Direnişi kırmak için birkaç kez Gazze’ye saldırı düzenleyen İsrail devleti en son 17 Şubat’ta Hamas hedeflerini savaş uçakları ve tank ateşiyle vurduğunu duyurdu.
Ambargo insani kriz yaratıyor
İsrail ambargosu sebebiyle Gazze’ye ilaç, yakıt ve gıda ürünlerinin girişinde büyük zorluk yaşanıyor. Özellikle yakıtların tükenmesi sonucu elektrik üretimi ve jeneratörler çalışamaz duruma geldi. Gazze’de yer alan üç hastane ve 16 tıbbi yardım merkezi elektriksizlik nedeniyle geçtiğimiz hafta çalışmalarını durdurmak zorunda kaldı. Elektrik yokluğu su ihtiyacının büyük bölümünü yer altı sularını çeken kuyulardan karşılayan Gazzeliler için susuzluk anlamına da geliyor.
İsrail Başbakanı Netanyahu son Gazze saldırısının hemen ardından İran’ı da tehdit ederek İran’ı “tüm dünya için en büyük tehlike” olarak niteledi.
İran’la hesabını Gazze’ye ödetiyor
İsrail’in en temel “beka kaygısı” İran’dan algıladığı tehdit. İran destekli Hamas’ın kontrol ettiği Gazze’ye yönelik sürdürdüğü sert politikanın ana nedeni bu. İsrail, İran’ın bölgede ve özellikle kendi sınırında güçlenmesini istemiyor.
İsrail, Suriye’de de İran’ın Esad rejiminin yanında savaşa dahil olmasından rahatsız. Bu nedenle Aralık ayında, Kudüs krizinden birkaç gün önce, İran’ın Şam yakınlarındaki askeri üssünü vurmuştu.
Gazze’ye yönelik son saldırının arkasında başka bir neden daha var. Netanyahu Şubat başında dört büyük yolsuzluk soruşturmasına maruz kalmıştı. Bu soruşturmalardan birinde politik destekler karşılığı 1 milyon TL’lik hediye aldığını kabul etmişti. Diğer soruşturmalar ise bir gazeteye mali destek vermek, Almanya’dan alınan denizaltılarda yolsuzluk yapmak ve eşinin ev mobilyalarını kamu bütçesini kullanarak alması.
Savaş ve militarizm hemen her ülkede, içeride yaşanan ekonomik sıkıntıların ve hükümetlerin yaşadıkları çalkantıların üzerini örterek milliyetçi bir hezeyanla geçiştirilmelerine olanak sağlıyor.
(Sosyalist İşçi)
