Şırnak'ta yasak sona erdi: Çıkılacak sokak veya yaşanacak ev yok
16.11.2016 - 06:57Sokağa çıkma yasağının aylar sonra kaldırılmasıyla, Şırnak'ta yurttaşlar enkaz içinde evlerini bulmaya çalışıyor.
Kentte 14 Mart’ta başlatılan sokağa çıkma yasağı önceki gün kaldırılmıştı. Dönen aileler, evlerinin yerinde enkaz ve moloz yığını bulurken, bazıları da kullanabilecekleri eşyalarını kurtarmaya çalıştı.
"Şimdi içine girebileceğim bir evim bile yok"
Dicle Mahallesi’nde bulunan üç katlı evinin tamamen yıkıldığını belirten Hikmet İlçi adlı yurttaş, Silopi’deki çocuklarının yanına sığındığını belirtirken, yasağın kalkmasıyla birlikte karşılaştığı görüntüyü şöyle anlattı: “Evim yıkıldı. Bir iğne bile almadım içeriden. Yatak, yorgan, dolap, buzdolabı hepsi yandı. Üç katlı evim yıkıldı. Şimdi içine girebileceğim bir evim bile yok. Yasak başladığı dönemde Silopi’ye gittik. Evimin bir katında ben yaşıyordum, bir katında oğlum ve çocukları, diğer katta ise kiracı vardı. Oğlumun beş çocuğu vardı. Hepsi de okula gidiyordu. Oğlum da böbrek hastası. Ben oğluma bir böbreğimi verdim. Şimdi ne yapacağım, nereye gideceğim bilmiyorum.”
Evini önündeki bahçeden tanıdı
Bahçelievler Mahallesi’nde yaşadığını anlatan 11 çocuk annesi ve bir ayağı protez olan 64 yaşındaki Halime Utaç, evini yanında bulunan evler ve önündeki bahçeden tanıdığını söyledi.
Şırnak merkeze yakın kömür ocaklarının olduğu bölgede 1992 yılında mayına basması sonucu sağ ayağı bilekten koptuğu için protezle yaşamak zorunda kalan Halime Utaç, 11 çocuğuyla birlikte yaşadığı üç katlı ve dört daireden oluşan evinden tek bir taşının dahi kalmadığını söyledi.
"Çadırlarda yaşıyoruz"
Evinin yapımında kullandığı tahta parçalarını toplayarak, kiraladığı tek gözlü eve götürmeye çalışan Halime Utaç, şunları söyledi: “13 kişilik bir aileydik. Sekiz aydan beri kentimizden, evimizden çıkmışız. Sokaklarda ve çadırlarda yaşıyoruz. Sekiz aydan beri hiç birimiz çalışmadık, iş yapamadık. Yaklaşık bir aydır bu taş, toprağın içine gelmişiz. Hiçbir gelirimiz yok. İş olursa bundan sonra çocuklarımız çalışacak inşallah. Evim üç katlı ve dört daireden oluşuyordu. Evimin yerini çevredeki evlerden ve işaretlerden ve kapımın önündeki bahçeden tanıdım. Şırnak’ta gideceğimiz bir yer olmadığı için kömür ocaklarının orada bir evde kalıyoruz. Evimiz yok, hiçbir yerimiz yok. Şırnak’ta tek odalı bir yer bulduk. Dar olduğu için çocuklarımın bir kısmı diğer mahalledeki amcalarının yanına gittiler. Bazıları da kömür ocaklarının orda kalmışlar. Beş çocuğum okula gidiyor. Biri Batman’da okuyor. Ne bursu var, ne yurt çıktı. O da oralarda perişan durumda.”