Çözüm sürecine iki yaklaşım

Çözüm süreci başladığı günden beri iki yaklaşım var: Birisi sürece karşı olan, şu ya da bu cenahtan gelse de süreç hakkında şüphe yaratıp, çözüm sürecinin AKP’nin oyalamacası olduğunu anlatan, özetle, “AKP’yle barış mı olur?” sorusunu soran bir yaklaşım.

Bu yaklaşım sahipleri, bir tek kendilerinin AKP’yi analiz edebildiğini ve kendileri dışındaki tüm siyasi aktörlerin akıldan yoksun olduğunu düşünüyor olsalar gerek.

Görüşlerini biçimlendiren kibirli vurgularının yanı sıra, sinsi bir ulusalcılık.

Bu görüşün en inceltilmiş biçimini savunanlar, “Demokrasi olmadan barış mı olur?” diye soruyor. Müzakere masasında oturan Kürtlere ve Abdullah Öcalan’a, ilk bakışta çok cazip gelecek bir öneri yapıyor. Zalimlerle barış görüşü yapanların kulağını çekiyor bir başöğretmen edasıyla.

Sanırım, Kürt Özgürlük Hareketi kadar, kendilerini ezen devletin solcularından, demokratlarından, gazetecilerinden akıl üstüne aklı alan bir başka ezilen ulus hareketi daha yoktur.

Bu öneriyi yapanlar, aynı anda iki hata birden yapıyor: Birisi, evet, barış görüşmeleri savaşan taraflar arasında yapılır ve ezilen halk görüştüğünün zalimlik derecesine göre değil, müzakere sürecini bu zalimlerden haklarını ne ölçüde çekip alacağıyla ilgili bir mücadele verir. İkincisi, görmüyorlar ama çözüm süreci, bu memlekette son dönemde ezilenlerin nefes almasını sağlayan biricik platform! Mevcut demokrasi tahterevallisinin üzerinde durduğu denge mekanizması. Kürt halkına süreci bozmayı tavsiye edenler, açık açık değil ama örtülü bir şekilde ne kadarsa o kadar olan demokrasinin gelişmesini değil, dağılmasını arzu ediyor.

Ama çözüm sürecine bambaşka açıdan ve en az birincisi bakış açısı kadar zararlı olan bir yaklaşım daha var. Bu, süreci hükümet lehine evriltmeyi amaçlayanların eğilimi. “Her şeyi bırak, barışa bak!” diyenler, bu bakış açısının kampanyasını da yapıyor. Demokrasi olmadan barış olmaz diyerek, süreci baltalamaya çalışanlar bir yanda, demokrasinin sorunlarını, her şeyi bir kenara bırakın, barışa bakın diyenler öte tarafta. İkinciler, çözüm sürecinin AKP’nin defolarını gizleyen bir perde işlevi görmesi için canla başla çabalıyorlar.

Soma! Bırak, bakma!

Ermenek! Bırak, bakma!

Ertelenen grevler! Bırak, bakma!

Saçma sapan başkanlık hevesleri! Bırak, bakma!

Kısıtlanan kürtaj hakkı! Bırak, bakma!

Darbecilerin salıverilmesi, yolsuzluklar. Bırak, bakma!

Barışa bak!

Verilen vaaz bu.

Hükümet canının çektiğini yapsın, nasılsa barış süreci var.

Çözüm süreci demokratikleşmeyi de geliştirerek gelişecek, demokrasi alanında elde edilen her kazanım da hükümeti zayıflatıp Kürt halkının elini güçlendirecek. Doğru tutum budur!

Yıldız Önen

[email protected]

(Sosyalist İşçi)