İşçi sınıfının tek yolu mücadele

​İşçi sınıfı sürekli sorunlarla boğuşuyor. Bir yandan demokratik alanda yaşanan gerilemeler, öte yandan artan ekonomik sorunlar, işçileri, emekçileri, yoksulları, işin içinden çıkamaz hale geldi. Ekonomik nedenlerle intiharlar giderek daha fazla duyulur oldu.

KHK’larla 100 binden fazla işçi işten atıldı. Atılan işçiler özel sektörde de iş bulamıyorlar, çünkü atılma nedenleri sigorta kayıtlarında yazıyor. İşverenler, ihtiyaçları olsa bile KHK’lı işçileri işe almak istemiyorlar.

Son yıllarda işçilerin aldığı ücretler düşüyor, giderek asgari ücrete yaklaşıyor. Ortalama işçi ücretleri 2015 yılında asgari ücretin iki katı idi. Bugün asgari ücretin en çok yüzde 20 üzerinde. Bugün asgari ücret 2824 lira, ortalama işçi ücreti 3500 lira.

İşsizlik yükselmeye devam ediyor. En son TÜİK kendi açıkladı, geniş tanımlı işsizlik yüzde 30, gençler ve kadınlar arasında işsizlik daha da yüksek.

Pandemi döneminde işten atılmalar yasaklandığı halde, sendikalaşmak isteyen işçiler Kod29 uygulaması ile işten atılıyorlar, işten atılan işçilere tazminat verilmiyor, işsizlik aylığı bağlanmıyor. 

Covid-19 salgını aslında bir işçi sınıfı hastalığı. Emekçilerin sağlığını hiçe sayan iktidar, salgın döneminde tam kapanmaya gitmedi. Ekonomi durmasın, patronların gelirleri azalmasın diyerek, fabrikaların çalışmasına izin verdi. Sonuçta yüzlerce işçi salgın nedeniyle öldü, evlerine taşıdıkları virüsler, insanların hasta olmasına, ölmesine yol açtı.

Düşük ücretler, açlık sınırının altında maaşlar, Kod29, grev yasakları, örgütlenmenin önündeki engeller, salgında evde kalmanın koşullarının yaratılmaması, fakirden alıp zengine veren mekanizma, kadın işçilerin eşit işe eşit ücret gibi temel taleplerinin yok sayılması, göçmen işçilerin haklarının gasp edilmesi, “evden çalışma” denilen şeyin tam bir azgın sömürü aracı haline gelmesi…

İktidarın tüm bu konularda kolayca adımlar atıyor, çünkü örgütlü işçi sınıfı topyekûn harekete geçmekte zorlanıyor. 

Bütün bu sorunların çözümü bizlerin, emekçilerin ellerinde. 

İktidarın işçi sınıfının haklarına yönelik saldırılarını engellemek için büyük kitlesel gösteriler düzenlemek, işçi sınıfının gücünü göstermek gerekir.

Sendikalara bu konuda önemli görevler düşüyor: Önce 1 Mayıs’ta, yasal-birleşik-kitlesel-merkezi bir 1 Mayıs mitingi, ardından da merkezi bir Ankara mitingi her şeyi değiştirebilir.

Faruk Sevim

[email protected]

(Sosyalist İşçi)