İktidar pandemi krizini büyütüyor

​Salgının üçüncü dalgası da başladı. Mart-Nisan aylarında yaşanması bekleniyordu zaten. Yani bu bir sürpriz değil. Üçüncü dalganın yeni varyantlar nedeniyle yükseleceği ve bu varyantların bulaş riskinin çok daha yüksek olduğu, ilk iki dalgaya nazaran daha sert vurabileceği aylar öncesinden biliniyordu.

Ve siyasi iktidar (yine) tek bir önlem almadı. Üstüne bir de binlerce kişinin katıldığı, tüm salgın kurallarını ihlal eden kongreler gerçekleştirdiler. Öğretmenleri aşılamadan okulları açtılar, hastalık taşıyıcısı olan çocuklar ile öğretmenleri bir araya gelmeye zorladılar. 

Madem uzaktan eğitimde bu kadar başarılıydık, o zaman okulları neden açtılar sorusunun dahi yanıtını alamıyoruz. Tabip Odalarının, toplumun, sendikaların, sivil toplum örgütlerinin, hatta Bilim Kurulunun aksi yöndeki uyarılarına, imza kampanyalarına kulak vermediler.  

Günlük vaka sayıları 40 binleri aştı, tüm ülkeyi kırmızıya boyadılar ve hepimizi bir kez daha kaderimize terk ettiler. 

Aşılar nerede?

Sağlık Bakanının birbiriyle çelişen açıklamaları yüzünden, aşı konusunda bir öngörüde bulunabilmek imkansızlaştı. Onun bile ucu kaçtı artık. Çin aşı ihracatını kısıtladı, en geç Mart’ta gelmesi gereken 50 milyon doz aşının 14 milyonu ulaştı sadece. Aşılanan sayısı henüz 10 milyonu dahi bulabilmiş değil. Üç ayda herkesin aşılanabilmesi mümkündü elbette ama bunu bile başaramadılar.

Kaldı ki gelen ilk aşıların 65 yaş üstüne uygulanması bile son derece yanlış bir stratejiydi. Öncelik, evinden çalışamayıp işyerlerine gitmek zorunda kalanların, öğretmenlerin olmalıydı. Kademeli aşılamada bile önceliği evinden çıkmaması için her türlü kısıtlamanın hedefi haline getirdikleri 65 yaş üstüne verdiler, her gün ağzına kadar dolu toplu taşıma araçlarını kullanmak zorunda bırakılanları önemsemediler, (okulları açma planı yaptıkları halde) öğretmenler ve okul personellerini aşılamadılar. 

Bir yandan herkesi normalleşmeye zorlayan ama diğer taraftan salgının yayılmasını önlemeyen saçma sapan yasaklar ve ağızlarından düşürmedikleri “mecbur kalmadıkça evinizden çıkmayın” söylemleriyle insanlara ayar verme çalışmalarına devam ettiler. 

Neticede bırakalım salgının önlenmesini, günü bile kurtaramadılar. 

Meslek hastalığı 

Bu arada sağlık çalışanlarının emeklilik hakkı gasp edildi, atama bekleyen binlerce sağlıkçı görevlendirilmedi, sağlıkçıların talepleri karşılanmadı, mesai saatleri iyileştirilmedi. Ek ödemelerinde bile sorun yaşandı. 

Aşılamanın 2022’ye dek süreceği belli. Bizleri kaderimize, sağlık sistemini de mevcut durumuna terk etmenin sonucu, binlerce kişinin tedavisi olan bir hastalık yüzünden ölmesiydi. Hastaneler (yine…) doldu. 

Sağlık personelinin çalışma koşulları iyileştirilmeli artık. Atama bekleyen personel sisteme dahil edilmeli ve Covid-19, meslek hastalığı sayılmalıdır.

Fakat bu son talep bile Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanı Zehra Zümrüt Selçuk tarafından reddedildi. Hem de ne demek istediğini anlamakta zorlandığımız bir yanıtla; “Evde hastalananlar da var.”

Hayatını Covid-19 nedeniyle kaybeden yüzlerce sağlık çalışanı virüsü evlerinde almadı. Hatta birçoğu evlerine gitmekten bile imtina etti; ailelerine de bulaştırmamak için. Meslek hastalığı olarak kabul edilmiş olsa, kaybedilen yüzlerce sağlık emekçisinin ailelerine ödenecek tazminatın bile hesabını yapıyorlar. Oysa DSÖ’ye göre, sağlık çalışanlarının virüse yakalanma ihtimali dünya ortalamasının beş katıdır.

Covid-19 “mesleki risklere maruz kalma sonucu ortaya çıkan bir hastalıktır.” Bu, tartışmaya açık değildir.

Tuna Emren

---

Taleplerimiz:

- Salgının kontrol altına alınması gerekiyor: Çok yüksek riskli illerde 28 gün tam kapanma sağlanmalı ve bu dönemde kapanmadan olumsuz etkilenen herkesin ihtiyaçları devlet tarafından karşılanmalıdır. 

- Yardım paketleri, doğrudan nakit desteği paketleri açıklanmalıdır.

- Herkese yaygın ve ücretsiz test yapılmalı, filyasyon çalışmalarına önem verilmelidir.

- Herkese parasız ve nitelikli maske dağıtılmalı, hijyen ürünleri ücretsiz sağlanmalıdır.

- Süratle aşı temin edilmeli, öğretmenler, belediye işçileri, sanayi işçileri başta olmak üzere tüm toplumsal kesimler kısa süre içinde aşılanmalıdır.

- Kısa Çalışma Ödeneği tekrar uzatılmalı, Kod 29 ile işten çıkarmalar yasaklanmalıdır.

- COVID-19, sağlık çalışanları için meslek hastalığıdır, bu kabul edilmelidir. Sağlık çalışanlarının çalışma koşulları ve ücretleri ile ilgili gerekli iyileştirmeler yapılmalı, (KHK’liler başta olmak üzere) sağlık çalışanı atanması yapılmalıdır.

(Sosyalist İşçi)