Chris Hedges: Üniversitelerde İsyan

Princeton Üniversitesi Halkla İlişkiler bölümünde yüksek lisans öğrencisi olan Achinthya Sivalingam, bu sabah sabah 7'de uyandığından kısa bir süre sonra Gazze'deki soykırımı protesto etmekten ülke çapında tutuklanan, kampüsten tahliye edilen ve men edilen yüzlerce öğrenciye katılacağını bilmiyordu. 

Ben onunla konuşurken üzerinde mavi bir sweatshirt var ve arada gözyaşlarına engel olmaya çalışıyor. Biz, artık giremediği üniversitenin yarım blok ötesindeki Witherspoon Caddesi'ndeki Small World Coffee dükkanında küçük bir masada oturuyoruz, artık yaşayamadığı daire ve birkaç hafta içinde mezun olması planlanan kampüsünden uzak.

Geceyi nerede geçireceğini merak ediyor.

Polis, dairesindeki eşyaları toplaması için ona beş dakika süre verdi.

“Gerçekten rastgele şeyler aldım” diyor. “Nedense yulaf ezmesini de almışım. Gerçekten kafam karışıktı."

Ülke genelinde öğrenci protestocular, birçokları uzaklaştırma ve atılma ile yüz yüze kalsalar da, ahlaki ve fiziksel cesaret sergiliyorlar - bu durum ülkedeki her büyük kurumları utandırıyor. Onlar, kampüs yaşamını bozmaları veya Yahudi öğrencilere saldırmaları nedeniyle değil - protesto edenlerin birçoğu Yahudidir - ancak iktidar elitlerinin ve kurumlarının suçların suçu soykırımın durdurulmasındaki alçakça başarısızlıklarını ortaya koydukları için tehlikelidir. Bu öğrenciler, çoğumuz gibi, İsrail'in Filistin halkını canlı yayında katletmesini izliyorlar. Ancak çoğumuzun aksine, harekete geçiyorlar. Onların sesleri ve protestoları, etraflarındaki ahlaki iflasa güçlü bir karşı duruştur..

Hiçbir üniversite rektörü İsrail'in Gazze'deki bütün üniversiteleri yok etmesini kınamadı. Hiçbir üniversite rektörü acil ve koşulsuz ateşkes çağrısında bulunmadı. Hiçbir üniversite rektörü “apartheid” ya da “soykırım” kelimelerini kullanmadı. Hiçbir üniversite rektörü İsrail'e yaptırım veya tasfiye çağrısında bulunmadı.

Bunun yerine bu akademik kurumların başkanları ise zengin bağışçılar, şirketler —silah üreticileri de dahil olmak üzere— fanatik sağcı politikacılar karşısında boyun eğen bir tavır sergiliyorlar. Tartışmayı Yahudilere zarar verme etrafında şekillendiriyorlar, Filistinlilerin günlük katliamını, binlerce çocuğun ölümünü göz ardı ediyorlar. Suçluları — Siyonist devlet ve destekçilerini — kendilerini mağdur olarak tanımlamalarına izin veriyorlar. Bu yanlış hikaye, antisemitizme odaklanarak, medya da dahil olmak üzere güç merkezlerinin gerçek mesele olan soykırımı göz ardı etmelerine olanak tanıyor. Tartışmayı kirletiyor. Bu, "reaktif kötüye kullanım"ın klasik bir örneğidir. Adaletsizliği kınamak için sesinizi yükseltirseniz, uzun süreli kötü muameleye tepki gösterirseniz, direnmeye çalışırsanız, suçlayan birdenbire mağdur rolüne bürünür. 

Princeton Üniversitesi, ülke genelindeki diğer üniversiteler gibi soykırımın durdurulması çağrısında bulunan kampları durdurmaya kararlı. Görünüşe göre bu, ülke genelindeki üniversitelerin koordineli bir çabası.

Üniversite önerilen kamp yerini önceden biliyordu. Öğrenciler bu sabah beş toplama alanına ulaştıklarında, üniversitenin Kamu Güvenliği Departmanı ve Princeton Polis Departmanından çok sayıda kişi tarafından karşılandılar.Firestone Kütüphanesi önündeki önerilen kamp alanı polislerle doluydu.  Bu, öğrencilerin planlarını üniversite e-postalarından uzak tutmasına ve güvenli olduğunu düşündükleri uygulamalarla sınırlı olmasına rağmen gerçekleşti. Bu sabah polisin arasında Princeton'daki Şabat Evi'ni kuran ve yöneten Haham Eitan Webb de vardı.
Öğrenci aktivistlere göre, soykırımın sona erdirilmesini talep edenleri antisemit olarak açıkça suçlamak için üniversite etkinliklerine katılmıştı. 

