Enternasyonalizm

1991’de Zonguldak’ta maden işçilerinin tarihi grevi nedeniyle kömür üretimi durunca, dönemin hükümeti kömürü yurt dışından ithal etmeye karar verir.

Ancak Avustralya ve Güney Afrika’daki liman işçileri, kömürleri gemilere yüklemeyi reddeder. Kısaca hükümet, uluslararası işçi sınıfı mücadelesinin dayanışma ve birlik geleneğinin duvarına tostlar. İşçi sınıfının tarihi, bu ve benzeri sayısız enternasyonalist dayanışma örnekleriyle dolu. Öyle bir an gelir ki, bütün milliyetçi propagandalar boşa düşer, yapay sınırlar ortadan kalklar ve Karl Marx’ın 1848’de dediği gibi işçi sınıfının vatanının olmadığı ortaya çıkar.

Ancak enternasyonalizm, yalnızca milliyetçiliğe karşı farklı ülkelerin halklarının kardeşliğini savunmak değildir. Kapitalizme karşı mücadelede enternasyonalist olmak adeta bir zorunluluktur. Uluslararası işçi sınıfının birliğinin ve dayanışmasının gerekliliği, sosyalizm fikrinin merkezindedir. Çünkü kapitalizmi devirmenin, dünya işçi sınıfının ortak mücadelesinden başka bir yolu yok.

Bunun nedeni, kapitalizmin doğuşundan itibaren küresel bir sistem olması. Tek tek ülkeler, birbirinden bağımsız, izole ekonomilere sahip değiller. Dünya ekonomisi organik bir bütündür. Kapitalizm rekabete dayalı bir sistem. Rekabetin doğurduğu sürekli artan yeni pazar ihtiyacı, sömürüyü dünyanın bütününe yayılmaya itekler. Sermaye için sınır hatlarının önemi yoktur ve sömürü her yerde devam eder. Bu ilişkinin tersine çevrilmesi de ancak küresel ölçekte olabilir.

Sermaye sınıfının, patronların bir ülkede yenilgiye uğratılmış olması, tüm dünyadaki acıyı ve sömürüyü ortadan kaldırmaya yeterli değildir. Tek tek ülkelerdeki işçilerin kaderi birbirine bağlıdır. Üstelik hayatta kalmak için emeğini satmak zorunda olan işçiler açısından da grev hakkını gasp eden, zam yapmayan, ücretsiz fazla mesai yaptıran patronun Türk, Alman veya ABD’li olmasının bir önemi yoktur. Bu yüzden işçiler ‘ulus’ değil sınıf kardeşleriyle aynı gemidedir.  

Sosyalistler, tüm dünyadaki işçi sınıfının ortak çıkarlarının savunucusu olmalıdır. Karl Marx tam da bu nedenle farklı ülkelerdeki işçilerin mücadelelerini birleştirecek bir dünya örgütü inşa etmeyi hedefledi ve bir milyondan fazla işçinin üyesi olduğu Uluslararası İşçiler Birliği’nin kuruluşuna ön ayak oldu. Kısaca, enternasyonalizm kuru bir ilke,’ dünyanın bütün işçileri birleşin’ nostaljik bir slogan değil. Başka bir dünyayı mümkün kılma iddiasının gerekliliğidir.

Meltem Oral

[email protected]

(Sosyalist İşçi)