Devrimci Sosyalist İşçi Partisi (DSİP) Onur Haftası'nda baskılara, yasaklara, homofobiye ve transfobiye karşı birleşik mücadele çağrısı yaptı.
DSİP'in açıklaması:
19. Onur Yürüyüşü için yapılan başvuru, her zamanki sudan bahanelerle reddedildi. Onur Yürüyüşü, LGBTİ+’ların eşit, özgür ve onurlu bir yaşam taleplerinin ifade edildiği bir platformdur. Onur Yürüyüşü’nün yasaklanmasının hiçbir haklı gerekçesi olamaz. DSİP, hak mücadelesi veren LGBTİ+’ların yanındadır. Biz de “yasak ne ayol!” diyoruz!
Onur Yürüyüşü’nün tarihi 1969 yılına dayanıyor. 28 Haziran 1969’da ABD’nin New York şehrinde LGBTİ+’ların sosyalleştiği Stonewall Inn adlı bara saldıran polis, beklemediği bir direnişle karşılaştı. Direniş giderek büyüdü ve LGBTİ+ mücadelesinde bir dönüm noktası oldu. Bundan böyle LGBTİ+’lar için hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.
LGBTİ+ mücadelesi, neoliberal tekçi baskılara, ötekileştirmeye, ayrımcılığa karşı mücadele veren siyah hareketi, barış hareketi gibi mücadelelerle birleşerek giderek büyüdü. Onur Yürüyüşü kısa bir süre sonra Avrupa ülkelerinde de kutlanmaya başlandı. Başlangıçtaki düşük katılım, ilerleyen yıllar içinde milyonların katıldığı devasa organizasyonlara dönüştü.
Türkiye’de LGBTİ+ mücadelesi, öznelerin kanları ve canlarıyla ödediği büyük bedeller üzerine inşa edildi. Sokaklarda saçları kesilen, çırılçıplak soyulan, “Hortum Süleyman” gibi işkenceciler tarafından eziyet edilen, aşağılanan, horlanan, fiziksel ve psikolojik şiddetin her türlüsüne maruz bırakılan LGBTİ+ öznelerin mücadelesi sayesinde, 1993 yılında ilk Onur Yürüyüşü yapıldı. Yürüyüş polis saldırısına uğradı, katılımcılar şiddet gördü, başka ülkelerden gelen konuklar sınır dışı edildi.
İkinci Onur Yürüyüşü ise bundan 10 sene sonra, 2003 yılında düzenlendi. Bu tarihten sonra her sene Onur Yürüyüşleri yapıldı. Gezi yılı olan 2013’te Onur Yürüyüşü’ne 100.000 kişi katıldı. 2015’te yürüyüş engellendi, 2016’dan itibaren valilikçe yürüyüş başvuruları geri çevrildi.
LGBTİ+’lar son yıllarda yoğun bir baskı altındalar. Kasım 2017’de Ankara’da LGBTİ+ etkinliklerine yasak getirildi. LGBTİ+’ların panel, toplantı, eğlence, piknik düzenlemeleri, film gösterimi, yemek organizasyonları, okuma günleri yapmaları, kısacası, akla gelebilecek her türlü faaliyette bulunmaları valilik tarafından keyfi olarak engellendi. Bu yasağın amaçları arasında homofobi ve transfobiyi güçlendirmek, LGBTİ+’ları toplumsal alandan soyutlamak, düşünsel, toplumsal, sanatsal, edebi ve akademik üretimlerini durdurmak, mevcut örgütleri zayıflatmak bulunuyordu.
LGBTİ+’ları koruyan tek mevzuat olan İstanbul Sözleşmesi’nin kaldırılması, Boğaziçi Üniversitesi’nde kayyıma karşı düzenlenen etkinliklerin LGBTİ+ bireylere ve örgütlere saldırmada bahane olarak kullanılması, daha geçen gün Maçka Parkı’nda düzenlenen bir pikniğe katılanlara polis tarafından şiddet uygulanması, LGBTİ+’lar üzerinde uygulanan baskıların halkaları oldu.
Peki, bütün bu yasaklar, baskı ve şiddet beklenen etkiyi gösterdi mi? Bu soruya sadece hayır cevabı verilebilir. Bir parçası olduğumuz LGBTİ+ hareketinin aktivistleri tüm bunlara rağmen varoluşlarını haykırmaktan bir an bile geri durmuyor. Bir adım bile geri adım atmamaları, LGBTİ+’ları daha da güçlendiriyor. Eşit, onurlu ve özgür bir yaşam yolunda verdikleri mücadeleyi daha da büyütüyor.
DSİP olarak Onur Yürüyüşü’nün yasaklanmasını kınıyor ve “Yasak ne ayol?” diyoruz. LGBTİ+ hakları, insan haklarıdır. Her LGBTİ+ yürüyüşü bir Onur Yürüyüşü’dür. Gökkuşağı kazanacak!
DSİP GYK
26.06.2021
Taner Akçam, yeni kitabında Ermenilerin dininin zorla değiştirilmesi ve asimilasyon süreçlerini inceliyor. Kitapta Talat Paşa’nın ihtida edenlerin tehcirden muaf tutulması emrini daha sonra nasıl geri çektiği de anlatılıyor.