İşçi sınıfı ekolojik mücadelenin öncülüğünü üstlenmelidir

Dünyanın dört bir yanından orman yangınları, aşırı sıcaklar ve ani sağanakların yol açtığı sel haberleri gelirken, üst üste hava olaylarıyla ilgili yeni rekorlar kırılıyor.

Çin’de yaşanan sel felaketinde 200 bin kişi tahliye edildi, 33 kişi hayatını kaybetti.

Almanya’daki sel felaketinde 177 kişi öldü, 100 kişi kayboldu. Belçika’da 37 kişi seller nedeniyle yaşamını yitirdi.

ABD ve Kanada, geçen ay devasa bir alanın üzerinde oluşan ısı kubbesi nedeniyle tarihin en sıcak Haziran’ını yaşadı ve ardından kuraklıkla bağlantılı orman yangınları oldu. 

Türkiye’de Karadeniz bölgesinde seller, Güney doğu Anadolu’da kuraklık, Akdeniz ve Ege’de ise orman yangınları var. Bu kadar zıt iklim olaylarının aynı anda yaşanıyor olması, iklim krizinin etkilerinin nasıl olacağını hepimize gösteriyor.

Birleşmiş Milletler Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC)’nin iklim krizi ile ilgili son raporuna göre “en kötüsü henüz gelmedi.” İklim krizini hızlandıracak tüm kritik eşikler ya geçildi ya da geçilmek üzere!

Kapitalist ülkelerde yaşananlar, kapitalizmin iklim krizi ile mücadele konusunda ne kadar hazırlıksız olduğunu ortaya koyuyor. 

Kapitalizm, fosil yakıtların kullanımına son vermediği sürece, iklim krizini çözemez. Diğer bütün tedbirler, sadece kaçınılmaz sona ulaşılmasını bir süre erteler.

Kapitalistler, kapitalist devletler iklim krizini çözemezler, ekolojik sistemin dengeye ulaşmasını sağlayamazlar. 2030’a kadar yerkürenin en fazla 1,5 derece ısınması hedefini bile tutturamayacaklar. 

Kasım ayında İskoçya’da yapılacak olan BM İklim Değişikliği Konferansında hedefin 2 dereceye çıkarılması müzakere edilecek. Yani kapitalist devletler, hedefe ulaşamamalarının hesabını vermek yerine hedefi değiştiriyorlar ve bunu bir çözümmüş gibi dünya halklarına yutturmaya çalışıyorlar. 

İklim krizine karşı harekete geçmek, diğer pek çok sorunda olduğu gibi işçi sınıfına düşüyor. İşçi sınıfı ekolojik mücadelenin öncülüğünü üstlenmelidir. 

İklim krizine ve sonuçlarına karşı gelişen her yerel direniş, o bölgenin yerel insanları, köylüleri, tarım çalışanları, işçileri ve gençleri açısından bir ölüm kalım mücadelesine dönüşüyor. Bu direnişleri ulusal ve evrensel çapta birleştirme yeteneği sadece işçi sınıfında var.

Teker teker tüm yerel direnişleri ulusal çapta bir genel direnişin adımları haline getirmek için işçi sınıfı örgütlerinin, sendikaların ekolojik mücadeleyi ilk gündem haline getirmesi gerekir.  

Faruk Sevim

(Sosyalist İşçi)