AKP çirkinleştikçe CHP güzelleşir mi?

CHP ile sosyalizm arasındaki hayalî ilişki tümüyle kırıldığı güne kadar Türkiye’de sosyalizmin işi zor.

Bu ilişki, 1950’de CHP’nin tek parti iktidarının sona erdiği gün başladı, Ecevit’in kısa “Karaoğlan” döneminde pekişti, bugün de devam ediyor.

CHP’nin 65 yıldır muhalefette ve iktidarda yaptıklarına ve söylediklerine bakılınca, “sol” bir parti olduğunu düşünmek için hiçbir neden yok. Kendisine sosyalist diyen herhangi bir kişi veya örgütün CHP’yi solcu olarak düşünmesine yol açabilecek herhangi bir CHP politikası, söylemi veya eylemi yok.

CHP’nin Ecevit’ten beri kullandığı garip “sosyal demokrat” söylemin geniş kitleleri kandırdığı düşünülebilir. Olabilir. Ama bir sosyalist nasıl kanabilir buna? Hiçbir kanıt, hiçbir uygulama yokken. Ve tersine kanıtlar sayısız miktarda çokken.

Çok açık ki, solun geniş kesimlerinin CHP’ye olumlu bakmasının, şöyle veya böyle “sol” bir parti olarak bakmasının, en azından ehven-i şer olarak görmesinin, CHP’nin yapıp ettiklerinden bağımsız bir nedeni var.

Nedeni şu:

Solun pek çok örgütü ve pek çok örgütsüz solcu, Kemalist devletin ve onu temsil eden CHP’nin her şeye rağmen, tüm sorunlarına ve olumsuzluklarına rağmen nispeten “iyi” bir şey, bazı açılardan “ilerici” bir şey, “anti emperyalist” ve “millî” bir şey olduğunu düşünür.

Özellikle iki açıdan “iyi” bir şey olduğunu düşünür: Birincisi, emperyalizme ve dış güçlere karşı “bağımsızlığımızı” koruduğu için; ikincisi, şeriata ve irticaya karşı “laikliğimizi” koruduğu için. Bağımsızlık ve laiklik “iyi” ve “ilerici” şeyler olduğuna göre, son tahlilde, yumurta kapıya geldiğinde, CHP’ye karşı bir zaaf, hayırhah bir bakış vardır.

Solun pek çok örgütünün fabrika ayarlarında bu zaaf zaten her koşulda var. Ama özellikle “iyi” ve “ilerici” şeylerin tehdit altında olduğu algılandığında, bu zaaf iyice ortaya çıkıyor.

Erbakan’ın 1996’da, Erdoğan’ın 2002’de iktidara gelmesinden bu yana, solun devlete ve CHP’ye düşkünlüğü hiç gündemden düşmedi, düşmüyor.

AKP’nin iktidarı uzadıkça, CHP’ye düşkünlük daha da artıyor.

AKP çirkin ve otoriter yüzünü açık ettikçe, CHP’ye düşkünlük hem artıyor hem de sol içinde daha kolay savunulabilir hâle geliyor.

Sol içinde kolay savunulabilir hâle geliyor, ama halk arasında hiç böyle bir yanılgı yok. CHP’nin oylarında tık yok.

Ben solun değil halkın doğru düşündüğüne inanıyorum.

Ve bıkmadan tekrarlama ihtiyacı hissediyorum:

AKP’ye muhalefet, CHP ile el ele tutuşarak yapılamaz.

AKP’yi yenmenin yolu, CHP’nin millî ve ulusal tabanıyla birleşmek değil, AKP’nin tabanını kazanmaktır.

CHP ile yan yana durarak barış mücadelesi verilemez, hiçbir mücadele verilemez.

Roni Margulies

[email protected]

(Sosyalist İşçi)

Köşe yazarının diğer yazıları