi güneydeki Han Yunus şehri kuşatıldı. İsrail tankları şehrin içine ilerliyor. 7 Ekim'de aralarında asker ve polislerin de bulunduğu 1200 İsrailli hayatını kaybederken o günden bu yana Gazze'de en az 16.248 Filistinli katledildi. Gazze'nin 2,3 milyon nüfusunun yarısı 18 yaş altında. Öldürülen Filistinlilerin önemli kısmı da çocuklar hatta anne karnındaki bebekler. Bugüne dek İsrail savaş uçakları 10 binden fazla hava saldırısı gerçekleştirdi. Ateşkes sonrası günlük bombardımanların ortalamasının en az 250 olduğu belirtiliyor. Batı Şeridi'nde durum aynı. İsrail askerleri mülteci kamplarını basarken ölü ve tutuklu Filistinli sayısı artıyor. Batı emperyalizminin tam desteğiyle soykırıma girişen İsrail apartheid devletinin en büyük kozlarından biri sözde kendisine itiraz ettiği halde ekonomik ve siyasi işbirliklerini kesmeyen Ortadoğu devletleri. Türkiye yönetimi Netanyahu hükümetini sert bir dille eleştirip, Hamas'a destek verse de 7 Ekim'den bu yana Türkiyeli şirketlere ait en az 350 gemi İsrail'e hammadde ve ürün sevkiyatı yaptı. TÜİK genel ticaret sistemi verilerine göre Ekim 2022’de 489 milyon dolar olan Türkiye’nin İsrail’e ihracatı Ekim 2023’te 348 milyon dolara geriledi. Yüzde 39'luk bir düşüş olsa da Türkiye kapitalizmi ile İsrail devleti arasındaki ticari ilişkiler kopmuş değil. Dubai'de geçen hafta toplanan Küresel İklim Zirvesi'nde (Cop28) aralarında Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın da bulunduğu liderler İsrail Cumhurbaşkanı Herzog'la aynı karede buluşmaktan imtina etmemişti. İsrail ırkçı rejimine küresel destek sürdükçe daha fazla Filistinli katledilmeye devam edecek.

Gazze'nin acılarını dile getirmekten vazgeçmeyeceğiz - insan hakları olmadan iklim adaleti olmaz

Greta Thunberg ve Fridays for Future İsveç Genç iklim aktivistleri 'radikalleşmedi' - dışlanan insanlarla dayanışma her zaman mesajımızın merkezinde yer aldı En az 6 bini çocuk olmak üzere 15 binden fazla insan... İsrail'in Gazze Şeridi'nde birkaç hafta içinde öldürdüğü bildirilen insan sayısı bu ve rakamlar hâlâ artıyor. İsrail, temel altyapı ile hastaneler, okullar, sığınaklar ve mülteci kampları gibi sivil hedefleri bombaladı. İsrail, işgal altındaki Gazze Şeridi'nde mahsur kalan 2,3 milyon Filistinliye gıda, ilaç, su ve yakıt ulaşmasını engelleyen kuşatması Oxfam'ın İsrail'i "açlığı bir savaş silahı" olarak kullanmakla suçlamasına yol açtı. Düzinelerce Birleşmiş Milletler uzmanı durumu "oluşmakta olan bir soykırım" olarak tanımladı. Yüzlerce uluslararası akademisyen, gelişmekte olan bir soykırım konusunda uyarıda bulundu ve önde gelen İsrailli soykırım uzmanı Raz Segal bunu "ders kitabı niteliğinde bir soykırım vakası" olarak nitelendirdi. Ancak dünyanın büyük bir kısmı, özellikle de sözde küresel kuzey, başka tarafa bakıyor. Bu dehşete rağmen, bazıları kamuoyundaki tartışmayı iklim adaleti hareketindeki gençlerin Gazze ile ilgili açıklamalarını gayrimeşrulaştırma girişimlerine odaklamayı tercih etti. Birçoklarının iddia ettiğinin aksine, Fridays for Future "radikalleşmedi" ya da "politikleşmedi." Biz her zaman politik olduk, çünkü her zaman bir adalet hareketi olduk. Filistinliler ve tüm mağdur sivillerle dayanışma içinde olmayı hiçbir zaman sorgulamadık. İklim adaletini savunmak, temelde insanları ve onların haklarını önemsemekten kaynaklanıyor. Bu, insanlar acı çektiğinde, evlerini terk etmek zorunda kaldığında veya öldürüldüğünde - nedeni ne olursa olsun - sesimizi yükseltmek anlamına gelir. Sápmi, Kürdistan, Ukrayna ve diğer pek çok yerdeki azınlık topluluklarla, onların emperyalizme ve baskıya karşı adalet mücadeleleriyle dayanışmak için her zaman grevler düzenlememizin nedeni de bu. Filistin ile dayanışmamız da bundan farklı değil ve kamuoyunun odağının Filistinlilerin karşı karşıya olduğu korkunç insani acılardan uzaklaşmasına izin vermeyi reddediyoruz. Bize yönelik hedef şaşırtan ilgi ve pozisyonumuzun yanlış yorumlanması nedeniyle, duruşumuzu bir kez daha açıklığa kavuşturmak istiyoruz. Tüm Fridays for Future grupları özerktir ve bu makale FFF İsveç dışında kimsenin görüşlerini temsil etmemektedir. Hamas'ın İsrailli sivillere yönelik korkunç cinayetleri, İsrail'in devam eden savaş suçlarını hiçbir şekilde meşrulaştıramaz. Soykırım meşru müdafaa olmadığı gibi, hiçbir şekilde orantılı bir karşılık da değildir. Ayrıca bunun, Uluslararası Af Örgütü'nün apartheid rejimi olarak tanımladığı, Filistinlilerin on yıllardır boğucu bir baskı altında yaşadığı daha geniş bir bağlamda gerçekleştiği de göz ardı edilemez. Tüm bunlar tek başına bu durum hakkında yorum yapmak için yeterli bir sebep olsa da, İsveçli bir hareket olarak, İsveç'i İsrail'in işgaline ve kitlesel katliamlarına ortak eden İsrail silah şirketleriyle askeri işbirliği nedeniyle de sesimizi yükseltme sorumluluğumuz var. Şu anda İsveç'te ve dünyada, antisemitist ve İslamofobik söylemlerde, eylemlerde ve nefret suçlarında keskin bir artış görüyoruz. İsveç koalisyon hükümetindeki en büyük partinin lideri camileri yıkmaktan bahsediyor ve Malmö'de bir sinagogun önünde İsrail bayrağı yakıldı. Bu kabul edilemez bir durumdur. Antisemitizm ve İslamofobi de dahil olmak üzere her türlü ayrımcılığı kayıtsız şartsız kınıyoruz. Bu krizle ilgili konuşan herkesin Hamas’la Müslümanlar ve Filistinliler; İsrail devletiyle Yahudiler ve İsrailliler arasında ayrım yapma sorumluluğu vardır. Geçtiğimiz birkaç hafta içinde yitirilen canların yasını tutuyor ve bu sayıların artmaya devam etmesine izin verilmesi karşısında dehşete düşüyoruz. Gazze Şeridi'ndeki ölüm oranı, sadece birkaç hafta içinde binlerce çocuğun öldürülmesiyle tarihi bir seviyeye ulaşmıştır. Yaşanan bu acılar anlaşılmazdır ve devam etmesine izin verilemez. BM uzmanları dünyayı bir soykırımı önlemek üzere harekete geçmeye çağırdığında, insan olarak sesimizi yükseltme sorumluluğumuz vardır. Bu affedilemez şiddete son verilmesini talep etmek temel bir insanlık meselesidir ve yapabilecek herkesi bunu yapmaya çağırıyoruz. Sessizlik suç ortaklığıdır. Gelişmekte olan bir soykırımda tarafsız olamazsınız. Bu makalenin yazarları: Greta Thunberg, küresel iklim eylemsizliğine karşı bir okul grevi hareketi olan Fridays for Future'a ilham veren İsveçli aktivist Alde Nilsson, küresel kalkınma öğrencisi ve Fridays for Future İsveç'te iklim adaleti aktivisti Jamie Mater, araştırmacı ve Fridays for Future Sweden'da iklim adaleti aktivisti Raquel Frescia, yazar/araştırmacı ve Fridays for Future Sweden ile iklim adaleti aktivisti

