Fransız emperyalizmi Çad'da öldürülen diktatörü nasıl desteklemişti

Charlie Kimber, geçen hafta öldürülen diktatör İdris Deby'nin Fransa'nın Afrika'daki sömürge mirasına tutunmasına nasıl yardım ettiğini yazdı.

Geçen hafta Afrika'daki Çad'ın diktatörü İdris Deby öldüğünde emperyalizm ağır bir darbe aldı. Muhalefet hareketinin üyeleriyle çatışmada orduyu yönetirken vurulduğu bildirildi.

İç rakipleri tarafından ortadan kaldırıldığına dair alternatif iddialar da var.

Deby Çad'da, Fransız emperyalizminin en sadık hizmetkarları biri olarak 30 yıl çalıştı. Fransa bunun karşılığında onu koltuğunda tuttu.

2019'da 2 bin Fransız askeri bir isyan hareketinin yenilmesine yardım etti.

2008'de de Fransız savaş uçakları ve askerleri, neredeyse başkanlık sarayına ulaşan isyancıları durdurmuştu.

Başkan Emmanuel Macron'dan faşist Marine Le Pen'e kadar Fransız politikacılar, Deby'nin ölümünden duydukları derin üzüntüyü ifade etmek ve onun anısını savunmak için acele etti.

Deby'nin ölümünden sonra ordu, tüm anayasal kuralları bir kenara atıp, oğlunu iktidara getirdiğinde hiçbir şikayet gelmedi.

Fransa, diğer emperyal güçler gibi, her zaman eski sömürgelerini etkileme ve yönetme konusunda kararlı olmuştur.

Haydutlar

Irkçılık ve sömürgeci tavırlarla, kontrolünü sürdürmek ve doğal kaynakları yağmalamak için diktatörler ve haydutlarla birlikte Afrika'ya defalarca müdahale etti.

Bölgede faaliyet gösteren petrol devi Total, banka BNP Paribas ve telekom sağlayıcısı Orange gibi Fransız şirketleri , Fransız devletinden sınırsız destek alıyor.

Faaliyetlerini kısıtlamak isteyen herhangi bir hükümet, politikasını tersine çevirmek için zorbalığa uğrayacak veya yıkılacaktır. Çad, tüm operasyon için çok önemlidir.

Başkenti Encemine, Batı Afrika bölgesi için komuta merkezidir. Mirage 2000 savaş uçağı ile birlikte yaklaşık 1000 Fransız askeri burada bulunuyor.

Ancak gerileyen ve gerilen bir güç olan Fransa, bölgedeki hakimiyetini korumak için mücadele ediyor.

2011'de NATO askeri ittifakının Libya'ya saldırısı, Kuzey ve Orta Afrika'nın geniş bölgelerini parçaladı. Silahlı gruplar, daha önce Libya rejimi tarafından kullanılan veya Libya'da kontrolü ele geçirmek isteyen dış güçler tarafından sağlanan silahları ele geçirdi.

Şu anda Orta Afrika ve Sahra bölgesinde 5 binden fazla Fransız askeri bulunuyor .

Le Monde gazetesinde yer alan bir haber göre, geçen yıl Fransa ve ortaklarının savaşmaları gereken gruplardan daha fazla sivili öldürdü.

Kızgınlık

Ama bu sadece kızgınlık ve direniş yaratır.

Fransa, askeri güçlerini eski bir Fransız kolonisi olan Mali'ye gönderdiğinde, görevlerinin sadece birkaç hafta sürmesi gerekiyordu. Yedi yıldan fazla süre geçti. Son zamanlarda gerçek bir değişim ümidi veren kitlesel isyanlar yaşandı.

Mart ayında eski bir Fransız kolonisi olan Senegal'de büyük bir gençlik hareketi, Başkan Macky Sall'a karşı isyan etti.

Fransız süpermarketleri Carrefour ve Auchan ile Total benzin istasyonlarını hedef aldılar. Hükümetin kontrolü yeniden ele geçirmesi haftalar sürdü.

Göstericiler "Fransa, Senegal'den defol" sloganını atıyordu. Tüm emperyalistler gitmeli ve işçiler yerel yöneticilerle ve onların destekçileriyle savaşmalı.

(Socialist Worker)

İlginizi çekebilecek diğer yazılar