Yaklaşık 100 protestocu konuşmacıları dinlerken, bir helikopter gürültülü bir şekilde tepemizde daireler çizdi. Ağaca asılan pankartta "Nehirden Denize Filistin Özgür Olacak" yazıyordu.

Öğrenciler, Princeton'ın "İsrail Devleti'nin devam eden askeri kampanyasından kar elde eden veya bu kampanyaya katılan şirketlerden" çekilene kadar, Savunma Bakanlığı tarafından finanse edilen "savaş silahları" üzerine üniversite araştırmalarını sonlandırıncaya kadar, İsrail kurumlarına akademik ve kültürel boykot uygulayıncaya kadar, Filistinli akademik ve kültürel kurumları destekleyip, derhal ve koşulsuz ateşkesi savunana kadar protestolarını sürdüreceklerini belirtti. 

Ancak öğrenciler tekrar çadırlar kurmaya kalkışırlarsa — bu sabah iki kişinin gözaltına alınmasının ardından 14 çadır indirildi — görünüşe göre hepsinin tutuklanacağı kesin gibi görünüyor.

"Olanlar, beklediğimden çok daha öteye gitti," diyor klasiklerde okuyan doktora öğrencisi Aditi Rao. "Kamp kurulmaya başladıktan yedi dakika sonra insanları gözaltına almaya başladılar."

Princeton Kampüs Hayatından Sorumlu Başkan Yardımcısı Rochelle Calhoun Çarşamba günü toplu bir e-posta göndererek öğrencileri kamp kurmaları halinde tutuklanabilecekleri ve kampüsten atılabilecekleri konusunda uyardı.

"Bir kamp kurma, işgal etme veya diğer yasa dışı yıkıcı davranışlara karışan ve bir uyarıdan sonra durmayı reddeden herhangi bir kişi tutuklanacak ve kampüsten derhal men edilecektir" diye yazdı. "Öğrenciler açısından kampüsten bu şekilde dışlanma, yarıyılı tamamlama yeteneklerini tehlikeye atacaktır."

Bu öğrencilerin uzaklaştırılabileceğini veya okuldan atılabileceğini de sözlerine ekledi.

Sivalingam, profesörlerden protestoya destek istemek için bir tanesine denk geldi ve ona yalvardı. O da kendisinin ayrıcalıklı olduğunu ve katılamayacağını belirtti. Öğrettiği dersin adı "Ekolojik Marksizm".

“Tuhaf bir an oldu” diyor. “Geçen dönemi sosyal değişim gibi fikirler, evrim ve sivil değişim hakkında düşünerek geçirdim. Çılgın bir andı."

Ağlamaya başlıyor.

Sabah 7'yi birkaç dakika geçe polis, çadır kuran öğrencilere "Princeton Üniversitesi Uyarısı ve Mülk İhlali Bildirimi" başlıklı bir broşür dağıttı. Broşürde, öğrencilerin "Princeton Üniversitesi mülkü üzerinde Üniversite kurallarını ve yönetmeliklerini ihlal eden, başkalarının güvenliğine ve mülküne tehdit oluşturan ve Üniversitenin düzenli faaliyetlerini bozan davranışlarda bulundukları" belirtildi. Bu davranışlar arasında kamp kurma ve/veya bir Üniversite etkinliğini engelleme bulunmaktadır."  
Broşür, "yasaklı davranışlarda bulunanların" New Jersey ceza hukuku uyarınca "İzinsiz Meydan Okuyan Mülk İhlalcisi (N.J.S.A. 2C:18-3) olarak kabul edileceğini ve derhal gözaltına alınacağını" belirtiyordu.

Birkaç saniye sonra Sivalingam bir polis memurunun "Şu ikisini alın" dediğini duydu.

Pakistan asıllı ekonomi alanında doktora öğrencisi Hassan Sayed, çadırlardan birini kurmak için Sivalingam ile birlikte çalışıyordu. Kelepçelendi. Sivalingam'ın elleri o kadar sıkı bağlanmıştı ki ellerine giden kan dolaşımı kesildi. Bileklerini çevreleyen koyu morluklar var.

Sayed, "Polislerden ilk olarak 'İzinsiz giriyorsunuz' veya 'Bu sizin ilk uyarınız' gibi bir uyarı geldi" diyor. "Biraz gürültülüydü. Fazlasını duymadım. Bir anda eller arkama doğru itildi. Bu olurken sağ kolum biraz gerildi ve ‘Bunu yaparsan tutuklanmaya direniyorsun’ dediler. Kelepçeleri taktılar.”