İklim Hareketi'nden Açık Mektup: Özgürlük mücadelelerinde Filistinlilerle dayanışma içindeyiz

Bu açık mektup, iklim hareketinin Filistin ile ilkeli bir dayanışma geliştirmesi ve iklim adaletini dünya çapında sömürgeleştirilmiş halkların mücadeleleriyle ilişkilendirmesi için bir başlangıç noktasıdır. İklim adaleti için örgütlenen gruplar olarak Filistinlilerin özgürlük mücadelesiyle dayanışma içindeyiz ve Gazze'de devam eden soykırımı kınıyoruz. Gazze'ye yönelik bu saldırı, İsrail'in daha geniş kapsamlı yerleşimci-sömürgeci projesinin sadece bir belirtisidir. Gazze halkı uluslararası toplumdan üç basit talepte bulundu: gerçeği paylaşmak, derhal ateşkes çağrısında bulunmak ve Batılı hükümetlere İsrail ile ilişkilerini kesmeleri için baskı yapmak. Bu çağrıya, mücadelelerimizin birbiriyle bağlantılı olduğunu ve sömürgecilikten kurtulmanın iklim adaleti açısından merkeziliğini vurgulayarak yanıt veriyoruz. Bu açık mektubu, iklim hareketinin Filistin ile ilkeli bir dayanışma geliştirmesi ve iklim adaletini dünya çapında sömürgeleştirilen halkların mücadeleleriyle birleştirmesi için bir başlangıç noktası olarak görüyoruz. Filistinliler 75 yılı aşkın bir süredir topraklarının çalınmasına, işgal edilmesine ve doğal kaynaklarının sömürülmesine karşı direnmektedir. Filistinlilere yönelik etnik temizlik, aralarında İngiltere, ABD ve Avrupa Birliği'nin de bulunduğu Batılı güçler tarafından desteklenmektedir. İşgal altındaki Filistin topraklarında İsrail, Filistinlilere karşı acımasızca bir baskı ve tahakküm sistemi uygulamaktadır [1]. Kudüs'te Filistinliler rutin olarak İsrailli yetkililerin şiddetli mülksüzleştirme tehdidiyle karşı karşıya kalmaktadır [2]. Gazze'de Filistinliler 16 yıldır İsrail ablukası altında yaşamakta, temel ihtiyaç maddelerine erişimleri kısıtlanmakta ve askerileştirilmiş sınırlar her türlü hareket özgürlüğünü engellemektedir [3]. Daha birkaç ay önce Cenin'de Filistinliler '2000-2005 İkinci İntifada'dan bu yana işgal altındaki topraklarda düzenlenen en büyük askeri operasyonla' karşı karşıya kalmış ve uluslararası toplumdan hiçbir kınama gelmemişti [4]. Filistinlilere yönelik şiddet ne sadece 14 Ekim'de El-Ahli hastanesinde yaşanan katliamla ne de Gazze'deki yoğun bombardımanıyla başladı. Sömürgeci şiddet Filistinliler için süregelen bir gerçekliktir. Emperyal merkezdeki iklim aktivistleri olarak, hükümetlerimizin Filistin'deki yerleşimci-sömürgeciliği kolaylaştırmada oynadığı rolü biliyoruz. Birleşik Krallık, Balfour Deklarasyonu aracılığıyla İsrail sömürge devletinin doğuşuna büyük ölçüde dahil olmuştur [5]. Bugün Birleşik Krallık, Filistinliler üzerinde kullanılan ve daha sonra "savaşta test edilmiş" olarak pazarlanan silahları İsrail'e lisanslayıp ihraç ederek bu mirası sürdürmektedir [6]. ABD her yıl vergi mükelleflerinin ödediği en az 3,3 milyar doları İsrail'e mali yardımda bulunmak ve işgal güçlerini desteklemek için göndermektedir [7]. Son dört hafta içinde Gazze'ye atılan bombaların çoğu uluslararası üretimdir [8]. Fosil yakıtların son bulması, iklim tazminatları ve eko-sosyalist bir gelecek için mücadele ederken, ABD, Birleşik Krallık ve AB'yi askeri yardımlarına ve İsrail'in sömürgeci işgalindeki suç ortaklığına son vermeye çağırmalıyız. Yerleşimci sömürgecilik ve emperyalizm, içinde yaşadığımız dünyayı, bizi birbirimize bağlayan mücadeleleri ve karşı karşıya olduğumuz iklim acil durumunu temelden şekillendirmektedir. Karşı mücadele ettiğimiz fosil yakıt endüstrisinin genişlemesi, Orta Doğu ve ötesinde sömürgeci çıkarma ve askeri operasyonlar yoluyla kolaylaştırılmaktadır. 'Muazzam bir CO2 kirliliği kaynağı' olan ABD askeri-endüstriyel kompleksi, yerli halkı Turtle Island'da ve yurtdışında hakları olan topraklarından mahrum bırakmaktadır. İsrail, Filistinlileri Gazze'den etnik olarak temizlemeye çalışan soykırım saldırılarının devam ettiği bir dönemde, aralarında BP ve ENI'nin de bulunduğu şirketlere Gazze Şeridi açıklarında 12 doğalgaz arama ruhsatı verdi [9]. İsrail'in soykırımını besleyen silahları üreten, motive eden ve bunlardan kâr sağlayan da bu gezegensel yıkım sistemidir. Ayrıca, Batılı güçler ve İsrail arasındaki polis ve istihbarat işbirliği, ortak baskı sistemleriyle mücadele ederken dayanışmamızı zorunlu kılmaktadır. Eğer iklim hareketi enternasyonalist iklim adaleti çağrısında ciddiyse, o zaman askerden arındırma ve sömürgesizleştirme taleplerimizin merkezinde yer almalıdır. Sömürgeleştirilmiş bir halkın soykırıma uğramasına göz yuman bir dünya, iklim adaletinin mümkün olduğu bir dünya değildir. Baskı sistemlerini bulduğumuz her yerde kökünden söküp atmalıyız. Kaplumbağa Adası'ndan Abya Yala'ya ve Filistin'e kadar, toprağı geri alma mücadelelerini destekliyor ve Batılı hükümetlerin sömürgecilik ve emperyalizmi küresel olarak kolaylaştırmadaki rollerine karşı çıkıyoruz. Bu siyasi an, Filistin halkıyla gerçek dayanışma içinde olmak için birbiriyle bağlantılı mücadelelerimiz üzerinde düşünmemizi gerektiriyor. Yaşadığımız süre içinde nehirden denize kadar özgür bir Filistin görebilmemiz dileğiyle. İmzacılar Britanya All African Women’s Group Cambridge Land Justice Campaign against Climate Change Chesterfield Climate Alliance Climate Camp Scotland Climbers for Climate Climate Live UK Climate Vanguard Community Action for Land Liberation/ ESEA Green Lions Extinction Rebellion Families Extinction Rebellion Youth Oxford Flame (The Landworkers’ Alliance Youth) Fossil Free Pride Green at Barts Health Global Majority VS Islamic Foundation for Ecology and Environmental Sciences Let’s stop the East African Crude Oil Pipeline UK Land in our Names Movimiento Jaguar Despierto No Borders in Climate Justice Nowadays on Earth Organisation of Radical Cambridge Activists (O.R.C.A.) Plymouth Hub for Climate Justice Positive Money Resist Glencore Scientists for Global Responsibility (SGR) Stop Rosebank Stop Rosebank Sheffield Sustainably Muslim The People’s Health Hearing Collective The Landworkers’ Alliance Tipping Point UK Trademark Belfast Transition Crich Two Billion Strong Women of Colour in the Global Women’s Strike Youth in Resistance Edinburgh Uluslararası Al Manakh (Kuwait) Animal Rebellion (Ireland) Culture Hack Labs (International) Climate Clock DRC (Congo) Ecojustice Ireland (Ireland) End Fossil Barcelona (Spain) Fridays for Future Mumbai (India) Future Generations Kerry (Ireland) Futureproof Clare (Ireland) Organised Students for Radical Climate Action (Netherlands) Palestine Institute for Biodiversity and Sustainability (Palestine) Rave Revolution (International) Scientists Rebellion (Ireland) Socialists Lawyers Association of Ireland: Ecosocialists (Ireland) Stop East African Crude Oil Pipeline (International) The Dublin Ecofeminists (Ireland) Transnational Institute (Netherlands) We Smell Gas (Belgium) Youth for Green Action (Kenya) Youth for Green Nature (Congo) 3 Aralık 2023 Kaynak: mondoweiss.net ------- [1] https://www.amnesty.org/en/latest/campaigns/2022/02/israels-system-of-apartheid/ [2] https://www.ohchr.org/en/press-releases/2023/04/israel-un-experts-urge-international-community-end-forced-displacement-and#:~:text=GENEVA%20(13%20April%202023)%20–,%2C%20UN%20experts*%20said%20today. [3] https://www.amnesty.org/en/latest/news/2023/10/israel-opt-israel-must-lift-illegal-and-inhumane-blockade-on-gaza-as-power-plant-runs-out-of-fuel/ [4] https://www.aljazeera.com/news/2023/7/3/a-real-massacre-israels-attack-on-palestinians-in-jenin [5] https://www.newarab.com/opinion/balfour-britains-role-colonisation-palestine [6] https://strafasia.com/israels-weaponry-gaza-being-battle-tested-for-the-global-market/ [7] https://usafacts.org/articles/how-much-military-aid-does-the-us-give-to-israel/ [8] https://www.opendemocracy.net/en/israel-palestine-hamas-war-arms-exports-uk-government/ [9] https://www.middleeastmonitor.com/20231103-israel-awards-licences-to-uks-bp-italys-eni-to-explore-gas-deposits/

İsrail Gazze mezbahasını yeniden açıyor

İsrail'in Gazze'ye yönelik soykırım kampanyasının birinci aşaması sona erdi. İkinci aşama başladı. Bu aşama daha da yüksek düzeyde ölüm ve yıkımla sonuçlanacak. Chris Hedges yazdı. Gazze semaları -yedi günlük ateşkesin ardından- ölüm mermileriyle doldu. Savaş uçakları. Saldırı helikopterleri. Dronlar. Topçu mermileri. Tank mermileri. Havan topları. Bombalar. Füzeler. Gazze patlamaların ve yıkılan binaların altındaki yardım çığlıklarının kakofonisine dönüşmüş durumda. Korku bir kez daha Gazze toplama kampındaki her kalbi sarıyor. Gazze'deki Sağlık Bakanlığı'na göre Cuma akşamına kadar İsrail'in kuzey, güney ve orta Gazze'ye düzenlediği hava saldırılarında aralarında üç gazeteci ve iki doktorun da bulunduğu 184 Filistinli hayatını kaybetti, en az 589 kişi de yaralandı. Yaralıların çoğu kadın ve çocuklardan oluşuyor. İsrail caydırılamayacak. İşi bitirmeyi, Gazze'nin kuzeyinde kalanları yok etmeyi ve güneyde kalanları da yok etmeyi, Gazze'yi yaşanmaz hale getirmeyi, 2,3 milyon insanın açlık, terör, katliam ve bulaşıcı hastalıklar yoluyla büyük bir etnik temizlik kampanyasıyla sürmeyi planlıyor. Göstermelik miktarda gıda ve ilaç getiren yardım konvoyları - El Neccar hastanesi müdürüne göre ilk parti kefen ve koronavirüs testleriydi - durduruldu. Başta Başkan Joe Biden olmak üzere hiç kimse soykırımı durdurmak için müdahale etmeyi planlamıyor.ABD Dışişleri Bakanı Antony Blinken bu hafta İsrail'i ziyaret etti ve sivilleri koruması çağrısında bulunurken, İsrail'in yıllık askeri yardım olarak aldığı 3.8 milyar doları ya da 14.3 milyar dolarlık ek yardım paketini kesintiye uğratacak koşullar koymayı reddetti. İsrail ölüm ruleti çarkını çevirirken, dünya pasif bir şekilde izleyecek ve daha fazla cerrahi saldırı hakkında işe yaramaz sözler mırıldanacak. İsrail'in işi bittiğinde, Filistinlilerin düzinelerce köyde katledildiği ve 750 bin kişinin Siyonist milisler tarafından etnik olarak temizlendiği 1948 Nakba'sı daha medeni bir dönemin tuhaf bir kalıntısı gibi görünecek. Hiçbir şey yasak değil. Hastaneler. Camiler. Kiliseler. Evler. Apartman blokları. Mülteci kampları. Okullar. Üniversiteler. Medya ofisleri. Bankalar. Kanalizasyon sistemleri. Telekomünikasyon altyapısı. Su arıtma tesisleri. Kütüphaneler. Buğday değirmenleri. Fırınlar. Marketler. Bütün mahalleler. İsrail'in amacı Gazze'nin altyapısını yok etmek ve her gün yüzlerce Filistinliyi öldürmek ya da yaralamak. Gazze bir çorak arazi, yaşamın sürdürülemeyeceği ölü bir bölge haline gelecektir. İsrail Cuma günü Han Yunus'u bombalamaya başladı ve sivilleri güneye, Mısır sınır kapısı Refah'a doğru tahliye etmeleri konusunda uyaran broşürler attı. Yerlerinden edilen yüz binlerce Filistinli Han Yunus'a sığınmıştı. Filistinliler Refah'a itildiklerinde kaçabilecekleri tek bir yer kalıyor: Mısır. İsrail İstihbarat Bakanlığı, sızdırılan bir raporda Gazze nüfusunun Mısır'ın Sina Yarımadası'na zorla nakledilmesi çağrısında bulunuyor. Gazze'deki Filistinlileri kasıtlı olarak yerlerinden edip Mısır'a sürmeye yönelik ayrıntılı bir plan elli yıldır İsrail doktrininde yer alıyor. Şimdiden Gazze'deki 1.8 milyon Filistinli evlerinden sürülmüş durumda. Filistinliler sınırı geçip Mısır'a girdiklerinde -ki Mısır hükümeti ve Arap liderler ABD'nin baskısına rağmen bunu engellemeye çalışıyor- bir daha asla geri dönemeyecek. Bu Hamas'a karşı bir savaş değildir. Bu Filistinlilere karşı bir savaştır. İsrail saldırıları baş döndürücü bir hızla gerçekleşiyor ve bunların çoğu günde 100 hedef seçen yapay zeka üzerine kurulu "Habsora" - Müjde - adlı bir sistemden geliyor. Yuval Abraham'ın İsrail siteleri üzerine +972 Magazine ve Local Call'da yayınlanan bir makalesinde bu yapay zeka sistemi, yedi eski ve yeni İsrailli istihbarat yetkilisi tarafından "toplu suikast fabrikası" olarak tanımlanıyor. Makaleye göre İsrail, örneğin bir cep telefonundan Hamas mensubu olduğunu düşündüğü bir kişinin yerini tespit ettiğinde, hedefin etrafındaki geniş bir alanı bombalayarak onlarca, bazen de yüzlerce Filistinliyi öldürüyor ya da yaralıyor. Haberde, "İstihbarat kaynaklarına göre Habsora, diğer şeylerin yanı sıra, Hamas ya da İslami Cihad mensubu olduğundan şüphelenilen kişilerin yaşadığı özel konutlara saldırmak için otomatik öneriler üretiyor. İsrail daha sonra bu evleri ağır bombardımana tutarak geniş çaplı suikast operasyonları gerçekleştiriyor." 7 Ekim'den bu yana 6 bini çocuk ve 4 bini kadın olmak üzere yaklaşık 15,000 Filistinli öldürüldü. Yaklaşık 30 bin kişi yaralandı. Çoğu enkaz altında gömülü altı binden fazla kişi kayıp. 