Pusuda mertlik!

Bunca sene sinsice pusuda beklemişler. Zift gibi, kin yüklü bir sabırla. Aslâ mertçe kendilerini ortaya koyamamışlar.

Tamam, müesses nizam canlarına okumuş ama bu bahâne olamaz. Kabul de edilemez.

Müesses nizam sola hayran mıydı? Katiyen değildi, can düşmanı olarak gördü, hâlâ da öyle görür. Ama sol sinsi değildi, mertçe mücadele etti. İyi etti, kötü etti falan bunlar bahs-i diğer. Ama elinden geleni aslanlar gibi yaptı. Ben buna bakarım.

Fakat İslâmcı (veya siyasal İslâmcı) denilen, benim yobaz dediğim kesim kapkara bir riyâ içerisinde yaşadı. Rol yaptılar, gündüz insan gece kurt oldular. Sisteme gülücükler dağıttılar ama alttan altta hazırlandılar, bilendiler, çocuklarını dahî bu yolda “terbiye” ettiler. Militan olarak yetiştirdiler. Ama, dediğim gibi, hep alttan, hep arkadan, her dâim sinsice. İkiyüzlü olsalar eyvallah, kaç yüzlü oldukları meçhul.

Belki Erbakan döneminde biraz gerçek yüzlerini görebildik, ama biraz. Yine saklandıkları yerlerden attılar, hep gündüz külâhlı gece silahlı yaşadılar.

Delice bir kin biriktirmişler, cinnet seviyesinde bir kin. Ayrıca, paraya da -inançlarına ters olarak- fecî bir şekilde tamah eden insanlar bunlar. Yâni yine riyâ, yine dümen, yine dolap. Sınıf atlamak için yapmayacakları şey yok. Şimdi biz bu tiplerden dürüstlük bekliyoruz, sözlerinin eri olmalarını bekliyoruz, mertçe siyaset yapmalarını bekliyoruz, centilmenlik bekliyoruz falan.

Elbette bekleyeceğiz. Bu hem hakkımız hem de olması icap eden şey. Oysa mümkün değil. Hayatının ortalama dörtte üçünü yalanla, rol yaparak, riyâ ile yaşamış ve sâdece kin biriktirmiş, sistemden ve kendileri gibi olmayanlardan intikam almak için yaşamış bir insan hasbelkader mebus oldu diye dürüstlük timsali mi olacak?

Olamaz! Dolmabahçe Mutâbakatı meselâ... Sâdık kalmalarını bekliyoruz bu mutâbakata. Sâdık kalacaklarına da inandık üstelik. Ben inandım şahsen. Tamam, elbette bekliyordum hinlikler, cinlikler ama inkâr edeceklerini de beklemiyordum doğrusu. Gömlek çıkartmaktan, değiştirmekten falan bahsediyorlardı bir vakitler, ne oldu? Aslında bir yandan da ödleri kopuyordu. Bu sebeple gömlek değiştirdik dediler. Ama gördük ki gömlek sırtlarına yapışık. İsteseler bile değiştiremezler.

Hadi değiştirdiler diyelim, yılan da gömlek değiştirir ama hep yılan olarak kalır!

Ahmet Kuzik

[email protected]

Köşe yazarının diğer yazıları