Kılıçdaroğlu’nun gündeme getirdiği başörtüsü tartışmasının iki yanı var: Birisi, iktidar blokunun yaşadığı panik. Diğeri ise sol ve “daha da” sol muhalefetin yaşadığı kafa karışıklığı.

Öncelikle, Kılıçdaroğlu, sadece başörtüsünü değil, kadın özgürlüğünü gündeme getirdi. Kılıçdaroğlu, attığı adımın dinamiklerini kavrayanlar açısından açıklamak zorunda olmadığı bir şeyi tane tane anlatmaya zorlandı ve “Bir yarayı kesin olarak kapatmak için yaptım. Teklif sadece başörtüsüyle de ilgili değil… Biz kadının kılık-kıyafetinin siyasetin konusu olmaktan, üzerinde siyaset yapılan alan olmaktan çıkarılmasını istiyoruz. Siyasi olarak istismar edilmesini istemiyoruz," dedi. 

Gerçekten de CHP’nin önergesine ve resmi gerekçelerine bakan birisi hurafelerle uğraşmaz ve atılan adımın özünü kavrayabilirdi. 

CHP’nin sunduğu teklif maddesi şöyle: “MADDE 1- Kamu kurum ve kuruluşlarında istihdam edilen ve kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile üst kuruluşlarına bağlı olarak bir mesleği icra eden kadınlar, yürüttükleri mesleğin icrası kapsamında giyilmesi gerekli cübbe, önlük, üniforma vb. dışında kıyafet giymek ya da giymemek gibi temel hak ve özgürlükleri ihlal edecek biçimde herhangi bir zorlamaya tabi tutulamaz.”

Burada, “giymek ya da giymemek gibi temel hak ve özgürlükleri ihlal edecek biçimde herhangi bir zorlamaya tabi tutulamaz” diyor.

Kaldı ki, bugün halkın ezici çoğunluğunun zihninde çözülmüş de olsa bir sorun alanını yasal açıdan geri dönüşü olmayacak şekilde ele almanın demokratik bir adım olduğunu görmek lazım. Metropoll araştırmasına göre, bugün “toplumun yaşamları ile ilgili giderek endişeleri artan kesimi kamumun en uç kesimine kadar yerleşen dindar ve başörtülüler değil modern, seküler ve modern muhafazakar fertleridir. Ve bu endişe giderek artmaktadır.” Ama aynı şirket, geçen sene de “Seçmenin üçte biri, AKP'lilerin %71'i CHP+İYİ Parti iktidara gelirse 'dindarlar baskı görür' diyor” sonucuna varmıştı. 

Kılıçdaroğlu’nun önerisi her iki sonuç arasında bir köprü vazifesi de görüyor. 

Yetmez ama…

Kılıçdaroğlu’na birçok eleştiri getirebiliriz helalleşme bağlamında başörtüsü konusunda adım atarken, örneğin Kürt sorununda kaplumbağa hızıyla hareket etmesi, 6’lı Masa içinde HDP’den daha az oy almasına rağmen korucu başlarının sözcülüğünü yapanların basıncının ana muhalefetin sınırlarını belirlemesi gibi konular ortada duruyor.

Başörtüsü konusunu da içeren somut adım önerisi, örneğin anadilde eğitim gibi alanlarda somut adımların atılması önerisiyle el ele gidebilir.

İktidar köşeye sıkışırken

Başörtüsü sorunu olarak ele alınan mesele, elbette Türkiye’de özellikle İstanbul Sözleşmesi’nden çıkarak kadın haklarında ne kadar geri adımlar atabileceğini gösteren iktidarın gözünü net bir şekilde diktiği kadın özgürlüğünün şiddetle kısıtlandığı dönemde gündeme geldi bir kez daha. Bu, “Şimdi Kılıçdaroğlu bunu da nereden çıkarttı” serzenişlerine neden oldu. Oysa bu adım ne İstanbul Sözleşmesi için mücadele etmeyi zorlaştırıyor, ne kadın özgürlüğünün baskı altına alınmasına karşı mücadeleyi bulandırıyor. Tersine, kullanmasını bilen açısından çok önemli bir demokratik hamle bu.

İktidar bloku sadece geçmişte başörtüsü özgürlüğünün karşısında kimin durduğunu tartışmaya çalışıyor. Oysa bugün tüm özgürlükler dahil kadınların özgürlüğünü adım adım kısıtlayan da mevcut iktidar blokudur.

Başörtüsünü tartışırken gündeme getirdikleri yeni düzenlemelere bakınca, başörtüsü özgürlüğünü de başörtüsü takmasına rağmen coplanan kadınların haklarını da başörtülü olmayan kadınların özgürlük mücadelesini de aynı anda savunanlara karşı aşırı sağcı iktidar blokunun sıkışmış olduğu teşhir oluyor.

Erdoğan-Bahçeli iktidarının aklına ilk gelen, “başörtüsünü anayasaya dahil edelim ama yetmez, aileyi de koruyan bir düzenleme yapalım” demek oldu.