300'den fazla aile, ailelerinden 10 ya da daha fazla üyeyi kaybetti. Batı Şeria'da 7 Ekim'den bu yana 250'den fazla Filistinli öldürüldü ve 3 binden fazla kişi de yaralandı. Ancak bu bölge Hamas tarafından kontrol edilmiyor. İsrail ordusu yaklaşık 30 bin Hamas savaşçısından bin ila 3 binini öldürdüğünü iddia ediyor ki bu sayı saldırının boyutu düşünüldüğünde nispeten küçük bir rakam. Direnişçilerin çoğu geniş tünel sistemlerinde barınıyor. İsrail'in oyun kitabı "Dahiya Doktrini." Bu doktrin, İsrail ile Hizbullah arasında 2006 yılında Lübnan'da yaşanan savaşın ardından, savaş kabinesinin bir üyesi olan eski İsrail Savunma Kuvvetleri (IDF) Genelkurmay Başkanı Gadi Eizenkot tarafından formüle edildi. Dahiya, Beyrut'un güneyinde bir banliyö ve Hizbullah'ın kalelerinden biri. İki İsrail askerinin esir alınmasının ardından İsrail jetleri tarafından vuruldu. Doktrin, İsrail'in caydırıcılık sağlamak için altyapıyı ve sivil konutları tahrip ederek büyük ve orantısız güç kullanması gerektiğini öne sürüyor. IDF sözcüsü Daniel Hagari, İsrail'in Gazze'ye yönelik son saldırısının başlangıcında "vurgunun" "isabete değil hasara" göre yapılacağını kabul etti. İsrail, savaş başlığı olmayan bir roketin çatıya düşerek içeridekileri tahliye etmeleri için uyardığı "çatı vurma" taktiğini terk etti. İsrail ayrıca yaklaşan bir saldırıyı haber veren telefon aramalarına da son verdi. Artık bir apartman bloğundaki ya da mahalledeki düzinelerce aile haber verilmeden öldürülüyor. Kitlesel yıkım görüntüleri, Hamas savaşçılarının 7 Ekim'deki aşağılayıcı saldırısı ve 395'i asker, 59'u polis olmak üzere 1.200 İsraillinin öldürülmesinin ardından İsrail içindeki intikam hırsını besliyor. Birçok İsrailli soykırımdan sadistçe bir zevk duyuyor. İşgal altındaki Batı Şeria'dakiler ve İsrail vatandaşlığına sahip olanlar da dahil olmak üzere Filistinlilerin öldürülmesi ya da sınır dışı edilmesi çağrıları yükseliyor. Hava saldırılarının vahşeti ve ayrım gözetmeyen saldırılar, yiyecek, su ve ilaçların kesilmesi, İsrail hükümetinin soykırımcı söylemi, bunu tek amacı intikam olan bir savaş haline getiriyor. Bu ne İsrail ne de Filistinliler için iyi olacaktır. Orta Doğu genelinde bir yangını körükleyecektir. İsrail'in saldırısı, geçmişte pek çok yerleşimci sömürge projesinin yaptığı gibi, aptalca bir şekilde yerli halkın direnişini soykırımla ezebileceğini düşünen bir istilacı sömürge projesinin son çaresiz önlemidir. Ancak İsrail bile bu ölçekte bir katliamdan paçayı kurtaramayacaktır. Ailelerinin hepsi olmasa da çoğunun öldürüldüğünü, evlerinin ve mahallelerinin yok edildiğini gören bir nesil Filistinli, ömür boyu adalet ve intikam için susuzluk duyacaktır. Bu savaş bitmedi. Başlamadı bile. 2.12.2023

Birinci İntifada 1987-1993: Filistinlilerin ayaklandığı zaman

İsrail devletini sarsacak kadar güçlü bir aşağıdan ayaklanma olan ve 1987'de başlayan İntifada, Siyonizm'le yüzleşmenin yeni bir yolunu ateşledi. Sophie Squire, yazar Phil Marfleet ile İntifada'nın süregelen önemi üzerine bir söyleşi gerçekleştirdi. Birinci İntifada neydi? İntifada 8 Aralık 1987'de başladı ve neredeyse altı yıl sürdü. Gazze'de, Batı Şeria'da ve İsrail'in içinde neredeyse her Filistinli aileyi kapsayan büyük bir ayaklanmaydı. Aşağıdan yönetilen ve Filistin toplumunun her katmanını kapsayan inanılmaz demokratik bir isyandı. İntifada sırasında kadın komiteleri filizlendi. Grevler, İşgal Altındaki Topraklar'daki işçilerin günlerce çalışmayı reddetmesiyle mücadelenin ayrılmaz bir parçası haline geldi. Çaresiz İsrailli patronlar, otel ve restoran işletmek ve meyve toplamak için yeni bir işgücü kaynağı bulmak üzere hükümete başvurmak zorunda kaldı. İntifada'nın enerjisi ve canlılığı, Filistin direnişinin Filistin Kurtuluş Örgütü'nden (FKÖ) farklı, alternatif bir liderliğe sahip olmasının mümkün olduğunu gösterdi. Büyük ayaklanma, İsrailli bir şoförün Filistinlilerin arabalarına çarparak birkaç kişiyi öldürmesiyle başladı. Öldürülenlerden üçü Gazze'deki Jabalia mülteci kampındandı. Ayaklanma burada kök saldı ve önce Gazze'ye sonra da Batı Şeria'ya yayılmaya başladı. İsyandan sadece iki gün sonra protestolar ve eylemler Gazze'yi fiilen kapatmıştı. Uluslararası bir yardım görevlisi Gazze'nin "tamamen kapalı" olduğunu anlattı: "Yollar tıkalı. Sokaklar moloz yığınlarıyla dolu.Yanan lastiklerin siyah dumanı şehrin üzerinde asılı duruyor." Liderlik, taşlarla karşılık veren yeni nesil Filistinli gençlerdi. Bu yeni liderler, İsrail devletinin kendilerine dayattığı aşağılanma, yoksulluk ve şiddetten başka bir şey bilmiyordu. Bunu değiştirmek için ellerinden gelen her şekilde karşılık vermeye hazırdılar. İsrail gazetesi The Jerusalem Post tarafından kaleme alınan bir makale o dönemi şöyle özetliyordu: "Bizim 20 yaşındakiler (İsrailliler), onların 20 yaşındakileriyle (Filistinliler) savaşıyor. Bizimkiler zırhlı araç ve helikopter kullanıyor, onlarınkiler ise sopa, taş ve ilkel molotof kokteylleri." Birinci İntifada'nın tarihsel bağlamı neydi ve bugünkü aktivistler bunu neden bilmeli? Öncelikle, Filistinlilerin sömürgeciliğe karşı uzun bir direniş geleneği olduğunu bilmeliler. Hiç kimse 1936-39 yılları arasında hem Siyonistlerle hem de İngilizlerle mücadele eden Filistin direniş dalgasını unutmamalıdır. Aşırı düzeydeki şiddet bu direnişi bastırdı. Filistinliler bu mücadeleyi unutmadılar. Onlar için bu dönem başlı başına bir İntifada'ydı. Ancak Filistinlilerin 1987'de ayaklanmasına neden olan sadece İsrail'in gaddarlığı ve şiddetli baskısı değildi. Aynı zamanda ekonomik baskı ve yoksulluk da söz konusuydu. İsrail, 1967'deki Altı Gün Savaşı'nın ardından yirmi yılı aşkın bir süre boyunca Gazze'yi işgal etmişti. İsrail devleti Gazze'yi, Güney Afrika'daki beyaz apartheid yöneticilerinin siyah sakinler için ayırdığı bölgelere benzer bir Bantustan'a dönüştürdü. Gazze'den binlerce işçi, İsrail'de çalıştı. İsrailliler tarafından uygun ve ucuz bir işgücü biçimi olarak görüldüler. 1981 yılına gelindiğinde 110 bin işçi İşgal Altındaki Topraklardan İsrail'e seyahat ediyordu. Batı Şeria ve Gazze'deki yüksek işsizlik oranları, İsraillilerin Filistinli işçilerin ücretlerini düşük tutmalarına yardımcı oldu. 1987 yılında İsrailli işçilerin ücretleri Filistinlilerden on kat daha yüksekti. İsraillilerin Filistinlileri her şekilde aç bırakmak için kurduğu baskıcı sisteme duyulan bu öfke, isyanın muazzam bir hızla yayılması anlamına geliyordu. Filistin direnişinin azmi, İsrail devletini temelinden sarstı. İsrail'in İntifada'yı bastırması neden bu kadar uzun sürdü? İsrail devletinin kuruluşuna işaret eden 1948 Nakba'sı sırasında yüz binlerce Filistinli evlerini terk etmek zorunda kaldı. Bazıları Lübnan ya da Ürdün gibi komşu ülkelere yerleşti. Burada, aralarında FKÖ'nün de bulunduğu kendi direniş örgütlerini kurdular. 