Protestolar ve isyanlar, cumhurbaşkanının emeklilik hakkına saldırısının ardından Fransa'ya yayıldı.
İngiltere’de yayınlanan Sosyalist işçi gazetesinden Charlie Kimber, eylemin sendika liderleri tarafından belirlenen sınırları zorladığını bildirdi
Perşembe günü yapılan kitlesel gösteriler ve grevlerle dolu bir başka gün, Fransa'daki isyanın sırf emekli maaşlarına yapılan saldırı parlamentodan geçtiği için ortadan kalkmayacağını doğruladı.
Tersine eylemler sertleşti ve temel bir siyasi ve sosyal kriz haline geldi.
CGT (Sendikalar birliği), 800.000 kişinin Paris'te ve 3,5 milyon kişinin ülke çapında yürüdüğünü söyledi.
Medyanın çoğunluğu, özellikle işçiler ve öğrenciler olmak üzere gençlerin eylemlere kitlesel katılımını vurguladı.
Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, geçen hafta parlamento aracılığıyla emeklilik yaşınıyükseltmek için Anayasa'nın 49.3. maddesinin kullanılmasını emrettiğinde direnişi kırmadı.
Bunun yerine, direniş daha yüksek bir seviyeye taşındı ve daha agresif bir karakter kazandı.
Artık pek çok grevci sadece emekli maaşlarına yönelik bir saldırıyla değil, aynı zamanda hükümet ve sistemle de savaş halinde.
Teknisyenler Birliği'nden bir temsilci olan Sophie Binet, Liberation gazetesine verdiği demeçte, "49.3, birçok insanı sarsan bir elektroşoktu", ancak gelecek için umut veriyor.
"Gençler ve işçiler arasındaki yakınlaşma, kitlesel seferberliklerin kazanımlarından biridir.”
Sendikalara göre Marsilya'da 250.000, Bordeaux'da 110.000, Lyon'da 55.000, Clermont-Ferrand'da 50.000, Tarbes'te 24.000, Bayonne'de 24.000, Puy-en-Velay'da 15.000 gösterici vardı.
Birçok yerde sokaklarda benzeri görülmemiş sayıda kitleler vardı.
Toulon'da sendika 30.000 kişinin katıldığını ilan etti.
Bayonne'da 24.000, Avignon'da 30.000, Agen'de 6.000, Nice 40.000.
Bunların hepsi rekor katılım.
Belirsiz grevler geçen hafta yedi büyük rafineriden dördünde ve Paris ve diğer bazı şehirlerdeki çöp işçileri tarafından devam etti.
Büyük çöp yığınları başkentin bazı kısımlarını boğdu.
Paris gösterisinde yer alan çöp işçileri ve kanalizasyon işçileri bloğundan Christophe, “Atık dağları var. İnsanlar ancak orada olmadığımız zaman var olduğumuzun farkına varırlar.”
Perşembe sabahının erken saatlerinden itibaren herkes, aktivistlerin tüm bölgeleri trafiğe kapatmak için kavşakları ve yolları ele geçirdiğini gördü.
Bu durum Lille, Lyon, Chambery, Lorient ve Toulouse'u da içeriyordu.
Güney Fransa'daki Fos-Sur-Mer rafinerisinde işçiler çarşamba günü çevik kuvvet polisiyle savaştılar ve en azından bir süre onları dövdüler.
Hugo, Sosyalist İşçi'ye "Muhteşemdi. Sendikacılar olarak insanlardan gözcülük hattımıza gelmelerini istedik ve birkaç yüz kişi geldi. Polisi geri dönmeye zorladık çünkü onlardan çok daha fazlasıydık. Sonra çevik kuvvet bol miktarda göz yaşartıcı gaz ve copla karşılık verdi.
Bizi işgal ettiğimiz bir köprüden sürdüler ama grev devam ediyor. Sonrasında kendimizi daha güvende hissettik, sağlam durabilir ve başkalarından destek alabiliriz.”
İşçi dayanışması ve militanlığı da çarşamba gecesi Fransa'nın en büyük rafinerisindeki grevi kırma girişimine karşı öncülük etti.
Hükümet, Normandiya rafinerisindeki grevcilerden bazılarını talep etmiş ve Total'e işe geri dönmelerini veya para cezaları ve hapis cezasıyla karşı karşıya kalmalarını emretme yetkisi vermişti.
CGT Total Normandie, liman kenti Le Havre'deki tüm sendika üyelerini saat 8'de rafinerinin önünde bir mitinge çağırdı.
Bölgenin tüm sanayi merkezlerinden —liman işçileri, limanlar, demiryolu işçileri, Chevron ve diğerleri — 300'den fazla grevcinin yanı sıra öğrenciler de ortaya çıktı.
İşe dönüşü durdurmak ve gözcülere polis saldırılarını önlemek için bütün gece sitenin dışında durdular.
CGT Total Normandie genel sekreteri Alexis Antonioli çarşamba akşamı rafineriden yaptığı açıklamada, "Kendimizi kandırmamalıyız. Hükümet grevleri havaya uçurmak için her şeyi yapacak. Bizden veya diğer rafinerilerden gazyağı almak için her şeyi yapacaklar. Tam bir panik içindeler. Çünkü grevler devam ediyor, seferberlik sertleşiyor, gençler arasındaki dinamik devam ediyor.”
Patronlar grevcilerle pazarlık etmeye çalıştıklarında, işçiler grevi sona erdirmeyi kabul ederse talepleri kaldırmayı teklif ettiğinde, grevciler bunu düpedüz reddetti.
Antonioli, "Polisin müdahalesi veya talebi yok, çünkü bunu engelledik. Ancak polisin müdahalesi olsaydı, Fos-sur-Mer'de olanlara benzer olurdu, talepleri önlemek için dayanışmaya güveniyoruz.”
Macron'un umudu polislerin copları, hapishane hücresi ve sendika liderleridir.
Perşembe günkü seferberlik çağrısında bulundular.
Ancak gerçek güç olan süresiz grevleri ya da hükümeti yenecek açık uçlu genel grevi sürdürmek ve yaymak için baskı yapmayacaklar.
49.3'ün kullanımına cevap vermekte yavaş davrandılar ve hareketi Macron'un gitmesi gereken taleplere genişletmeyecekler – bu şimdi popüler bir talep.
Ve daha büyük hale getirebilecek ve henüz harekete geçirilmemiş katmanları içerebilecek ücret artışları ve sosyal hak talepleri gibi konuları ele almayacaklar.
Hareket radikalleşti, ancak ulusal birlik liderlerine yönelik sıradan alternatifler hala sınırlı.
Bu ağların büyümesi ile sendika liderlerinin direnişi boğabilecek uyuşukluğu, korkaklığı ve sınırlı vizyonu arasındaki bir yarış.
Ortak sendikaların geçen hafta yaptığı açıklamada, referandum ve devlet Anayasa Konseyi'nin müdahalesi için yalnızca ağlamaklı çağrılarda bulunuldu.
Ve direnişin sadece biraz hızlandı.
Sendikalar bu hafta salı günü bir grev ve gösteri günü daha planladılar.
Tek tek eylem günlerinin yeterli görülmesi, gerçek bir kazanım elde etmek için yeterli değildir.
Taner Akçam, yeni kitabında Ermenilerin dininin zorla değiştirilmesi ve asimilasyon süreçlerini inceliyor. Kitapta Talat Paşa’nın ihtida edenlerin tehcirden muaf tutulması emrini daha sonra nasıl geri çektiği de anlatılıyor.