İşçileri intihara sürükleyen kapitalist sistemdir

Kocaeli’nde işçiler arka arkaya intihar ediyor. Kocaeli’ndeki altı intihar vakasının beşinin nedeni ekonomik çıkışsızlık. İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği  (İSİG) Meclisi “son 8 yılda en az 506 işçi yoksulluk, ağır çalışma koşulları, işsizlik nedeniyle intihar etti” diyor, bu konudaki raporları derlemiş.

İSİG Meclisi’nin verilerine göre 2015 yılından bu yana intihar sayıları önceki yıllara göre 5 kat arttı, her yıl ortalama 90 işçi işyeri içinde veya işyeri dışında işe bağlı nedenlerle intihar ediyor.

İntihar, her ne kadar kişinin kendi eylemi gibi gözükse de emekçileri, yoksulları intihara sürükleyen asıl konu; işsizlik, borçlar, baskı ve çaresizlik hissi yaratan sistemin yoksullara yüklediği sorunlardır.

Kamu binaları önünde ‘Açım, işsizim, çocuklarıma ekmek götüremiyorum’ diye haykırıp kendini yakanların görüntüleri gözler önündeyken, ‘yanarak değil kalp krizinden öldü’ diyen valiler hala hafızalarımızda. 

Yoksulların, emekçilerin ölümlerinin ardından ‘ölenlerin psikolojik sorunları vardı’ diyerek işsizlik ve yoksulluğun yarattığı bunalımı gizlemek isteyenler, gayretlerine devam ediyorlar, ama intiharlar da bir yandan artıyor. 

İktidar uzayla uğraşacağına açlık ve yoksulluktan intiharlara bakmalıdır. Büyük şirketlerin değil, işçilerin, emekçilerin, yoksulların geleceğini düşünen politikalara ihtiyacımız var. Tüm insanlar için çalışma ve asgari geçim şartları sağlamak, en azından bunun olanaklarını yaratmak devletin görevidir. 

İktidar Ay’a gitme masalları anlatırken halkın büyük çoğunluğu işsizlik, düşük ücret, ücretsiz izin nedeniyle markete, pazara bile gidemez oldu. 

Bir yanda her yıl şirketlere verilen teşvikler, krediler, yandaş şirketlere yüksek bedellerle verilen ihaleler, lüks uçaklar, saraylar, yazlıklar; öte yanda tüm bu değerleri elleriyle, alın terleriyle hatta canları pahasına üreten emekçilerin inanılmaz yoksulluğu. Açlık sınırının altındaki asgari ücret, 10 milyonu aşan işsizlik. 

İnsanca yaşayacak ücret için mücadele edenlerin, sendikalı olmak isteyenlerin karşılığı ise Kod 29 ile tazminatsız işten çıkarılma, baskı ve tutuklama.

İşçilerin tek başlarına kaldığını hissetmelerine örgütlü mücadeleyle son vermeliyiz. Yoksulluğu yaratan kapitalist sisteme karşı mücadele etmeliyiz.

Mücadelenin büyümesi, yaygınlaşması önemli. Yoksulluk bireysel hatalardan değil, sistemin doğasından kaynaklanır. Umutsuzluğu aşmanın tek yolu örgütlü mücadeledir.

Faruk Sevim

[email protected]

(Sosyalist İşçi)

Köşe yazarının diğer yazıları