Hrank Dink’in katli 1918 senesinde bakın nasıl yazılmış

Ahmet Refik’in yazdıklarını hiçbir yorum veya ek bilgi katmadan aldım. Sâdece birkaç kelimenin günümüz Türkçesindeki karşılıklarını yazdım. Buyurun, beraberce bakalım:

Talat'ın cehli, [cahilliği] etrafına toplananlarca da mâlûmdu. Hakkındaki medihleri [övgü] de kat'iyyen samimi değildi. Fakat menfaatlerini temin için Talat gibi bir serkerdenin [elebaşı] re's-i kârda bulunması, kendilerine kuvvet teşkil etmesi onlar için lâzımdı. 

Binâenaleyh, kendilerinde bile mevcut olmayan hassaları Talat'ın şahsında mevcut göstermek; cahil zorbanın arkasında müreffehen yaşamak, mebus olmak, ticaret etmek, yüksek maaşla arpalıklar elde etmek için halkı iğfalden geri durmamak, menfaatleri icabı idi.

Öyleleri vardı ki, mahbesden [hapishane] katilleri kaçırırlar, hiç bir cezaya dûçâr olmadıkları gibi, mükâfata bile nail olurlardı.

İttihad'ın bütün cinayetleri cezasız kalırdı. Bir muharrir veya vatanın saadeti namına hakikati söyleyen, İttihadın şekavetleri [eşkîyalıklarını] tel'în eyleyen namuslu ve muhterem bir zat öldürüleceği zaman, içlerinden bir zabit bu gaddarâne vazifeyi der'uhde eder, cinayetin nerede ve nasıl ifa edileceği tayin olunur, o mıntıkada polis de işten haberdar edilirdi. Bedbaht adam, kalbi vatan endişesiyle müteessir, evine veya vazifesine giderken katil bir kurşunla yerlere serilirdi.

Ertesi gün gazetelerde uzun uzadıya katilin izi aranır, bittabi bir şey keşfetmek kabil olamazdı.

Hükümetin ve zabıtanın yardımıyla yapılan bu cinayetler hep cezasız kalır, hiç bir ceza görmeyeceğine emin olan zabit de İttihat fedaisi namıyla himaye olunurdu. Bu katiller içinde paşalığa ve mebusluğa bile çıkanlar vardı.

Bu şerâit dâhilinde mahbusları bekleyen İttihatçı jandarmalara, inzibatı temine memur polislere, adaleti ifaya memur şahsiyetlere, orduya, İttihatçı hükkâma, [hâkimlere] hiç kimseye itimat caiz olamazdı.

İttihat haricinde yaşayan millet efradı için, hak, adalet, refah, saadet hiç bir şey mümkün değildi.

İki Komite İki Kıtâl, Ahmet Refik sf. 21-22

Ahmet Kuzik

[email protected]

Köşe yazarının diğer yazıları