Adalet, özgürlük ve barış özlemi

AK Parti ve Tayyip Erdoğan’ın yenilgisi tam iki yıl önce başladı.

Bir buldozer, üç beş ağaç ve bir avuç çapulcuyla...

Başbakan Erdoğan’ın Kuzey Afrika ziyaretinden dönüp topluma savaş açmasıyla...

Toplum, Erdoğan’ın iddia ettiğinin aksine, darbe peşinde de değildi, askerî darbe peşinde olanların arkasında da değildi.

Ve toplum hayretle, acıyla, öfkeyle, arka arkaya gencecik insanların öldürülmesini izledi. Masum, silahsız, şiddet kullanmayan, sadece protesto eden gençlere karşı hükümet güçlerinin vahşi saldırısını izledi. Hükümet üyelerinin ölümler karşısında adeta sevinmesini izledi.

AKP seçmenleri de izledi. Rahatsız olmuşlar, ama “Belki de Tayyip’in bir bildiği var” diye düşünmüşlerdir.

Sonra yolsuzluk dosyaları geldi.

Göstere göstere, şişine şişine, adeta topluma nanik yaparcasına kendilerini temize çıkardılar. Dört tane Bakan elele tutuşup ellerini kaldırıp maç kazanan futbolcular gibi poz verdi. Bilal ortalarda artist gibi dolanmaya devam etti. Yavuz hırsız ev sahibini bastırır hesabı, yolsuzluk zanlıları değil, yolsuzluğu ortaya çıkaranlar hallaç pamuğu gibi atıldı.

AKP seçmenleri bütün bunları izledi. Vicdanları biraz daha sızlamıştır, ama “Tayyip düşerse eski günlere döneriz” kaygısını da içlerinden atamamışlardır.

Sonra Soma’da 301 maden işçisi, İstanbul’da bir asansörde inşaat işçileri işverenlerin kâr hırsına kurban oldu. Ne “darbeci” vardı burada, ne de “paralel”. Ama ne oldu? İşçiler tekmelendi, işçi yakınları tokatlandı.

Ve AKP seçmenlerinin rahatsızlığı tavan yaptı. “Allah’ın hakkı üçtür” diye inanıyorlar olsa gerek: 12 aydan kısa sürede Gezi, Yolsuzluk, Soma.

Oscar Wilde’ın bir komedisinde öksüz bir delikanlıya bir aristokrat “Anne babanızın birini kaybetmek bahtsızlıktır, ikisini birden kaybetmek kendi kabahatinizdir” der. AKP seçmenleri de öyle düşündü anlaşılan. “Dürüstlük ve adalet duygularımızı bir kez incitirseniz kaza olabilir; üç kez incitirseniz kaza olamaz, kabahat sizindir” dedi.

Hükümet oylarının neredeyse beşte birini kaybetti. Yaklaşık üç milyon AKP seçmeni vicdanını dinledi, Erdoğan’la Davutoğlu’na sırtını döndü.

Toplum, her zamanki gibi makul ve solduyulu davrandı: hem AKP’yi cezalandırdı hem Kürt halkının Meclis’te temsil edilmemesine rıza göstermedi.

Geniş kitlelerin adalet, özgürlük ve barış özlemine güvenenler kazandı.

Hep beraber kazandık.

Seçimler bitti. Ama bu iş burada bitmez. Önümüzde karışık, istikrarsız, mücadele dolu bir dönem var.

Şimdi, kimin kiminle koalisyon kurduğuna aldırmadan, AKP’ye oy veren yüzde 40’ı gözden çıkarmadan, adalet, özgürlük ve barış taleplerinin yükselmeye devam edeceğine güvenerek, bir yandan canlanan işçi sınıfı hareketine, bir yandan da barış sürecine omuz verme zamanı.

Roni Margulies

[email protected]

(Sosyalist İşçi)