1982 yılında İsrail, ülkede siyasi olarak etkili hale gelen FKÖ'yü ezmek için Lübnan'ı işgal etti. İşgal sırasında İsrail'in müttefikleri Lübnanlı Kataeb Partisi [Falanjistler], Beyrut'ta 2 bin Filistinliyi öldürdü. İsrailliler, Filistin ulusal kurtuluş hareketini ezmeyi başardıklarına inanıyorlardı. Ama yanıldılar. Hareket ölümcül bir hasar almamıştı. Bunun yerine Filistin'in kendi içinde kitlesel bir mücadeleye dönüşmüştü. FKÖ gibi grupların 1960'lar boyunca İsraillilere karşı yürüttüğü gerilla mücadelesi cesurdu ama başarılı olamamıştı. Ancak 1987'de on binlerce genç Filistinli, yeni bir şekilde mücadele ettiklerini hissetti. Bu deneyim onlara enerji verdi. Öte yandan İsrailliler sadece gerilla savaşçılarıyla mücadele etmeye alışkındı. Grevleri ve kitlesel gösterileri kapsayan, aşağıdan demokratik olarak yönetilen kitlesel bir sivil eylem hareketine karşı hazırlıksızdılar. Bir yıl süren isyanın ardından İsrail Genelkurmay Başkan Yardımcısı General Ehud Barak, İntifada'nın İsrail devleti üzerinde yorucu bir etkisi olduğunu itiraf etmek zorunda kaldı. Batı Şeria ve Gazze'de 10 bin İsrail askerinin konuşlandırıldığını, 3.5 milyon iş gününün İntifada'yı bastırmak için "harcandığını" itiraf etti. İsrail yine de direnişi baskıyla ezmeye çalıştı ve İntifada yıllarında yaklaşık 30 bin Filistinliyi hapse attı. Dönemin İsrail Savunma Bakanı İzak Rabin "Demir Yumruk" adını verdiği politikayı yürürlüğe koymuştu. Bu politika, 1985 yılında Filistinlilerin sınır dışı edilmesini de içerecek şekilde Filistin milliyetçiliğini ezmeye çalışmıştır. "Demir Yumruk", İsrail tarafından sonraki dört yıl boyunca yoğun bir şekilde kullanıldı ancak tek başına İntifada'yı durdurmayı başaramadı. Bu İntifada'dan çıkarmamız gereken bir ders varsa o da Filistin toplumundaki direnişin asla sönmeyeceğidir. Tıpkı Filistinlilerin isyan sırasında baskı ve şiddete karşı ayaklanmaları gibi, İsrail'in son saldırısı da önümüzdeki yıllarda daha fazla isyana yol açacaktır. Birinci İntifada neden sona erdi? İsrail devletinin acımasız baskısı, neredeyse altı yıl sonra tükenmiş olan Filistinlilere zarar verdi. Ancak İsrail bu direniş dalgasını sona erdirmek için FKÖ liderliğine de güvendi. FKÖ'nün El Fetih fraksiyonunun liderleri, Yaser Arafat ve diğerleri, ayaklanan hareket üzerinde kontrol sahibi olmak istiyordu. Bunu da İsrail'in kendilerine bağımsız bir Filistin devleti vereceği umuduyla yaptılar. Oslo Anlaşmaları olarak bilinen sözde barış görüşmelerine başladılar. Kitle hareketi, Eylül 1993'te sona erdi. Bunu yalan ve aldatmacayla sonuçlanan bir süreç izledi. Barış görüşmeleri İsraillilerin Batı Şeria'da sömürgeleştirme sürecini devam ettirmelerine ve Gazze'yi bir hapishane bölgesine dönüştürmelerine olanak sağladı. Nihayetinde Oslo anlaşması, Batı Şeria ve Gazze üzerinde kısmi kontrole sahip olan Filistin Ulusal Yönetimi'nin kurulmasına yol açtı. Ancak Filistin halkının bu anlaşmanın bir sahtekarlık olduğunu anlaması, FKÖ'ye ve Arafat'a verdikleri destekten vazgeçmeleri uzun sürmedi. 2006 yılında yapılan serbest seçimlerde Gazze'deki Filistinliler Hamas'a oy verdi. İsrail devleti başlangıçta laik FKÖ'ye karşı Hamas gibi İslamcı bir grubun gelişmesini kolaylaştırmak istedi. Gazze Şeridi'nde cami inşasına izin verdi. İsrail, Hamas'ın başlangıçta refah sağlamaya, okulları ve kreşleri finanse etmeye dayanan hayır işlerine dayalı bir örgüt olmasından memnundu. Ama bu uzun sürmedi. Hamas, FKÖ'ye karşı bir denge unsuruna dönüştü. Bugün İsrail ektiğini biçiyor. Birinci İntifada başka yerlerdeki isyanlara ilham verdi mi? İntifada, Lübnan'dan Ürdün'e, Kuzey Afrika'dan Körfez ülkelerine kadar Arap dünyasının dört bir yanındaki hareketlere ilham verdi. Bu hareketlerin siyasi karakteri önemliydi. Arap dünyasındaki insanlar bunun anti-emperyalist bir mücadele olduğunu anladılar. Sadece Filistinlilerle dayanışma için gösteri yapmadıklarını, aynı zamanda kendi hükümetlerine karşı da mücadele ettiklerini biliyorlardı. Bu mücadelelerin bir örneği, üniversitelerdeki kitlesel gösterilere Mahalla al-Kubra'daki tekstil fabrikalarından işçilerin de katıldığı Mısır'da yaşandı. İşçiler bir yandan İntifada'yı desteklemek için yürürken, bir yandan da Mısır diktatörü Hüsnü Mübarek'e karşı sloganlar attı. Ülkelerindeki yöneticilere karşı muhalefet, dayanışma gösterilerini çok tehlikeli hale getirdi. Arap ülkelerinde dayanışma hareketlerini bastırmak için sürekli çaba sarf edildi. Burada, on yıllar öncesine dayanan ve Arap rejimlerinin kinizmini vurgulayan bir model görüyoruz. Dünyanın dört bir yanında emperyalizme karşı mücadeleyle özdeşleşenler, İsrail işgali altında yaşayan Filistinlilerin kitlesel hareketinin, toplumdaki en ezilenlerin bile mücadele edebileceği anlamına geldiğini gördüler. Bugün de aynı şey geçerlidir. Filistinliler hala mücadele ediyor ve dünya çapında mücadeleye ilham veriyor. İsrail tüm emperyalist desteğe ve finansmana rağmen, kolektif direniş iradesini yok edememiştir. Filistin dışındaki Arap egemen sınıflarının tepkisi ne oldu? İntifada ve Filistin direnişindeki diğer tüm yükseliş noktaları, Arap egemen sınıflarını her zaman tedirgin etmiştir çünkü genellikle aşağıdan direnişe yol açmaktadır. Ancak bu gerçekleştiğinde FKÖ, Arap yöneticilerin imdadına yetişti. Arafat, 1960'larda diğer Arap devletlerinin siyasetine karışmama politikası geliştirdi. Arap yöneticilere para ve silah karşılığında FKÖ'nün iç politikalarına karışmayacağı güvencesini verdi. FKÖ'nün diğer Arap ülkelerindeki Filistin mücadelesinden ilham alan herkese verdiği mesaj, evlerine ve işlerine geri dönmeleriydi. Filistinlilerin mücadelesini daha geniş Arap işçi sınıfının mücadelesinden ayırdılar. Öğrenmemiz gereken önemli bir ders de Filistin mücadelesinin Arap dünyasında her zaman dayanışmaya yol açmış olmasıdır. Ancak Filistinli liderler, özellikle de FKÖ, bunun kurtuluş için bir anahtar olabileceğini hiçbir zaman söylemedi. Bunun yerine Filistin milliyetçiliğini ve daha geniş anlamda Filistin mücadelesini izole ettiler. Kazanmak için bu strateji reddedilmelidir. Filistin hareketi, Arap işçi sınıfı ile birlikte mücadele ettiğinde her zaman en güçlü halini alır. (Socialist Worker) Phil Marfleet, Britanya'daki Socialist Workers Party (SWP) üyesi, Filistin, Mısır ve Ortadoğu'daki mücadeleler üzerine birçok kitap ve makalenin yazarıdır.

