Çocuk işçiliği yasaklanmalı

Dünyada ve Türkiye’de önemli bir sorun var: çocuk işçiliği. Çocuk; on sekiz yaşını doldurmamış kişiyi ifade eder. ILO’ya göre çocuk işçiliği; çocukların fiziksel ve zihinsel gelişimlerine zarar verici işlerde istihdam edilmesidir.

Dünyada bugün itibarıyla 152 milyon çocuk işçi var ve bu çocukların 73 milyonu tehlikeli işlerde çalıştırılıyor. Türkiye’deki tablo ise daha da vahim. 

TÜİK rakamlarına göre 720 bin çalışan çocuk var. Ayrıca sayısı 500 bini bulan, tümüyle kayıt dışı çalışan başta Suriyeliler olmak üzere çeşitli göçmen çocuk işçiler var. İşçi çocuklara dahil edilmeyen 400 bine yakın çırak ve 1 milyon 160 bin civarında stajyer ve meslek eğitimi gören öğrenci çocuk işçi var. Sonuçta Türkiye’de 2 milyonu aşkın çocuk işçi çalıştırılıyor.

Türkiye’de çalışmasına izin verilen 15-17 yaş aralığındaki her altı çocuktan biri işçi. İSİG verilerine göre 2013-2020 yılları arasında en az 454 çocuk işçi, iş cinayetlerinde öldü. İş cinayetlerinde yaşamını yitiren bu çocukların 151’i 15 yaş altında, yani çalışması yasak olan yaş grubunda. İş cinayetine kurban giden otuz işçiden biri çocuk işçi. Sırf bedava ya da ucuz iş gücü elde etmek uğruna binlerce çocuğun hayatı tehlikeye atılmakta.

Çocuk işçiler sorunu ile sistematik bir şekilde mücadele edilmediği ve sebepler ortadan kaldırılmadığı için bu sayı sürekli yükseliş gösteriyor. Yaşanan ekonomik sıkıntılar, eğitim sistemindeki tutarsız değişiklikler ve ailelerdeki gelecek kaygısı çocuk işçiliğinin yaşını gitgide düşürüyor. 

2012 yılında yasalaşan 4+4+4 yasası ile zorunlu 

ilköğretim 6-13 yaş aralığına çekilince, çocuk işçiliğinin yaygınlaşma yaşı da fiilen 13’e düşmüş oldu. Salgın döneminde imkânları olmadığı için uzaktan eğitime katılamayan milyonlarca çocuğun bir bölümü işçiliğe başladı.

Korunmasız ve güvencesiz bir şekilde çalışma hayatında olan işçi çocukları korumak öncelikli olarak devletin görevidir ancak bu alanda mücadele etmek de insanlığın, çocuklara borcudur. Tehlikeli ve sömürüye dayalı çocuk işçiliğine son verilmeli, çocukların öncelikli olarak yaşam haklarının korunması sağlanmalı, eğitim haklarına kavuşturulması ve toplumsal hayata öz güvenli bireyler olarak katılması için tüm imkanlar kullanılmalıdır.

Faruk Sevim

[email protected]

(Sosyalist İşçi)