Kolombiya’da kitle gösterileri nereye gidiyor?

Kolombiya yaklaşık iki haftadır yüz binlerin eylemleriyle sarsılıyor. Ekonomik taleplerle başlayan grev ve gösteriler hızla politik taleplere de evrilmiş durumda. 

Telesur kanalının haberine göre, eylemlerin başladığı 28 Nisan’dan bu yana polis tarafından gerçekleştirilen 1.773 şiddet olayı, 37 ölüm, 359 kayıp ve 11 cinsel saldırı yaşandı. 

Her şey iktidardaki sağcı Ivan Duque hükümetinin, salgın koşullarında kötüye giden ekonomiyi toparlamak için “Sürdürülebilir Dayanışma Yasası” tasarısını Kongreye sunmasıyla başladı. Aslında bir vergi yasası olan tasarıda KDV’nin yükseltilmesi ve vergi tabanının genişletilmesi yer alıyor.

Yasaya karşı kurulan ve yedi sendikanın birleşmesiyle oluşturulan Ulusal Grev Komitesi daha sokağa çağrı yapar yapmaz kazanım elde etmeye başladı. Önce vergi yasası geri çekildi. Ardından Hazine Bakanı Alberto Carrasquilla istifa etti. Tepki çeken bir diğer hükümet kararı olan 4,5 milyar dolarlık “24 savaş uçağı alımı” planından da vazgeçildi.

Ancak Komite eylemlere devam kararı aldı çünkü ülkede işsizlik ve yoksulluk ciddi bir seviyede. Üstelik sağcı iktidar FARC gerillaları ile süren barış sürecini baltalayan saldırılara girişmiş durumda. Geçtiğimiz beş yılda resmi olarak barışın devam etmesine rağmen 276 eski FARC militanı ve 900’den fazla topluluk lideri öldürüldü. Başkan Duque ise o dönem barış sürecini başlatan partinin milletvekili iken bu sürece karşı çıkarak kendi partisini kurmuş ve iktidara gelmişti.

Komite, ilan ettiği taleplerde hem ekonomik adalet hem herkesin aşılanması hem de barış sürecine sadık kalınması çağrısı yapıyor.

Polis şiddetine rağmen grevler ve gösteriler sürüyor. Kolombiya sokaklarını dolduran yüz binlerin yaş ortalaması oldukça düşük. Eylemler, genç işsizler ve geleceksizler hareketi haline gelmiş durumda. Kadınlar, feministler cinsel şiddete karşı sloganlar atıyor. Trans seks işçileri yürüyüşlerde yer alıyor. 

Her ne kadar eylemler birleşik bir grev komitesi tarafından yürütülüyor olsa da aslında ekonomiyi kilitleyen bir genel grev henüz örgütlenebilmiş değil. Kolombiya’da devletin şiddet mekanizmasını etkisiz kılacak tek gelişme gerçek bir genel grevin örgütlenmesi olacaktır.