Henry Kissinger (1923-2023): Emperyalizmin sevdiği savaş suçlusu öldü

Vietnam ve Güney Doğu Asya'daki savaştan Latin Amerika ve ötesine kadar, Henry Kissinger dizlerine kadar kana batmıştı. İğrenç savaş suçlusu Henry Kissinger nihayet öldü. 100 yaşında olan Kissinger'ın uzun yaşamı kurbanlarınınkiyle tezat oluşturuyor. Kurbanlarının çoğu yetişkinliğe ulaşamadan öldü. ABD'nin eski dışişleri bakanı ve başkan Richard Nixon'ın ulusal güvenlik danışmanının darbelerde, cinayetlerde, bombalamalarda, adam kaçırmalarda ve soykırımlarda parmağı vardı. O ve Nixon 1969'da Beyaz Saray'a girdiklerinde ABD siyasi çöküşün eşiğindeydi. "Dünyanın en büyük süper gücü" Vietnam'daki savaşını kaybediyordu ve kendi ülkesindeki mücadeleden gittikçe korkuyordu. Çünkü zorunlu askerliğe ve sonu gelmeyen bombalama kampanyalarına karşı isyan, radikal değişim için artan taleplerle birleşmişti. Kissinger'ın görevi, Amerika sokaklarına yeniden düzen getireceğine inandığı ABD emperyalizmini restore etmekti. Ancak dünyaya saldığı cehenneme rağmen, Amerika girdiği savaşların çoğunu kaybetti. Ve bu sadece çöküşte olan bir imparatorluk hissini hızlandırdı. Vietnam, Laos, Kamboçya 1960'ların başından beri ABD, "komünizmin yayılmasını durdurma" ve kendi kontrolünü sağlamlaştırma misyonunun bir parçası olarak Vietnam'ı işgal etmiş, bombalamış ve yağmalamıştı. Fakat ABD'nin desteklediği kukla hükümetin, kendisine karşı savaşan direnişin aksine, çok az halk desteğine sahip olduğu kısa sürede anlaşıldı. Vietnam'ın bir yara haline gelmesine rağmen Kissinger ve Nixon askerlerini çekmenin ABD'yi "zayıf" göstereceğinden korktu. Bunun yerine, direnişi izole etmek amacıyla savaşı Vietnam'a komşu ülkelere -Laos ve Kamboçya'ya- tırmandırdılar. "Menü Operasyonu" olarak adlandırılan Kamboçya harekâtı sırasında ABD, altı bölgenin her birine 25.000'den fazla bomba attı ve tahminen 500 bin sivili öldürdü. Gerçek rakam muhtemelen daha yüksektir. ABD Ulusal Güvenlik Konseyi, 1969 ve 1970 yılları arasındaki 3.875 bombalama saldırısının her birini onayladı. Kissinger bombalama kampanyasını ABD Kongresi'nden gizli tuttu. Çünkü Kongre'nin hareketi engelleyeceğinden korkuyordu. Planların New York Times gazetesine sızdırılmasının ardından FBI ajanlarına, sorumluların bulunması için Ulusal Güvenlik Konseyi'nin telefonlarının dinlenmesi emrini verdi. Kamboçya'daki savaş zaten son derece yoksul olan ülkeyi yerle bir etti. ABD'li generaller ülkeyi "taş devrine kadar" bombaladıklarını söyleyerek övündüler. ABD destekli rejim 1975 yılında nihayet devrilmeden önce en az 600 bin Kamboçyalı öldü. Bu küllerden Kızıl Kmerler iktidara yükseldi. Bunu takip eden soykırımda yeni rejim, "sınıf düşmanı" olarak tanımladığı 2.2 milyon kadar insanı öldürdü. Kissinger 1972'de Kuzey Vietnam'ın halı bombardımanına tutulmasının da arkasındaydı. Toplamda 17 yıl süren savaş, iki milyon Vietnamlı sivilin hayatına mal oldu, 58,000'den fazla ABD askeri öldü ve 843.63 milyar dolara mal oldu. 1973'teki görüşmeler Vietnam'da ateşkese yol açtı. Kissinger kana bulanmış olmasına rağmen Nobel Barış Ödülünü kazandı. Güney Amerika Latin Amerika, insanların onun bıraktığı kanlı izleri hatırladığı bir başka kıta. 1973'teki Şili askeri darbesi, ABD'nin diğer ülkelerin seçimlerine yaptığı 81 "müdahaleden" biriydi. Şilili sosyalist başkan adayı Salvador Allende 1970 seçimlerini yüzde 36,2 oyla kazanmıştı. ABD, Allende'nin sol kanat ve Küba yanlısı politikaları nedeniyle paniğe kapıldı. Kissinger, "Bir ülkenin kendi halkının sorumsuzluğu yüzünden komünistleşmesine neden seyirci kalmak zorunda olduğumuzu anlamıyorum" dedi. Haziran 1973'teki başarısız darbenin ardından ordunun başkomutanı General Augusto Pinochet, Eylül ayında bir kez daha denedi. Başkanlık sarayını tanklar, helikopterler, piyadelerle kuşattı ve ateş açtı. Allende çatışmada öldü ama vurulduğu mu yoksa kendini mi vurduğu tartışmalı. ABD destekli yeni cunta bir terör saltanatı başlattı. Ordu, topladıkları 12 bin solcuyu hapsetmek için ülkenin ana futbol stadyumunu ele geçirdi. Rejim toplamda 30 bin kadar insanı öldürdü, çok daha fazlası işkence gördü ya da sürgüne gönderildi. Allende'nin devrildiği haberini duyduktan sonra Kissinger ABD'nin yeterince tanınmadığından yakındı. Nixon ise şu yanıtı verdi: "Bildiğiniz gibi bu olayda elimiz görünmüyor." Şili'de darbe, 1968'den 1989'a kadar Güney Amerika'da suikastlar, darbeler ve istihbarat operasyonlarını içeren ABD destekli bir siyasi baskı rejimi olan Condor Operasyonu'nun bir parçasıydı. Arjantin'de 1974-1983 yılları arasında ABD, solcu bir hükümeti devirmek ve halk muhalefetini bastırmak için "Kirli Savaş" veren askeri cuntayı destekledi. ABD, radikalleri temizlemesine yardımcı olmak için cuntaya 50 milyon dolar askeri yardımda bulundu. Haziran 1976'da Kissinger, cuntaya geniş çaplı baskılara başlaması için "yeşil ışık" yaktı. Arjantin Dışişleri Bakanı Cesar Augusto Guzzetti'ye ABD'nin kendilerini desteklediğini, ancak ABD Kongresi yeniden toplanmadan önce "normal prosedürlere geri dönmelerini" söyledi. Devlet terörü döneminde tahminen 30 bin kişi öldürüldü ya da hiçbir açıklama yapılmadan ortadan kayboldu, kaybedildi. Suikastlar, toplu katliamlar yoluyla gerçekleştirildi ya da insanlar ilaç verilerek uyuşturuldu, toplandı, çıplak ve yarı baygın halde Atlantik Okyanusu'na