İktidarın ve temsil ettiği patronların ekonomik saldırısını püskürtmek için kitlesel 1 Mayıs gösterileri iyi bir fırsat olabilirdi. Fakat konfederasyonlar ayrı ayrı eylemler yaparak bu imkanı kullanmayı bir kez daha kaçırdı.

31 Mart yerel seçimlerinde Erdoğan ve ortaklarının yenilgisinin başlıca sebebi yürüttükleri ekonomi politikaydı.

Sandık kapandı, şimdi kartlar yeniden dağıtılıyor. İşçilerin bu gidişatı tersine çevirebilecek yegane aktör olarak ortaya çıkmaları hem bir gereklilik hem de uygun koşullara sahip.

İşçi sınıfının uluslararası birlik, dayanışma ve mücadele günü olan 1 Mayıs’ta birleşik gösteriler düşük ücret dayatmasına, geçim sıkıntısına, iş cinayetlerine karşı milyonlarca çalışanın sesini duyurduğu kürsüler olabilirdi.

Bu gerçeğe rağmen sendikal konfederasyonlar ayrı ayrı mitingler yapma planlarını duyurdu.

En fazla üyeye sahip Türk-İş, 1 Mayıs mitingini Bursa’da yapacak.

Hak-İş konfederasyonu Kocaeli’nde kutlama yapacak.

DİSK ve KESK ise İstanbul’da Taksim’de buluşma çağrısı yaptı.

Memur-Sen, Samsun’da miting yapacağını duyurdu.

Sendika yönetimleri arasındaki rekabet ve görüş farklılıkları, 1 Mayıs’ın ortak bir mücadele kürsüsü olmasının yine önüne geçti.

İşçilerin, emekçilerin, emeklilerin bugünkü ihtiyacı birleşik ve kitlesel 1 Mayıslardır. Fakat mücadele elbette bir günle sınırlı değil. Bundan ders çıkartıp, doğru olanı hayata geçirmek gerekiyor.

—

Taksim girişimine nasıl bakıyoruz?

1 Mayıs gösterileri hemen her şehirde yapılacak. Fakat en fazla nüfusa sahip işçi kenti olan İstanbul’daki 1 Mayıs, her zaman genelimiz için büyük önem taşıdı.

Yerel seçimlerden sonra aklıselim her işçinin beklediği, İstanbul’da kitlesel ve birleşik bir mitingdi. DİSK ve KESK bunu hazırlayabilir, mücadeleci Türk-İş sendikalarının da yer almasını sağlayabilirdi.

Fakat bu olmadı. Önce KESK, ardından DİSK ayrı girişimlerle Taksim Meydanı’na çıkma kararı aldı. Üyelerinin çoğunluğu ücretli emekçi olan TMMOB ve TTB gibi meslek odaları da bu girişime destek verdi.

Taksim çağrısı yapan emek örgütleri şu gerekçeyi sundular:

Taksim Meydanı, 2013’ten bu yana 1 Mayıs kutlamalarına kapatıldı. Anayasa Mahkemesi (AYM), geçen Aralık’ta verdiği kararda “1 Mayıs’ta Taksim’de olmak her işçinin, emekçinin hakkıdır” demişti. Dolayısıyla AYM kararı uygulamalıdır.

Teoride bu fikrin tartışılır bir yanı yok. Eğer Taksim Meydanı biz işçilere açılsaydı, yasaksız yıllarda olduğu gibi çok büyük bir gösteri düzenlenebilirdi.

Pratikte ise Taksim yıllardır devlet tarafından işçilere ve demokratik gösterilere kapatılmış durumda.

Nitekim İstanbul Valiliği, Taksim Meydanı’nı kapalı tutmakta ısrarlı. Üstelik iktidar bloku bırakın kararlarını uygulamayı AYM’nin yetkilerini ortadan kaldırmak ya da kapatmaktan söz ediyor. Yerel mahkemeler uzun süredir anayasaya göre en yüksek yargı organının kararlarını uygulamıyor.

Bu durumda 1 Mayıs’ta Taksim çağrısı yapan sendikalar ve örgütler, çeşitli noktalardan alana girmeyi zorlayacak. Fakat İstanbul’daki işçilerin çoğu bu yasak karşısında, demokratik-yasal bir miting olmadığı için o günü eylemsizlikle geçirecek.

Sosyalist işçiler olarak bu durumu kabul edilemez görüyoruz.

Elbette 1 Mayıs 1977 katliamını unutmadık.

Yasaksız 1 Mayıslarda Taksim’deki müthiş gösteriler, işçi hareketinin geleneğinde unutulmaz deneyimlerdir.

Sosyalist İşçi okurları da Taksim çağrısına uyacaktır.

Fakat İstanbul’un başka bir yerinde yüz binlerce kişinin katılabileceği ve sesimizi güçlüce duyurabileceğimiz 1 Mayıs mitingi imkanı varken bunun kullanılmamasını doğru bulmuyoruz..

Bu yaklaşımın artık son bulmasını, en geniş işçi ve emekçi kesimlerinin katılabileceği birleşik kitlesel gösterilerin hayata geçirilmesini istiyoruz.

—