Tutuklayan polislerden biri ona öğrenci olup olmadığını sordu. Öyle olduğunu söylediğinde hemen ona kampüsten yasaklandığını bildirdiler.

"Duyabildiğim kadarıyla suçlamaların ne olduğundan bahsedilmedi bile" diyor. “Bir arabaya götürüldüm. Beni biraz okşadılar. Öğrenci kimliğimi istediler.”

Sayed, plastik kelepçeden dolayı acı çeken Sivalingam ile birlikte kampüs polis arabasının arkasına yerleştirildi. Polisten Sivalingam'daki plastik kelepçeyi gevşetmesini istedi; bu işlem, onu araçtan çıkarmak zorunda kaldıkları ve makas plastiği kesemediği için birkaç dakika sürdü. Tel kesici bulmaları gerekiyordu. Üniversite polis karakoluna götürüldüler.

Sayed'in telefonu, anahtarları, kıyafetleri, sırt çantası ve AirPod'ları alındı ​​ve bir nezaret hücresine yerleştirildi. Kimse ona Miranda haklarını okumadı.

 Kendisine yine kampüsten yasaklandığı söylendi.

"Bu bir tahliye mi?" kampüs polisine sordu.

Polis cevap vermedi.

Avukat çağırmak istedi. Polis hazır olduğunda avukat arayabileceğini söyledi.

"İzinsiz girişten bahsetmiş olabilirler ama net olarak hatırlamıyorum" diyor. "Kesinlikle dikkatimi çekmedi."

Ona zihinsel sağlığı ve ilaç kullanıp kullanmadığı hakkında formlar doldurması gerektiği söylendi. Daha sonra kendisine "izinsiz girme" suçundan suçlandığı bilgisi verildi.

“Ben öğrenciyim, bu nasıl mülk ihlali olabilir? Burada okuyorum" diyor. “Gerçekten iyi bir cevapları yok gibi görünüyor. Tekrar ediyorum, kampüste yaşadığım için kampüsten men edilmemin tahliye anlamına gelip gelmediğini soruyorum. Sadece ‘kampüse girme yasağı’ diyorlar. Bu tür bir yanıtın soruyu yanıtlamadığını söyledim. Her şeyin bir mektupta açıklanacağını söylüyorlar. Ben de, 'Mektubu kim yazıyor?' diyorum. 'Lisans bölüm dekanı' diyorlar.

Sayed kampüsteki evine götürüldü. Kampüs polisi anahtarlarını almasına izin vermedi. Telefon şarj cihazı gibi eşyaları alması için kendisine birkaç dakika verildi. Apartmanın kapısını kilitlediler. O da Small World Kafesine sığınmak istiyor.

Sivalingam yaz tatilleri için sık sık doğduğu güney Hindistan'daki Tamil Nadu'ya dönüyordu. Çevresindekilerin yoksulluğu ve günlük hayatta kalma mücadelesi, hayatta kalmak için, "ciddi bir ders oldu.” diyor.

"Benim hayatım ile onlarınki arasındaki eşitsizlik, bu şeylerin aynı dünyada var olması nasıl uzlaştırılabilir" diyor, sesi duygudan titriyordu. “"Her zaman çok tuhafıma giderdi.. Sanırım eşitsizliği ele almaya, Amerika Birleşik Devletleri dışındaki insanları insan olarak, yaşamları ve onuru hak eden insanlar olarak düşünebilmeye olan ilgimin büyük kısmı buradan geliyor.

Şimdi kampüsten sürgün edilmiş olmasıyla başa çıkmak zorunda.

Artık kampüsten sürülmeye alışması gerekiyor. 

"Uyuyacak bir yer bulmalıyım," diyor, "aileme haber vermem gerekecek, ama bu biraz tartışma yaratacak, ve hapis desteği ve iletişimde bulunmanın yollarını bulmalıyım çünkü orada olamıyorum, ama hala harekete geçmeye devam edebilirim."

Amerikan tarihinde pek çok utanç verici dönem vardır. Yerli halklara karşı yürüttüğümüz soykırım. Kölelik. Yüzlerce işçinin ölümüne yol açan işçi hareketinin şiddetle bastırılması. Linç. Jim ve Jane Crow. Vietnam. Irak. Afganistan. Libya.

Finanse ettiğimiz ve desteklediğimiz Gazze'deki soykırım o kadar korkunç boyutlarda ki, bu suçlar panteonunda önemli bir yer edinecek.

Tarih çoğumuza nazik olmayacak. Ama bu öğrencileri kutsayacak ve onlara saygı duyacaktır.

Bu yazı Nil Sarrafoğlu tarafından Chris Hedges'in Revolt in Universities isimli makalesinden çevrilmiştir.

(Açık Radyo)