Romantik günler yaşamıyoruz. Hayatta kalmak için çalışmak, emeğini satmak zorunda bırakılan işçi sınıfı bunu çok iyi idrak etmiş durumda. İşçiler kira ve borçlar iptal edilmedikçe, yaygın sağlık desteği, ücretli izin ve iş garantisi sunulmadıkça salgın boyunca çalışmak zorunda kalacaklarını biliyorlar.
Hal böyleyken bize düşen, ana politik önerme olarak evdekalcılık yapmak olmamalı. Koşulları ezilenlerin lehine değiştirecek taleplerimizi dayanışma içinde yaygınlaştırmalıyız.
Salgını gelip geçmesini bekleyeceğimiz doğal bir süreç olarak kabullenmek doğru değil. Tıbbi etkilerin ve ihmallerin yarattığı sosyal krizi görmek ve doğru politik çizgiyle açıklamak gerekiyor.
Neoliberallerin açıklamalarını dinleyince %99’un topun ağzına koyulduğunu anlıyoruz. Boris Johnson'lara filan bakılınca sayıdan ibaret görüldüğümüz apaçık. Bütün bu virüs ve egemen sınıf heyulasına karşı cebimizdeki birkaç yüz lirayla mücadele etmeye çalıştıkça gözden çıkarıldığımız gerçeği öfkemizi iyice kabartıyor.
Kaldı ki virüsün engellenememesinin bütün sorumluluğunu ‘söz dinlemeyen’, ‘bilinçsiz’, ‘sorumsuz’, ‘ahmak’ addedilen vatandaşlara yıkmak son derece adaletsiz bir yaklaşım. Konuyu buradan yorumlamak için ise bir tutam ‘sınıf ayrıcalığı’ gerekiyor (ya da ‘sınıf ayrıcalığı’ yanılsaması). Oysa teşhir edilmesi gereken; gerekli önlemleri almayan, işçilerin sağlığını tehlikeye atan, sağlıkta kesinti yapan, bizden toplanan vergileri patronları kurtarmaya vakfeden neoliberal egemenler olmalı. Onlara dokunmayan her eleştiri ezilenlere zarar veriyor.
İspanya’da bir evin balkonundan sarkıtılan bu afiş, meseleyi net biçimde açıklıyor işte. Karantina altında olmak romantize edilecek, güzellemesi yapılacak bir şey değildir. Bugün bu halde olmamız doğal bir sürecin parçası değil, sistematik ihmaller zincirinin feci bir sonucundan ibarettir.
Evet, evde kalalım (kalabiliyorsak) ama bu zoraki durumu güzellemeyelim. İnsanlar güvencesizken, çalışmak zorunda bırakılıyorken evlerde pek de ‘mutlu ve huzurlu’ geçirmeyelim zamanı. Dikkatimizi dayanışmaya ve çözüm bulmaya verelim. Çünkü kaderimizi %99’un kaderiyle bir tutmaktan ve bu saldırının üstesinden hep birlikte gelmekten başka bir yol yok.
Bahan Gönce, Antikapitalistler
Fotoğraftaki pankart: “Karantinayı romantize etmek bir sınıf ayrıcalığıdır!"
(Röportaj: Çağla Oflas - Sosyalist İşçi)