atıldı. Devlet yaklaşık 12 bin mahpusu yargılamadan hapsetti ve 400'den fazla gizli toplama kampı kurdu. Bugün ölen insanlar "Kaybolanlar" olarak bilinmektedir. Asya Kissinger ve Nixon, Asya'da da iz bırakacaktı. ABD, Pakistan'da askeri diktatörlüğü ve 1971'de o zamanlar Doğu Pakistan olarak bilinen ancak bugün Bangladeş olan bölgedeki kanlı harekatını destekledi. Çatışmalar sırasında Pakistan doğu ve batı kanatları arasında bölünmüş bir ülkeydi. Batı Pakistan'da, İslamabad'daki askeri rejim her iki bölge üzerinde de siyasi kontrole sahipti. Ancak Doğu'da isyancı bir direniş vardı. Bengalli milliyetçiler kendi ülkelerini yönetmek ve Batı Pakistan'dan ayrılmak istiyorlardı. İslamabad'daki askeri cunta onları ezmeye çalıştı ve bu da Doğu'da iç savaşa yol açtı. ABD, Batı Pakistan'daki rejimi destekledi çünkü bağımsız bir Bangladeş'in Hindistan ile ittifak kuracağından korkuyordu. Hindistan da en azından kısmen Sovyetler Birliği ile ittifak halindeydi. Pakistan ordusu Doğu'yu bombaladı, öldürdü ve tecavüz etti. Sadece Bengalli bağımsızlık savaşçılarını değil, aynı zamanda onlara sempati duyan herkesi yok etmeye niyetliydiler. Pakistanlı askerlerin elinde ABD yapımı silahlar vardı. Kissinger, Doğu Pakistan'daki ABD konsolosu Archer Blood'dan gelen ve kendisini "seçici bir soykırımdan" haberdar eden ilk telgrafı görmezden geldi. İkinci bir telgraf daha bunu bir "soykırım" olarak tanımlayınca, Kissinger onu görevden aldırdı. Savaşı sona erdirmek için yapılan müzakereler sırasında Kissinger, Hindistan Başbakanı Indira Gandhi'ye "kaltak" demiş ve "Hintliler piçtir" diye hakaret etmişti. Bu sözler 2005 yılında kamuoyuna açıklandığında, "Bu Nixon'ın diliydi" diyerek artık hayatta olmayan eski başkanı suçladı. Watergate skandalı Nixon ve Kissinger'ın terör saltanatı 1972'deki Watergate skandalıyla son buldu. Beş hırsız Washington'daki Watergate ofis-apartman otelindeki Demokrat Parti Ulusal Komitesi'ne girerken yakalandı. Nixon'ın seçim kampanyasının üyeleri, telefonları dinlemek için ofisteydi ama böcekler başarısız oldu. Daha sonra yeni mikrofonlarla ikinci bir girişimde bulundular. Ancak telefonları dinlerken ve belgeleri çalarken yakalandılar. Nixon skandalla hiçbir ilgisi olmadığına dair söz verdi ve Kasım 1972'de yeniden başkan seçildi. Hırsızlara sus payı ödedi ve CIA'e olayla ilgili soruşturmaları kısma talimatı verdi. Hırsızlar mahkemeye çıktı ve suçlarını kabul etti. Ancak James McCord adındaki bir hırsız, hakime yazdığı mektupta soygunun arkasında Beyaz Saray'ın olduğunu söyledi. Bir Senato Komitesi soruşturma başlattı ve Nixon'ın Oval Ofis'indeki tüm konuşmaların kaydedildiğini ortaya çıkardı. Başkan kasetleri teslim etmemekte direndi. Fakat sonunda bir kısmını teslim etti, ama birçoğu kayıp ya da hasarlıydı. 1974 yazında hepsini teslim etmek zorunda kaldı. O zamana kadar Başkan'ın Watergate operasyonu hakkında tam bilgi sahibi olduğu ve telefonların onun emriyle yasadışı olarak dinlendiği açıktı. Nixon skandalla dikkatini dağıtırken, Kissinger dış politikada serbestçe at koşturdu. Kissinger, Cumhuriyetçiler 1976 başkanlık seçimlerini kaybedene kadar dışişleri bakanı olarak kaldı. O zamandan ölene kadar ABD hükümetlerine Irak, İran ve Ukrayna'daki fetih girişimlerinde danışmanlık yaptı. Kissinger büyük bir diplomat ya da görevli olarak hatırlanmamalıdır. O katil ABD emperyalizminin vücut bulmuş halidir. Isabel Ringrose (Socialist Worker)

Batı Şeria'da İsrail devleti ve yerleşimcilerin şiddeti artıyor

İsrail devleti ve siyonist yerleşimciler 7 Ekim'den bu yana Batı Şeria'da yaklaşık 250 Filistinliyi öldürdü. 3 binden fazlasını tutuklandı. Kudüs yakınlarında yaşayan bir Filistinli artan baskıyı örneklerle anlattı. İşgal altındaki Batı Şeria'da yaşayan Filistinlilere yönelik dehşette hiçbir zaman ateşkes ya da duraklama olmadı. İsrail ordusu geçtiğimiz Pazar günü Cenin kentinde düzenlediği bir baskın sırasında en az sekiz Filistinliyi öldürdü. Aynı gün Batı Şeria'nın başka bir yerinde üç kişiyi daha öldürdüler. Bu cinayetlerle birlikte 7 Ekim'den bu yana Batı Şeria'da öldürülen Filistinlilerin sayısı 250'ye yaklaştı. İsrailli yerleşimciler de Filistinlileri öldürme ve onlara saldırma konusunda kendilerini giderek daha güvende hissediyor. İsrail ordusu, Salfit kenti yakınlarındaki Harris Köyü'nün girişinde Filistin araçlarına taş atan yerleşimcileri korudu. Pazartesi günü Birin köyünde ordu sırayla evleri yıktı, arazileri ve çitleri buldozerlerle yıktı, zeytin ağaçlarını söktü ve bir su kaynağını tahrip etti. Bu saldırılar Batı Şeria genelinde yaşanan vahşetin örnekleridir. Yine de direniş karşılık veriyor. İsrail ordusu, Cenin kentinde Filistinlilerin şiddetli karşı koyuşuyla karşılaştı. Direnişçiler, kenti işgal etmek için kullanılan İsrail askeri araçlarına ev yapımı bombalar yerleştirdi. Kudüs yakınlarında yaşayan bir Filistinli, artan baskı ve saldırganlık altında yaşamanın nasıl bir şey olduğunu şöyle anlattı: "7 Ekim'den bu yana İsrail ordusu 3,000'den fazla kişiyi tutukladı. Nerede olduklarını bilmiyoruz. Hayatta olup olmadıklarını ya da işkenceyle öldürülüp öldürülmediklerini bilmiyoruz." "Ordu her gece kasabaları ve şehirleri işgal ediyor. Hiçbir şey bunu durduramıyor. Tamamen İsrail ordusunun kontrolü altındayız. Daha fazla insan tutuklanıyor ve her gün insanlar öldürülüyor." "Ev