Bradford'dan UCU (Üniversite Öğretmenleri Sendikası) üyesi sosyalist aktivist Ümit Kemal Y., İngiltere'de Mayıs ayı başında gerçekleşen yerel seçimleri Marksist.org için değerlendirdi:
3 Mayıs’ta yapılan İngiltere yerel seçimlerinin sonuçları hem hükümetteki Muhafazakârlar hem de ana muhalefetteki sosyal demokrat İşçi Partisi için önemliydi. İktidar partisi 2017’deki erken genel seçimde yaşadığı hayal kırıklığını üzerinden atmaya, ana muhalefet de hükümete talip olduğunu kanıtlamaya çalışıyordu. Fakat iki parti de umduğunu elde edemedi.
İktidar partisi, AB’den ayrılma referandumunun yarattığı parti içi ayrışmalara, son dönemdeki ırkçı içişleri ve göçmen politikalarına ve sekiz yıldır süren ekonomik kemer sıkma politikalarına rağmen büyük bir kayıp yaşamadı. Yalnızca 35 meclis üyeliği kaybetti ama kontrolündeki belediyeleri korudu. Bunun bir nedeni ırkçı ve göçmen karşıtı Bağımsız Birleşik Krallık Partisi’nin (UKIP) oylarının bir kısmının Muhafazakâr Parti’ye geçmesi (seçimlerin en iç açıcı haberi UKIP’in 126 sandalyesinin sadece üçünü yeniden kazanabilmesiydi). Diğer bir nedeni de İşçi Partisi’nin sağ kanadının, sosyal demokrat ilkelerinden ödün vermek istemeyen, partinin genel başkanı Jeremy Corbyn’in radikal olduğu ve partiyi seçilemez hâle getirdiğini savunun karalama politikalarıdır.
İşçi Partisi içindeki sağ kanat, son dönemlerde kendisini Corbyn’in parti içerisinde antisemitizime yeşil ışık yaktığı iddaaları ile öne çıkardı. Örneğin Yahudi seçmenin yoğun olduğu Barnet (Kuzey Londra) seçim bölgesinde yerel İşçi Partisi lideri, Corbyn’in antisemitizimi yüzünden Yahudi seçmenden oy alamadıklarını, o yüzden de belediyeyi kaybettiklerini idda etti.
Tabii ki bu asılsız saldırıların arkasında başka gerçekler var. Bunlar da Corbyn ve onun temsil ettiği politik duruş. Corbyn, İşçi Partisi’nin ırkçılıkla açıkça mücadele eden ve Filistin halkının verdiği mücadeleye destek veren ilk başkanı. Ayrıca özelleştirmelere ve savaşa karşı net politikaları olan bir kişi. Fakat bu görüşlerini parlamentodaki parti grubu içerisinde kabul ettirmekte zorluk çekiyor, bunun nedeni de neoliberal sağ kanadın parlamentodaki vekil sayısının yüksek olması ve bazı önemli konularda Muhafazakâr Parti ile birlikte hareket etmesi.
Bütün olumsuzluklara rağmen İşçi Partisi'nin belediyelerdeki kazanımları, iktidar partisinden daha fazla oldu. 79 yeni meclis üyesi kazandılar, fakat durum itibarı ile Corbyn’in parti içerisindeki sağ kanada sert bir mesaj göndermemesi ve AB’den ayrılma sürecinde (geçmişte ayrılma taraftarı olmasına rağmen) parti içinde net bir tavır koymayıp AB yanlısı gözükmesi, İşçi Partisi'nin olası bir genel seçimde kendi başına iktidar olma olasılığını azaltıyor.
Yerel seçimlerde İşçi Partisi'nin daha çok sandalye kazanması, onların kemer sıkma politikalarına karşı gelecekleri anlamına da gelmemektedir. Birçok belediyedeki hizmetlerin kısıtlanması ve işten çıkarmalar, İşçi Partisi kontrolünde olan belediyeler tarafından da yapılmaktadır. Bu yüzden değişimin İşçi Partisi'nin daha çok sandalye kazanmasıyla değil işçilerin örgütlü mücadelesiyle geleceği bilinmelidir.
Bu seçimlerde İngiltere'deki devrimci sosyalistler, Corbyn’i İşçi Partisi'nin sağ kanadına karşı savunurken sokaktaki hızlandırılan mücadelenin işçi sınıfının çıkarları için belirleyici olacağını savundu. Bu mücadele, hem iktidardaki Muhafazakârlar'a hem de iktidara talip olan İşçi Partisi'ne baskı yaparak onların politikalarını belirleyecektir. Bu yüzden mesaj şudur: İşçi Partisi'nin başa geçmesini beklemeden işçilerin hak ve özgürlükler mücadelelerini her alanda hızlandırması gerekmektedir.
Sandıkta Corbyn, sokakta mücadele.
Taner Akçam, yeni kitabında Ermenilerin dininin zorla değiştirilmesi ve asimilasyon süreçlerini inceliyor. Kitapta Talat Paşa’nın ihtida edenlerin tehcirden muaf tutulması emrini daha sonra nasıl geri çektiği de anlatılıyor.