Atilla Dirim, salgın döneminde LGBTİ+ ailelerin yaşadığı sorunları, talep ve çözüm önerileri üzerine yazdı.

Ailelerin LGBTİ+'lar için taşıdıkları önem hakkında uzun uzun yazmaya gerek yok. Aile desteğinin olması bir LGBTİ+ için hayatı önemli ölçüde kolaylaştırırken, bu desteğin olmaması da aynı derecede zorlaştırır. Hatta daha da zorlaştırır, çekilmez kılar, bir işkenceye dönüştürür, bazen her şeyi bırakıp gitmeye neden olur.

Türkiye'de ebeveynlerin LGBTİ+ çocuklarını kabullenmesi ve onlara destek olmaya başlaması, aslında LGBTİ+ mücadelesinin yükselmesiyle doğru orantılı olarak gelişti. LGBTİ+ olmanın bir hastalık, bir "batı" özentisi, gençlik hatası, şımarıklık, aykırı olma çabası olarak görüldüğü yıllarda, LGBTİ+ ebeveynlerinin de çocuklarına bakış açısı, toplumun genelinde hakim olan fikirlerden farklı değildi. Ancak LGBTİ+'ların bütün dünyada yükselen örgütlü mücadelesinin Türkiye'ye de yansıması, peş peşe LGBTİ+ örgütlerinin kurulması, Onur Yürüyüşleri'nin yapılması, yine dünyada yükselen mücadeleye bağlı olarak eşcinselliğin ve transseksüelliğin Dünya Sağlık Örgütü ve benzeri örgütler tarafından hastalık kategorisinden çıkartılması, aileleri de çocuklarıyla daha iyi ilişkiler kurma konusunda cesaretlendirdi.

Çocukları LGBTİ+ olan aileler, yaklaşık 13 yıldan uzun bir süredir örgütleniyorlar. İlk olarak İstanbul'da bir araya gelen aileler, daha sonra Ankara, İzmir, Denizli, Antalya gibi şehirlerde de örgütlenmeye başladılar. Şu anda İstanbul ve Ankara'da dernek olarak, diğer illerde de grup olarak faaliyet gösteriyorlar.

LGBTİ+ aile derneklerinin ve gruplarının esas amacı, dünyayı çocukları için daha yaşanılır bir yer haline getirmek. Bunun için yapacak çok şey var kuşkusuz; her şeyden önce çocuklarının LGBTİ+ olduğunu öğrenen aile bireylerine destek olmak, bu çabanın kuşkusuz önemli bir ayağı. Bu aile bireylerine dünyanın sonunun gelmediğini, dünyada yalnız olmadıklarını, bunun sonradan gelişen değil, doğal bir durum olduğunu anlatmak büyük önem taşıyor. Çocuklarının geleceği için endişelenen ebeveynlere, çocuğun yanında dik bir şekilde durmanın gerektiğini, bunun bir süreç meselesi olduğunu, şimdi ağladıklarını ancak sonra güleceklerini anlatmak… Yapacak çok şey var!

Korona dönemi ve karantina koşulları LGBTİ+ ailelerini de çok etkiledi. Fiziksel olarak bir araya gelmenin mümkün olmadığı bu günlerde, sosyal medya ve internet imkanlarını kullanarak faaliyet yürütmeye, herkesin potansiyel bir LGBTİ+ ebeveyni ya da akrabası olabileceği bilinciyle, seslerini daha fazla sayıda insana duyurmaya çalışıyorlar.

Ancak bu aileleri bir araya getiren ortak özellik, LGBTİ+ ebeveyni ve akrabaları olmaları. Bunun dışında toplumun her sosyal katmanını temsil ettikleri gibi, çok farklı dünya görüşlerine de sahip olabiliyorlar. Kimi şehirli, kimi taşralı, kimi genç, kimi yaşlı, kimi öğretmen, kimi iş insanı, kimi şoför… Genellikle anneler çocuklarının yanında olma ve örgütlenme konusunda daha azimliyken, erkek egemen anlayışın etkisindeki babalar için aynı şeyi söylemek daha zor.

Birbirinden çok farklı altyapılara, anlayışlara ve dünya görüşlerine sahip bu insanların fiziksel olarak bir arada olmaları, internet ortamında bir araya gelmelerinden daha verimli olabiliyor. Karşısında kendisine benzeyen, kendisiyle aynı "sorunu" paylaşan bir ebeveyni görmek, harekete geçmek açısından daha motive edici bir durum. Araya mesafe girmesi ve sanal bir ortamda bir araya gelinmesi, bu kadar motive edici ve heyecanlandırıcı olamayabiliyor. Bu bakımdan korona döneminin ailelerin örgütlülüğünün artması bakımından çok verimli olmadığı söylenebilir.

Ancak evde kalmanın sosyal medya ve internet kullanımını artırmasından ötürü, özellikle çok izleyicili kanallardan yapılan söyleşi vb. etkinliklerle çok daha geniş bir kitleye hitap edilebildiği de bir gerçek. Bunun da ötesinde, aileler LGBTİ+ çocuklarıyla uzun süreler için aynı evi paylaşmak durumunda kalıyorlar. Bu, özellikle reddedici ailelerin çocukları için bir handikap teşkil ederken, öte yandan, ebeveynler ile çocuklar arasında karşılıklı olarak birbirlerini "anlama" fırsatı da doğuruyor.

Atilla Dirim

(Dosya) Pandemi döneminde LGBTİ+ hakları

İlginizi çekebilecek diğer yazılar