yıkımları da var. Geçen hafta Doğu Kudüs'te ordu bütün bir binayı yıktı. Bedevi bölgelerinde daha fazla etnik temizlik var. Sessiz bir saldırı gibi hissediliyor. Bir köyden diğerine gidiyor ve onları zorla çıkarmaya çalışıyorlar. Onları Ürdün Vadisi'nden tamamen çıkarmak istiyorlar." "İsrail ordusu Filistin Yönetimi'ni tanımıyor. Yolları istediği gibi kapatıyor. Ne isterse onu yapıyor." Filistinli, İsrail hükümetinin genellikle Filistin Yönetimi'ne verdiği "milyonları esirgediğini" de sözlerine ekledi: "Filistin Yönetimi, Batı Şeria'daki Filistinlilerin en büyük işverenlerinden biri ve İsrail'den para gelmediği için insanlar maaşlarını alamıyor. "Okul yok," diye devam ediyor: "Filistin Yönetimi okulu Zoom üzerinden çevrimiçi yapmaya karar verdi, ki bu pek pratik değil. Birçok öğretmen ders vermeyi reddediyor ve maaşlarını istedikleri için grev yapıyorlar." Batı Şeria'daki Filistinlilerin, İsrail devletiyle işbirliği yapan ve direnişi bastıran Filistin Yönetimi'ne karşı memnuniyetsizliği giderek artıyor. İsrail tarafından alıkonulan Filistinlilerin serbest bırakılmasının ardından Batı Şeria'da düzenlenen gösterilerde birçok Filistinli, Hamas ya da diğer direniş gruplarının bayraklarını taşıdı. Filistin Yönetimi'nin ihanetlerle dolu uzun tarihi, Batı Şeria'da yaşayan Filistinlilerin kurtuluş mücadelelerinde yeni bir liderlik arayışında oldukları anlamına geliyor. (Socialist Worker)

Wilders'in aşırı sağcı partisi Hollanda seçimlerini nasıl kazandı?

Hollanda'daki Enternasyonal Sosyalistlerin gazetesi De Socialist'in baş editörü Ewout van den Berg yazdı. Geçen hafta Hollanda'da yapılan seçimleri Geert Wilders ve Özgürlük Partisi kazandı. 150 sandalyeli parlamentoda 37 sandalye kazandılar. İttifak partisi GroenLinks/PvdA (Yeşil-İş) 25 sandalye ile ikinci olurken, iktidardaki muhafazakar VVD partisi sadece 24 sandalye aldı. Wilders'in partisi birkaç yıl önce önemsiz görünüyordu. PVV'nin kaderi muhalefette yer almaktı ve yeni bir neo-faşist parti olan Forum for Democracy (FvD) 2017'den itibaren onun yerini alacak gibi görünüyordu. Hatta FvD, 2019'daki senato seçimlerini bile kazanmıştı. Tüm bunlar şimdi değişti. Neden değişti? PVV her zaman partinin tek üyesi olan lideri Wilders'in etrafında dönmüştür. FvD ise bir parti hareketi kurmaya çalıştı. FvD'nin liderliği açıkça faşist bir geleneğe dayanıyor. Fakat daha geniş üye tabanı henüz açıkça antisemitik ve Naziler tarzı bir partiye hazır değildi. Seçim zaferinin ardından parti bir dizi iç kriz yaşadı. Geçtiğimiz yaz, eski VVD lideri Mark Rutte liderliğindeki dördüncü hükümet çöktü. VVD, koalisyon ortaklarına mülteciler konusunda giderek daha fazla taviz vermeleri, hatta savaştan kaçan çocukların Hollanda'ya sığınma hakkını sınırlamaları için baskı yaptı. Hükümetin bu noktada çökmesini sağlayarak VVD, göçü seçimlerin ana konusu haline getirmeyi baaşardı ve bir sonraki hükümeti aşırı sağ ile kurmayı amaçladı. Bir ay sonra VVD, Wilders ile hükümet kurmama taahhüdünü bozdu. Böylece 2017 yılında Fas kökenli Hollandalılara yönelik etnik temizlik çağrısı nedeniyle nefret söyleminden mahkum edilen ırkçı siyasetçiyi meşrulaştırmış oldular. Wilders aniden hükümet etme fırsatına sahip oldu ve destekçileri kendilerini cesaretlenmiş hissetti. Wilders, kendisini ılımlı olarak gösteren medya tarafından daha da ana akımlaştırıldı. "İslamsızlaştırma" yönündeki açık talebinden vazgeçtiği iddiası bunun bir örneğiydi. Ancak Wilders, "Hollanda halkı ilk sıraya geri dönüyor" adlı seçim programında hala "İslami okulların, camilerin ve Kuran'ın" kaldırılması çağrısında bulunuyordu. Aynı zamanda Wilders'in müslümanlara ve mültecilere yönelik ırkçılığı da giderek daha yaygın hale geldi. Sağcı partilerin çoğu aynı gündemi benimsedi. Şimdi NATO'nun savaş kışkırtıcılarının lideri olmayı hedefleyen Başbakan Rutte, İtalya Başbakanı faşist Giorgia Meloni ile birlikte Tunus'la bir anlaşmaya aracılık etti. Anlaşma, Avrupa devletlerinin bazı mültecileri Kuzey Afrika'ya sınır dışı etmesini mümkün kılacak. Bu arada Yeşiller ve (PvdA GroenLinks/PvdA, Yeşil-İş) seçimlere ortak bir listeyle katıldı. Güçlerini birleştirerek seçimlerdeki düşüşlerini telafi etmeyi umuyorlardı. Bu işe yaradı ama sadece daha da sağa kayma temelinde. Örneğin ittifak lideri Frans Timmermans, Hamas'ın İsrail işgaline karşı direnişini bir "ölüm kültü" ile karşılaştırarak Batı'nın "yaşam kültürü" ile tezat olarak ortaya koydu. Diğer sol kanat girişimlerin hepsi ciddi kayıplara uğradı. Önümüzdeki haftalarda ve muhtemelen aylarda PVV'nin bir hükümet kurup kuramayacağını görmesi gerekiyor. PVV'nin öne çıkması, dikkatleri Wilders'in yanı sıra diğer ırkçı adayların üzerine de çekecektir. Hükümetin kurulması çok zaman alacak. Çünkü tüm partilerin Wilders ile hükümete karşı çıkıyormuş gibi görünmeleri gerekiyor. Ancak Wilders liderliğinde bir hükümet kurulmasıyla sonuçlanabilir. Hollanda egemen sınıfı için faşist Meloni hükümeti güven verici bir örnek teşkil ediyor. Sol zor bir durumda, ancak şimdi farklı toplumsal hareketleri aşırı sağa karşı birleştirmek için fırsatlar var. Seçimlerden sonraki günlerde farklı şehirlerde binlerce insan sokaklara döküldü. Sendikaların taban ağları nispeten zayıf olsa da iklim adaleti ve Filistin etrafındaki hareketler, solun çok sayıda insanı harekete geçirebileceğine dair güven veriyor.